Wetenschappers hebben zoutgletsjers op Mercurius ontdekt en een potentiële habitat voor leven!

de Wetenschappers van het Planetary Science Institute (PSI) Deborah Domingo, Brian Travis, Jeffrey S. Cargill, Oleg Abramov, John Weirich, Nicholas Castle en Frank Chuang. Co-auteurs van het artikel waarin de ontdekking van zoute gletsjers wordt aangekondigd. J. Alexis P. Rodriguez is de hoofdauteur.

Ontdekking van kwikgletsjers – Dat bestaat uit zout, en niet uit waterijs zoals we dat op aarde kennen – Dit leidde ertoe dat ze geloofden dat het zich in vluchtige lagen onder de korst vormde (Frl). De gletsjers werden later blootgelegd door asteroïde-inslagen.

Zoute gletsjers zijn zeldzaam op aarde, maar zijn ontdekt in gebieden zoals het Zagros-gebergte in Iran. Het team stelde vormingsprocessen voor voor deze zoute gletsjers en het chaotische terrein waar Mercurius bekend om staat, evenals mechanismen die de vorming van VRL’s zouden kunnen verklaren.

“Onze ontdekking vormt een aanvulling op ander recent onderzoek dat het bestaan ​​van stikstofgletsjers op Pluto aantoont, wat betekent dat de ijstijd zich uitstrekt van de warmste tot de koudste gebieden van ons zonnestelsel. Deze locaties zijn van groot belang omdat ze lagen bevatten die rijk zijn aan vluchtige materialen over het uitgestrekte en divers planetair landschap.” Alexis Rodriguez, hoofdauteur van het onderzoek.

De onderzoekers onderzochten de Chaos Borealis, een gebied met chaotisch terrein nabij de noordpool van Mercurius. Asteroïde-inslagen hebben de kraters in dit gebied bijna vernietigd, waarvan er vele dateren uit de begintijd van de vorming van de planeet. Onder deze laag bevinden zich oude kraters die zijn ontdekt door lokale zwaartekrachtvelden te analyseren. De locatie van de twee lagen zou erop kunnen wijzen dat de VRL’s op een of andere manier zijn geëvolueerd op een toch al stevig substraat.

Rodriguez, de hoofdauteur van het onderzoek, legt uit dat dit gebied van Mercurius “Het wordt gekenmerkt door complexe vervalpatronen die groot genoeg zijn om hele groepen kraters te vernietigenSommigen van hen zijn ongeveer 4 miljard jaar oud. Onder deze ingestorte laag bevindt zich een ouder krateroppervlak dat eerder door zwaartekrachtstudies werd bepaald.”

“De combinatie van de gefragmenteerde bovenste aardkorst, die tegenwoordig chaotisch terrein vormt, en dit oude oppervlak dat door de zwaartekracht wordt blootgelegd, suggereert dat de VRL’s in een toch al verhard landschap zijn geplaatst”, vervolgde Rodriguez.

Eerdere en alternatieve theorieën

De huidige theorieën gaan ervan uit dat… Verschillende lagen als gevolg van manteldifferentiatie Gemaakt waar mineralen in verschillende lagen werden verdeeld, Maar nu is er een nieuwe theorie.

In tegenstelling tot de heersende theorieën, zo lijkt het Het verzamelde bewijsmateriaal wijst nu op een mondiaal fenomeen, misschien zelfs op de ineenstorting van de hete, vluchtige oeratmosfeer van Mercurius Kort na de vorming van de planeet. “Deze atmosferische ineenstorting vond waarschijnlijk voornamelijk plaats tijdens lange nachtperioden, toen het oppervlak van de planeet niet werd blootgesteld aan de intense hitte van de zon.

Een alternatieve theorie stelt dat Het ontsnappende vulkanische gas vormt tijdelijk plassen water of dichte, zeer zoute stoom Het zou hebben geproduceerd wat zout zou kunnen doen neerslaan. Grote hoeveelheden water verdwenen snel in de ruimte, terwijl andere hoeveelheden vast kwamen te zitten in mineralen, waardoor een laag klei en zout achterbleef.

Mercurius, een onherbergzame planeet, lijkt een geschikte omgeving te hebben voor leven…

De ontdekking van gletsjers op Mercurius is op zichzelf opmerkelijk, maar wat de wetenschappers echt opviel was dit De impact op de mogelijkheid van bewoonbare zones op Mercurius – of welke andere planeet dan ook.

“Deze baanbrekende ontdekking van de gletsjers van Mercurius vergroot ons begrip van de omgevingsparameters die leven zouden kunnen herbergen en voegt een belangrijke dimensie toe aan onze studie van astrobiologie, die ook relevant is voor de potentiële bewoonbaarheid van Mercurius-achtige exoplaneten”, zegt Rodriguez.

Op aarde zorgde de aanwezigheid van enkele zoute verbindingen op onherbergzame plaatsen voor levenBijvoorbeeld in de Atacama-woestijn (Chili). De ‘Goudlokjezone’ (bewoonbare zone) rond sterren wordt vaak de afstand genoemd waarbinnen vloeibaar water en dus leven kan bestaan.

De ontdekking van ondergrondse vluchtige stoffen (die doorgaans in de ruimte verdampen) suggereert echter dat diepte ook een sleutelcriterium zou kunnen zijn voor een bewoonbare omgeving. Het oppervlak van Mercurius lijkt onherbergzaam voor leven, maar het leven zou zich ondergronds kunnen koloniseren, wat de al lang bestaande opvatting ter discussie stelt dat Mercurius in wezen verstoken is van vluchtige stoffen.

Deze ontdekking verdiept ons begrip van VRL’s, die mogelijk diep onder het aardoppervlak verborgen zijn.

Bronnoot:
J. Alexis P. Rodriguez et al 2023 planeet. Sciencefiction. C. 4.219. “Het verborgen verleden van Mercurius: het onthullen van een vluchtige laag die wordt gedomineerd door gletsjerachtige kenmerken en chaotisch terrein”.