‘Kwalleven loopt achter’: waardoor mensen langer leven

‘Kwalleven loopt achter’: waardoor mensen langer leven

De auteur schrijft over het onderzoek dat wereldwijd wordt gedaan om mensen zo lang mogelijk gezond te laten leven. Dit omvat het bestrijden van infecties, de ziekte van Alzheimer, het onderzoeken van de thymusklier en de effecten van chocolade. Of het nu erfelijke, kankercellen of plaques in de hersenen zijn, de auteur presenteert de wetenschappelijke basis op een eenvoudige, begrijpelijke en feitelijk correcte manier. Het onderscheidt zich van de anti-aging mumbo jumbo die veel mensen altijd graag hebben willen geloven. Zelfs vandaag de dag is de regio een bloeiende economische sector, en zelfs de wetenschap wordt soms zo bekritiseerd. Sommige dingen zien er veelbelovend uit, maar werken alleen in dierproeven. In andere gevallen is de testgroep te klein of moet je zoveel mogelijk groenten en fruit eten “als een olifant” om een ​​meetbaar effect te bereiken. Daarbij relativeert de auteur enkele van de veronderstelde revoluties.

Brendborg schrijft echter niet alleen over onderzoek dat in de toekomst zou kunnen werken. Legt uit hoe u daadwerkelijk kunt profiteren van wetenschap. Vasten, uithongeren, sporten of bloeddonatie hebben alleen in bepaalde situaties het gewenste effect. Er is bijvoorbeeld een ideale tijd om te wandelen en koolhydraatarme voedingsmiddelen zijn niet voor iedereen geschikt. Daarbij haalt hij altijd aan wat wetenschappelijk bewezen is, wat belangrijker is als de “hocus pocus” en waarom sommigen graag in chocoladestudies zouden willen geloven. En zoals beloofd in de inleiding, geeft het de lezer “het beste advies voor een lang, gezond leven”. En een flinke dosis scepsis.”

Het boek is niet alleen vol feiten en informatief, maar ook op een onderhoudende en verfrissende manier geschreven. Brendborg neemt lezers mee op precies die technische gebieden waar ze anders zouden hebben opgegeven. Dus voordat het te ingewikkeld wordt met verouderde cellen, noemt hij ze snel zombiecellen. Het beschrijft hoe het vast kwam te zitten in weefsel en uitgespuugd met veel schadelijke cellen. Of hij vertaalt een stof genaamd Fisetin uit het Deens als “Furzetin” en merkt op dat een middel tegen veroudering met die naam waarschijnlijk niet zo goed is.

READ  Hoe kwam een ​​levende worm de hersenen van een Australische vrouw binnen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *