Niacine: een cardiovasculaire risicofactor?

Waarom hebben sommige mensen een verhoogd risico op hartaanvallen en beroertes, zelfs zonder traditionele risicofactoren zoals een hoog cholesterolgehalte? Onderzoekers hebben deze vraag onderzocht Analyse van bloedmonsters Voor meer dan 1000 patiënten met hartziekten.

Zoek naar risicofactoren

Wetenschappers uit de VS en Duitsland zochten naar kleine moleculen waarvan de niveaus de kans op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten konden voorspellen, onafhankelijk van traditionele risicofactoren. Er waren twee moleculen die bijzonder opvallend waren. Uit verdere analyses bleek dat dit 2PY en 4PY waren: beide metabolische eindproducten van een teveel aan niacine.

Communicatie is ingewikkeld

De onderzoekers onderzochten de relatie verder en ontdekten dat het pad van hoge niveaus van 2PY en 4PY naar een verhoogd risico op hart- en vaatziekten verloopt via ontstekingsprocessen in de bloedvaten.

Ze zei in een verklaring: “Ironisch genoeg kan niacine het cholesterolgehalte verlagen en is het in het verleden in klinische onderzoeken getest als cholesterolverlagend middel, maar het verminderde het risico op hart- en vaatziekten niet zoals verwacht.” “De verbanden zijn dus complex en onze bevindingen passen goed bij deze paradox”, aldus de onderzoekers.

Niacine is belangrijk

Niacine is ook bekend als vitamine B3. Volwassenen moeten dagelijks ongeveer 15 milligram consumeren. Meestal is er geen angst voor storingen. In de Verenigde Staten waren de zaken echter anders tijdens de Grote Depressie in de eerste helft van de twintigste eeuw. Veel Amerikanen leden aan levensbedreigende voedingstekorten. Sindsdien zijn meel- en graanproducten verrijkt met niacine en blijven ze tot op de dag van vandaag bestaan.

Het huidige gebruikelijke dieet leidt nu tot een overaanbod van de bevolking. Bovendien zijn niacine en andere stoffen die in het lichaam tot dezelfde afbraakproducten worden gemetaboliseerd, vrij verkrijgbaar als voedingssupplementen tegen veroudering.