Hoe belangrijk zijn de incidentiecijfers vanuit wetenschappelijk oogpunt? – SWR-kennis

Waarom zijn de incidentiecijfers niet zinvol vanuit wetenschappelijk oogpunt?

Er is altijd gezegd dat gezondheidsautoriteiten geen contacten meer kunnen bijhouden boven een bepaald percentage. Maar niemand heeft ooit gecontroleerd of dit het geval was. Bovendien kunnen er grote verschillen zijn: een klein lokaal gezondheidskantoor met vijf overbelaste medewerkers is zeker sneller dan een groot in Hamburg.

Bovendien is de blessure vaak moeilijk te vergelijken. Kamers hebben enige vrijheid in wat ze moeten opnemen en wat ze moeten achterlaten. Dan is er de kritiek – deels terecht – dat meer testen ook leidt tot een hogere besmettingsgraad.

De limiet is dus volkomen willekeurig en heeft vooral geen informatieve waarde over de huidige belasting van het gezondheidssysteem. Uiteindelijk dienen alle maatregelen eigenlijk om ervoor te zorgen dat het gezondheidssysteem niet overbelast raakt.

Meer tests betekenen een hogere incidentie omdat er meer wordt gevonden. Is dit waar?

Ja en nee. Het aantal testen heeft een bepaald effect, maar aangezien we niet willekeurig maar bijvoorbeeld specifiek testen, betekent een verdubbeling van het aantal testen niet automatisch een verdubbeling van het voorkomen. Het effect is niet bijzonder hoog, maar we weten niet eens hoe hoog het is, omdat we niet weten hoeveel geïnfecteerde mensen niet zijn getest – dus we weten niet hoeveel gevallen per definitie niet zijn gemeld.

Maar dat wijst ook op een ander probleem met voorkomen: we weten niet precies hoe fout dat is. Dit wordt niet geheel realistisch uitgedrukt en de incidentie heeft ook voordelen, maar het is geen ideale indicator voor de epidemiologische situatie in het land.

Een suggestie is om meer te kijken naar het aantal nieuwe opnames op IC’s. Hoe zal dit zijn?

Je kunt kijken hoeveel mensen per 100.000 mensen per week – vergelijkbaar met de incidentie van zeven dagen – die met een coronavirus-infectie op de IC terechtkomen.

Wat dit nummer goed zegt, is: wanneer bevinden we ons in de langdurige fase van overbelaste IC’s? Dit blijft het grootste probleem met de pandemie: we mogen niet in een situatie terechtkomen waarin we de zieken niet kunnen behandelen. Maar als zoveel mensen besmet zijn – het besmettingspercentage is hoog – maar niemand wordt ernstig ziek en belandt op de IC, dan zijn maatregelen als lockdown niet langer gerechtvaardigd. Anders zullen we het bij elke koudegolf moeten doen.

Helmut Küchenhoff van de Universiteit van München stelt een limiet van 5 nieuwe opnames per 100.000 inwoners per week als huisnummer voor. Hij noemt dit opzettelijk het ‘huisnummer’ en niet de limiet, omdat hij het nummer als een basis voor discussie ziet – maar vanuit zijn standpunt kan het op een gedegen wetenschappelijke basis worden besproken, in plaats van te vallen.

Een nadeel van deze methode is dat het daadwerkelijke infectieproces pas relatief laat herkend kan worden, aangezien mensen pas één à twee weken na infectie op de IC terecht komen. De incidentie weerspiegelt de recentere epidemiologische situatie.

Welke andere sleutelnummers / tellersuggesties brengen meer dan alleen kijken naar het incidentcijfer?

Een positief testpercentage wordt vaak besproken. Dus het percentage positieve tests. De voordelen van deze methode zijn bijvoorbeeld dat het het infectieproces even snel reproduceert – beide getallen worden verkregen uit dezelfde data – maar het aantal uitgevoerde testen heeft ook weer effect: als er evenveel mensen besmet zijn in twee provincies, maar er zijn meer tests in één, dan zal het positieve tarief daar ook lager zijn.

Christian Karagiannid is een woordvoerder Divi, Dus het suggereert een soort coronapunt waarin verschillende wijzers bij elkaar worden opgeteld. Men kan de voordelen van individuele stijlen benadrukken. Het nadeel van deze methode is dat het aantal dat eruit komt niet echt tastbaar is: als er bijvoorbeeld een incidentie is van 100 in Mainz, dan concludeer je dat gemiddeld zo’n 220 mensen dagelijks gewond raken. Dat kan men zich voorstellen. Maar als er bijvoorbeeld een Corona-score van zeven was, zou je in eerste instantie niet weten wat dat betekent. Conclusie: dit alles is helaas niet zo eenvoudig.

Wat is de kans dat dit het “beste” nummer / hoofdnummer / etc. is. Overheersen en verspreiden?

Dit is niet langer afdwingbaar in de nieuwe Wet Infectiebescherming. Maar de kritiek op het incident escaleert en tegenvoorstellen nemen steeds meer toe. De nu vastgestelde incidentie-limiet geldt slechts tot eind juni. Tot die tijd kunnen wetenschap en politiek het eens worden over een betere manier om de situatie vast te leggen.

Het zou ook beter overbrengen dat politici te maken hebben met terechte kritiek op het incident en het zou een positief teken zijn.