Etnoloog Susan Schroeter staat onder druk – wetenschap is ook een persoonlijke aangelegenheid

Als er meer bewijs nodig was dat wetenschappers net zo berucht en karakterloos kunnen zijn als gewone mensen, dan zou dat nu wel zijn geleverd. Als vervolg op een gespecialiseerde conferentie met de titel “Managing Migration, Shaping Pluralism. Challenges of Migration Policy in Germany” in het “Frankfurt Research Center for Global Islam” (FFGI) kwam in zeer korte tijd een driecijferig aantal geleerden samen tijd om een ​​collega het zwijgen op te leggen.

We hebben het over Susan Schroeter, etnoloog en sinds 2014 directeur van FFGI. Schroeter staat al jaren bekend als een waarschuwende stem tegen de politieke islam. Dit heeft herhaaldelijk geleid tot grote kritiek op haar “van linksen en islamisten”, zoals ze zelf zegt. Maar een week geleden bereikte dit allemaal een nieuw niveau.

Boris Palmer blaast een conferentie op

De reden hiervoor was het feit dat Schroeter ook de burgemeester van Tübingen, Boris Palmer, als spreker had uitgenodigd. Voor het evenemententerrein beledigden demonstranten de hele dag de deelnemers aan het evenement als “nazi’s”. Toen Palmer bij deze gelegenheid toegaf dat hij het woord ‘neger’ niet uit zijn vocabulaire had geschrapt, escaleerde de situatie. Palmer werd ook beledigd als een “nazi” in gezangen die hij uitlegde als een soort verbale “sterjood”.

Het feit dat Schroeter afstand nam van het uiterlijk van Palmer hielp haar natuurlijk niet veel. Een openbare verklaring van de denktank zei dat Palmer “diep geschaad” was door de gebeurtenis en dat zijn gedrag “totaal onaanvaardbaar” was. En inderdaad: wie in Duitsland op dit moment over deze conferentie spreekt, doet dat niet vanwege de inhoud, maar alleen vanwege Boris Palmer.

Susan Schroeter hekelde het als “racistisch”.

Het lijkt erop dat een aantal wetenschappers, op initiatief van de raad van bestuur van de Africa Multiple-excellentiegroep aan de Universiteit van Bayreuth, mee wil doen aan deze golf van mediawoede. De scherpe aanval op Schroeter, waarachter meer dan 180 wetenschappers zich hebben verzameld, is al enkele dagen aan de gang. In het pamflet bekritiseerden ze niet Palmer, maar eerder Schroeter vanwege hun vermeende “onaanvaardbare gedrag”.

Ze beschuldigen haar ervan jarenlang betrokken te zijn geweest bij “het verspreiden van discriminerende, anti-islamitische en racistische ideologieën onder het mom van ‘objectieve wetenschap'”. De opstellers van de oproep zien zichzelf als geleerden “die zich inzetten voor de bestrijding van racisme en alle vormen van discriminatie”. En aangezien Schroeter naar verluidt racisme promoot op haar universiteit, zou haar administratie “haar voorheen onkritische steun aan FFGI moeten heroverwegen”. In feite kan dit alleen worden opgevat als een verzoek om het onderzoekscentrum te sluiten of in ieder geval Schroeter als directeur te ontslaan.

Teleurstellende resultaten

De Bayreuth Scholars Statement is een nogal somber document. Het documenteert de gemoedstoestand en het karakter waarin delen van de Duitse vlag zich feitelijk bevinden en in welke richting het konvooi in de toekomst waarschijnlijk zal blijven bewegen.

De ondertekenaars verklaarden zonder blikken of blozen dat ze zich inzetten voor het “bestrijden” van racisme. Alleen: dit heeft absoluut niets met wetenschap te maken, maar eigenlijk niets anders dan politiek. Het leidende licht van de wetenschap is niet het streven voor of tegen iets, maar het zoeken naar waarheid.

Zoals mensen zich kunnen vergissen, is de institutionele basisvereiste voor een effectief wetenschappelijk systeem een ​​veelheid aan methoden en inhoud. Geen politieke gevechten, geen openbare aanklachten zouden het “geschil van de faculteiten” moeten beslechten, maar alleen de beste argumenten. Er lijkt een groeiende groep jonge Duitse wetenschappers te zijn die de basis van de wetenschap niet meer onder de knie wil krijgen.

Een aanval op de academische vrijheid

De verklaring van de Bayreuth-wetenschappers is niet simpelweg een erkenning dat ze de elementaire regels van de wetenschap hebben overtreden. Het is een aanval op de academische vrijheid van Susan Schroeter.

Het fundamentele recht op vrijheid van onderzoek en onderwijs heeft een tweeledige tendens. Enerzijds hebben geleerden het recht zich te verdedigen tegen de staat. Maar tegelijkertijd is laatstgenoemde verplicht om de randvoorwaarden te waarborgen waarbinnen houders van grondrechten hun rechten daadwerkelijk kunnen uitoefenen. Het is ook om deze reden dat, naast de zorgplicht als werkgever, het dagelijks bestuur van in ieder geval de Universiteit van Frankfurt am Main gehouden is haar professor te beschermen. Maar tot nu toe heb je nog niets gemerkt.

In plaats daarvan voelde president Enrico Schleif zich genoodzaakt om de pillen van Schroeter onderhuids in te nemen – ze had Palmer niet mogen uitnodigen – en zei toen het volgende: “Elke expliciete of impliciete verklaring die wordt toegeschreven aan de Holocaust is volledig ontoelaatbaar en zal worden voorgelegd aan de Goethe Universiteit en door dit bevel.” Het wordt niet getolereerd.” Dit betekent echter niet dat gerespecteerde wetenschappers “nazi’s” werden genoemd – in feite is dit ook niet alleen een persoonlijke belediging, maar een onderschatting van het nationaal-socialisme. Het ‘N-woord’ is ‘nazisme’. In tegenstelling tot het “N-woord” klinkt “neger” gepast.

Nadat de ‘baas’ in het openbaar sprak, durfde ook de derde klas. meneer dr. Mirko Goepfert, uitvoerend directeur van het Instituut voor Volkenkunde, stelde zichzelf niet voor aan Schroeter, maar volgde hem krachtig: “Het klinkt vreemd, het doet pijn en ik schaam me dat een conferentie over immigratie en integratie aan de Goethe-universiteit een plek heeft gecreëerd die moedigt racistische en holocaust-gerelateerde uitlatingen aan, onderbroken met scherpe veroordeling door het uitvoerend comité van de Goethe-Universiteit op alle punten.” Goepfert had zich ook elk woord bespaard om de willekeurige kritiek op Schröter te weerleggen.

Van het morele falen van het universiteitsbestuur

Dit proces is een alarmerend voorbeeld van hoe het er in Duitsland aan toe gaat als het om academische vrijheid gaat. De aanvallen komen niet van de staat, maar van het wetenschappelijke systeem zelf.Het is eigenlijk een zelfmoordoperatie.

En het is vernietigend als een Duits universiteitsbestuur niet de moed en de wil heeft om te doen wat eigenlijk normaal is: de vrijheid van onderzoek en onderwijs van hun professoren krachtig verdedigen. Wetenschap is uiteindelijk ook een persoonlijke aangelegenheid.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: