Hormoonvervangende therapie kan celveroudering vertragen – een helende praktijk

Hormoonvervangingstherapie vertraagt ​​de veroudering van epitheelcellen

Met hormoonvervangende therapie (HST) wordt het hormoontekort dat optreedt bij vrouwen tijdens de menopauze kunstmatig gecompenseerd met medicijnen. Onderzoek heeft aangetoond dat HST ook ziekten zoals osteoporose of darmkanker kan voorkomen of het aantal sterfgevallen door COVID-19 kan verminderen. Het kan het cellulaire verouderingsproces vertragen.

Door een epigenetische ‘klok’ te ontdekken, hebben onderzoekers van de Universiteit van Innsbruck kunnen aantonen dat hormoonvervangingstherapie de veroudering van epitheelcellen bij postmenopauzale vrouwen vertraagt ​​- maar alleen als ze geen borstkanker hebben. De studie is onlangs gepubliceerd in het beroemde tijdschrift “genoom biologieBorst.

HST kan ook osteoporose of darmkanker voorkomen

Postmenopauzale vrouwen kunnen symptomen ervaren zoals opvliegers, stemmingswisselingen, slaapproblemen en botverlies als gevolg van lage oestrogeenspiegels. Hormoonvervangende therapie (HST) kan deze symptomen verlichten en de gezondheidslast van de menopauze op de lange termijn helpen verminderen.

zoals in stream Bericht Vanuit de Universiteit van Innsbruck kan HET onder andere ziekten als osteoporose of darmkanker voorkomen of – zoals voorlopige studies aantonen – het sterftecijfer door COVID verlagen.

Wetenschappers rond Martin Widschwinter, hoogleraar kankerpreventie en screening aan de universiteit van Innsbruck, hebben nu kunnen aantonen dat HST met progesteron en oestrogeen de veroudering van postmenopauzale epitheelcellen vertraagt.

Volgens deskundigen bedekken epitheelcellen de oppervlakken van het lichaam en de interne en externe klieren en zijn ze noodzakelijk voor de functie van de meeste organen.

Het voordeel is niet waargenomen bij vrouwen met borstkanker

Dit voordeel is echter niet waargenomen bij vrouwen met borstkanker. Widschwendter legt uit dat hun cellen in hetzelfde tempo verouderen als vrouwen die geen HST hebben ondergaan.

“Het is nog niet duidelijk waarom HST de veroudering van cellen bij vrouwen met borstkanker niet afremt”, zegt de deskundige.

“Met verder onderzoek kunnen we binnenkort echter epigenetische klokken gebruiken om te bepalen welke vrouwen baat hebben bij langzamere celveroudering met hormoonvervangingstherapie en hoe we ons individueel kunnen aanpassen aan maatregelen voor gezondheidsbehoud.”

Ontdekking van een nieuwe ‘epigenetische klok’

De bevindingen van de onderzoekers worden mogelijk gemaakt door hun ontdekking van een nieuwe “genetische klok”, de WID-REA-klok genaamd, die het verouderingsproces van epitheelcellen kan meten met behulp van monsters van een screeningstest op baarmoederhalskanker of een monduitstrijkje.

Zoals beschreven in de release, is de epigenetische klok een moleculair biologische test die controleert op markers op DNA. Deze chemische veranderingen worden DNA-methylering genoemd. Ze verschijnen tijdens het verouderingsproces en worden ook gevormd door de omgeving en levensstijl.

De veranderingen hebben een grote impact op hoe DNA wordt gelezen en de functies die cellen kunnen vervullen. Met behulp van epigenetische klokken kan celveroudering worden bepaald en daarmee de levensduur van een persoon binnen enkele jaren worden geschat.

De snelheid van celveroudering wordt in verband gebracht met verhoogde risico’s en sterfgevallen door bepaalde ziekten, waaronder kanker.

“De huidige studie toont het enorme potentieel aan van epigenetische klokken als informatiebron voor onze biologische leeftijd”, zegt moleculaire geneeskunde specialist Chiara Herzog, een van de eerste auteurs van de studie.

“Het zou bijzonder interessant zijn om de veroudering van individuele celtypes bij andere ziekten te bestuderen, en om te onderzoeken hoe vroegtijdige veroudering tegengegaan kan worden.”

Meer dan 2000 monsters werden geëvalueerd

Wetenschappers evalueerden meer dan 2.000 monsters voor het onderzoek. Net als borstcellen zijn cervicale cellen afhankelijk van epitheel- en hormonale cellen, maar deze laatste zijn beter toegankelijk.

Pap-uitstrijkjes worden regelmatig door gynaecologen genomen voor onderzoek. Voor de klinische toepassing van deze geriatrische test zijn verdere uitgebreide studies in samenwerking tussen vrouwen, gynaecologen en wetenschappers uiterst belangrijk.

“Huidige studies uit Engeland en Amerika tonen heel duidelijk aan dat strategieën die het verouderingsproces vertragen veel effectiever zijn dan procedures die gericht zijn op de behandeling van ziekten”, legt Michael Hobalk, MD, een gynaecoloog uit Schwaz, uit.

“Als gynaecologen hebben we daarom tests nodig waarmee we verouderingsprocessen kunnen meten en antiverouderingsstrategieën – zoals hormoonvervangende therapie, maar ook lichaamsbeweging en voeding – kunnen aanpassen aan de individuele behoeften van elke vrouw. Deze nieuw ontwikkelde test kan een zeer belangrijke bijdrage aan de preventieve geneeskunde.” (Advertentie)