Neurowetenschappers laten zien hoe je kriebelaanvallen kunt afweren

Onderzoekers komen ook dichter bij het beantwoorden van het mysterie waarom je jezelf niet kunt kietelen.

In het Neuroscience Laboratory in Berlijn heb ik vorig jaar experimenten uitgevoerd met vrijwilligers Kietel fenomeen nauwkeurig te verkennen. Hiervoor werden zes groepjes van twee groepen die elkaar kenden zo geplaatst dat één persoon plots gekieteld werd op verschillende lichaamsdelen die de onderzoekers identificeerden. Reacties hierop werden vastgelegd door videocamera’s Met hoge framesnelheid en microfoons gemeten. Soortgelijke experimenten zijn in het verleden al uitgevoerd op dieren zoals muizen. Aan de andere kant zijn er nauwelijks pogingen gedaan om menselijk gedrag te definiëren.

Vertraagde hoorbare reactie

als zodanig Ars Technica-rapportenUit deze experimenten kunnen veel interessante ideeën worden gehaald. Als hij gekieteld werd, kwam hij gemiddeld Na 300 milliseconden voor de eerste lichamelijke reactieMeestal met een glimlach. De eerste hoorbare feedback kwam na 500 milliseconden. Volgens de onderzoekers is dit opmerkelijk omdat audio-reacties op aanraking meestal veel eerder plaatsvinden, rond de 320 milliseconden.

Jezelf aanraken verandert de perceptie

in 70 procent van de gevallen follow-up Lachen kietelen. Grootte correleert met de waargenomen intensiteit van het kietelen. Het is bewezen dat de voeten, oksels en nek de meest gevoelige delen van het lichaam zijn. Als experiment werden ook proefpersonen gevraagd Kietel jezelf tegelijkertijdwanneer gekieteld. Het gebeurde 25% minder gelachen. Reacties op het voorspel werden vertraagd tot 700 ms. Dus proberen jezelf te kietelen tijdens het voorspel heft een groot deel van het effect op.

De proeven zouden ook meer licht moeten werpen op het mysterie van het waarom Je kunt jezelf niet voor de gek houden. Deze vraag houdt mensen al duizenden jaren bezig. Aristoteles, Socrates, Galileo Galilei en Francis Bacon behoren tot de onderzoekers die geen antwoord hebben gevonden. Ook het Berlijnse team onder leiding van Michael Brecht van de Humboldt University kwam niet met een sluitende verklaring.

dimmechanisme

Na de experimenten vermoedt Brecht echter dat zij degene is zenuwstelsel mechanisme gedraagt ​​zich bij aanraking bijna gesloten. Als het mechanisme er niet was, zouden mensen constant lachen als ze gebieden aanraakten die normaal gevoelig zouden zijn voor kietelaanvallen.

Volgens Sophie Scott, een neurowetenschapper aan het University College London, is deze verklaring redelijk. black-out effecten Ze komen bijvoorbeeld ook elders bij mensen voor tijdens het praten. Tijdens het spreken wordt het vermogen om te luisteren en te begrijpen verminderd. Het mechanisme kan dus ook je kietelreacties verduisteren als je jezelf daarbij aanraakt.