Vervuiling: Onderzoeksstations vervuilen Antarctica
Verontreinigende stoffen: De smerige erfenis van Antarctische onderzoeksstations
Tientallen jaren van vervuiling door onderzoekskampen op Antarctica hebben nog steeds invloed op het milieu. Maar er worden pogingen ondernomen om de fouten uit het verleden recht te zetten en een schonere toekomst voor het ijskoude continent te creëren.
De zeebodem nabij het Australische Casey Station op Antarctica is op dezelfde manier vervuild als de haven van Rio de Janeiro.
Antarctica wordt vaak als een ongerepte plek beschouwd, maar het verbergt letterlijk een vies geheim. Delen van de zeebodem nabij het Australische Casey Research Station zijn net zo vuil als sommige industriële havens. Deze laat zien Studie gepubliceerd in het tijdschrift “PLOS ONE” in augustus 2023. Door dit te vergelijken met gegevens van het World Harbor Project, dat grote waterwegen monitort, ontdekte de onderzoeksgroep het volgende: In sommige gevallen waren zware metalen aanwezig in niveaus die vergelijkbaar waren met die gevonden in delen van de havens van Sydney en Rio de Janeiro gedurende twintig jaar.
De ernstige gevolgen voor het milieu zijn waarschijnlijk wijdverbreid in alle oude onderzoeksstations op Antarctica, zegt coauteur Jonathan Stark, marien ecoloog bij de Australische Antarctische Divisie in Hobart. “Deze verontreinigende stoffen hopen zich gedurende langere tijd op en verdwijnen niet zomaar”, legt hij uit. Tijdens hun onderzoek vonden Stark en zijn onderzoeksteam hoge concentraties koolwaterstoffen – verbindingen die voorkomen in brandstoffen zoals diesel en benzine – en zware metalen zoals lood, koper en zink. Sommige monsters waren ook besmet met zogenaamde polychloorbifenylen (PCB’s), kankerverwekkende chemische verbindingen die op grote schaal werden gebruikt voordat ze internationaal werden verboden onder het Verdrag van Stockholm in 2001.
Het vervuilingsprobleem op het Casey-station staat niet op zichzelf, aldus Seisha Poirot van Antarctica Nieuw-Zeeland in Christchurch. “Alle nationale programma’s hebben dit probleem.” Bij het Scott-basisstation in Nieuw-Zeeland op Antarctica, dat momenteel wordt gerenoveerd, is in de bodem en het mariene sediment verontreiniging aangetroffen als gevolg van eerdere brandstoflekken en een slechte afvalverwerking. Volgens Poirot zorgt de opwarming van de aarde voor steeds meer van deze verontreinigende stoffen die al tientallen jaren bestaan: “Dingen die ooit in de grond bevroren waren, komen nu weer boven water.”
Vervuiling is wijdverbreid
De situatie op Antarctica is grotendeels te wijten aan historisch slecht afvalbeheer. In het verleden werd afval vaak op korte afstand van onderzoeksstations gedumpt, zegt Terrence Palmer, zeewetenschapper aan de Texas A&M University-Corpus Christi. Hoewel er sinds de jaren vijftig onderzoeksstations op Antarctica zijn gebouwd en geëxploiteerd, begon de serieuze belangstelling voor een schoon milieu pas in de jaren tachtig. Uiteindelijk werd in 1991 a De internationale overeenkomst, het zogenaamde Protocol van Madrid, geadopteerd. Het werd in 1998 van kracht. Antarctica wordt daar beschouwd als een ‘natuurreservaat gewijd aan vrede en wetenschap’. Staten moeten de gevolgen voor het milieu die verband houden met hun activiteiten monitoren. Maar tegen die tijd hadden mensen al zoveel schade aangericht dat ongeveer tweederde van de Antarctische onderzoeksstations vóór 1991 werd gebouwd.
Niet alleen vervuiling uit het verleden is een probleem, maar ook toekomstige vervuiling. Het ijskoude continent wordt steeds meer bevolkt door wetenschappers. Er zijn al meer dan 100 nationale onderzoeksstations en faciliteiten, waarvan de meeste zich in ijsvrije gebieden bevinden. Dit betekent dat ze concurreren met het leefgebied van wilde dieren. Minder dan één procent van de oppervlakte van Antarctica is ijsvrij, en deze gebieden herbergen een breed scala aan planten en dieren, waaronder pinguïns en zeehonden.
Wat is de zichtbare impact van menselijk gedrag op de aard van het continent, Dat blijkt uit onderzoek uit 2019. Hier ontdekte een onderzoeksgroep onder leiding van Sean Brooks van de Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization in Hobart dat meer dan de helft van de ijsvrije kustgebieden last heeft van grondverstoringen die vanuit de ruimte zichtbaar zijn. Als gevolg hiervan worden de leefgebieden van allerlei soorten dieren en planten steeds onbewoonbaarder. “De stations laten een zeer grote voetafdruk achter voor de weinige mensen die er verblijven”, zegt Brooks.
Nieuwe benaderingen van oude problemen
“Elk land is verantwoordelijk voor zijn eigen milieumonitoring rond onderzoeksstations, en de strategieën variëren”, zegt Brooks. Hij en zijn collega’s Gepubliceerd augustus 2023 in een preprint op het Social Science Research Network Stel een oplossing voor. Het biedt een proces in negen stappen om het stationmanagement te helpen de impact van onderzoeksfaciliteiten op omliggende ecosystemen te verminderen.
Andere onderzoekers ontwikkelen strategieën om de schade veroorzaakt door milieuzonden uit het verleden ongedaan te maken. Lucas Martinez Alvarez van het Argentijnse Antarctische Instituut in Buenos Aires is gespecialiseerd in bioremediatie. Deze term beschrijft het gebruik van levende organismen om vervuilde ecosystemen te saneren. Zijn groep gebruikt bacteriën om koolwaterstoffen te verwijderen uit de bodem rond de Argentijnse Carlini-fabriek op King George Island. In januari 2020 Martinez Alvarez en zijn team meldden zichZe waren in staat om meer dan 75 procent van de koolwaterstoffen te verwijderen uit met brandstof verontreinigde grond. Martinez Alvarez hoopt dat deze aanpak zal helpen de noodzaak te elimineren om tonnen vervuilde grond vanuit Antarctica te verschepen.
Volgens Jonathan Stark is de Australische Antarctische Divisie al begonnen met het upgraden van de afvalwaterzuiveringsinstallaties bij de stations van Casey en Davis. De volgende stap voor Stark en zijn onderzoeksteam is onderzoeken of historische vervuiling vandaag de dag nog steeds de Antarctische ecosystemen beïnvloedt. Hun eerdere studies hebben aangetoond dat vervuilde gebieden op Antarctica een lagere biodiversiteit hebben dan gecontroleerde gebieden en dat sommige veerkrachtige soorten de overhand hebben. “Het zal interessant zijn om te zien of deze effecten aanhouden of verergeren, of dat samenlevingen zich er op de een of andere manier aan hebben aangepast”, zegt Stark.
Sta Javascript toe om de volledige functionaliteit van Spektrum.de te behouden.
“Analist. Schepper. Zombiefanaat. Fervente reisjunkie. Popcultuurexpert. Alcoholfan.”