Recensie van het boek ‘Niet zonder mijn vader’

Aan de hand van verschillende illustratieve casestudies laat Conrad zien hoe zij haar cliënten begeleidt in het therapeutische proces. Door dit te doen is het nuttig om duidelijkheid te krijgen over de vraag of de persoon werkelijk de gesproken of onuitgesproken “taken” van de ouders wil aanvaarden, bijvoorbeeld: “Blijf bij mij en zorg voor mij!”. Het gaat ook over rouwen om behoeften waar ouders niet in konden voorzien en over het opgeven van de hoop dat er misschien verandering zou komen. Zonder morele prediking worden er verschillende actiemogelijkheden geboden.

Om de relatie met je ouders opnieuw te definiëren, moet je het verdriet en de woede loslaten en in het reine komen met je jeugd. Alleen dan kunnen ouders en hun biografieën met sympathie worden bekeken. Hierdoor ontstaat een realistischer beeld van de ouders dat meegenomen kan worden. De auteur behandelt ook de concepten “vergeving” en “verzoening”. Het motiveert zijn lezers om zich te bevrijden van de veronderstelde slachtofferrol.

Mensen die hun relatie met hun ouders complex en vol verwachtingen vinden, of die met schuldgevoelens worstelen, zullen in dit boek veel nuttige suggesties vinden om uit deze dynamiek te komen. De leuke schrijfstijl van Sandra Conrad maakt complexe onderwerpen toegankelijk. Ook professionele assistenten kunnen interessante inzichten en inzichten krijgen in het werk van een collega.