Smeltend ijs: het omslagpunt is mogelijk al bereikt in Groenland
Statistische waarschuwingsborden geven aan dat de Groenlandse ijskap binnenkort onomkeerbaar zal krimpen. Volgens een rapport van Niklas Bowers van het Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK) en Martin Rieddel van de University of Arctisch Noorwegen in Tromsø. Deze statistische specificiteit geeft aan dat de voorheen stabiele toestand nu onstabiel is en binnenkort kan worden omgezet in een nieuwe stabiele toestand; Deskundigen voorspellen dergelijk gedrag ook op omslagpunten in het klimaatsysteem. De onderzoekers interpreteren dit als een indicatie dat de Groenlandse ijskap het klimaatomslagpunt nadert, vanwaar hij in een vicieuze cirkel terechtkomt en onomkeerbaar ontdooit.
De oorzaak van het instorten zijn reacties tussen het stijgen van de ijskap en het ijsverlies door het smelten. Onder kritische temperatuur verliest een dunne ijslaag minder massa omdat deze niet meer snel stroomt; Integendeel, een dikke ijslaag wordt door zijn gewicht weer verdund. Dit geeft de ijskap op de lange termijn een stabiele verhoging. Als de temperatuur echter boven een kritische waarde stijgt, begint de smelt aan het oppervlak van de ijskap de uitstroom te bepalen. En naarmate het warmer en warmer wordt op lagere hoogten, smelt de ijskap sneller naarmate hij dunner wordt – een vicieuze cirkel die pas eindigt als hij volledig smelt.
De onderzoekers vermeldden ook in het tijdschrift “PNAS”.De chronologische evolutie van de dooi geeft inzicht in de toestand van dit systeem zelfs vóór het begin van deze vicieuze cirkel – als men weet hoe de tekens moeten worden geïnterpreteerd. Volgens Bowers en Ribdell bevindt de ijskap van Groenland zich praktisch in de overgang tussen een stabiele en vicieuze cirkel. Variatie en autocorrelatie in gegevensreeksen zijn aanzienlijk toegenomen sinds het midden van de twintigste eeuw. Deze twee statistische parameters werken als waarschuwingsvlaggen.
Kwelling statistieken
Variantie beschrijft de grootte van de bandbreedte van de gemeten waarden, dat wil zeggen de variabiliteit van het systeem. Autocorrelatie laat op zijn beurt zien hoe vergelijkbaar het systeem is van het ene moment op het andere. Stijgen beide waarden, dan wijkt het systeem steeds meer af van de historische norm en duurt het tegelijkertijd steeds langer om van dergelijke afwijkingen te herstellen. Dit is de crux van de “gevaarlijke vertraging”.: Naarmate het systeem een kritieke overgang van het ene stabiele systeem naar het andere nadert, reageert het steeds langzamer.
In klimaatonderzoek worden dergelijke kritische overgangen omslagpunten genoemd. Wanneer het is bereikt, keert het systeem – bijvoorbeeld de Groenlandse ijskap – niet meer terug naar normaal na een storing, maar wordt het “omgedraaid” naar een nieuwe, stabiele toestand. In dit geval is Groenland volledig ijsvrij en een zeespiegelstijging van ongeveer zeven meter. Het resultaat is consistent met onafhankelijke voorspellingen op basis van klimaatmodellen, volgens welke de Groenlandse ijskap al een kritiek punt bereikt wanneer de temperatuur minder dan drie graden boven de referentieperiode ligt. Het is onduidelijk waar dit omslagpunt zich precies bevindt; Volgens de modellen kan hij 1,6 graden bereiken.
Analyses van Boers en Rypdal geven nu aan dat Groenland bijna onomkeerbaar ijsverlies nadert. Dergelijke statistische patronen, die oorspronkelijk in theorie waren voorspeld, verschijnen vóór kritische verschuivingen in veel verschillende systemen. Biologische en technische instabiliteit doemt op, evenals klimaatverstoringen. Deskundigen hebben al soortgelijke signalen van “gevaarlijke vertraging” gevonden in bijvoorbeeld andere plotselinge schommelingen in het klimaat Dansgaard-Oeschger-evenementen tijdens de laatste ijstijd.
“Analist. Schepper. Zombiefanaat. Fervente reisjunkie. Popcultuurexpert. Alcoholfan.”