“Leiden Centraal”: de nieuwe roman van Benedikt Feiten in Literaturhaus – München

Wat het netwerk weet over Benedict Witten: Geboren in Berlijn in 1982, woont in München. Hij houdt van zwarte thee. Soms draagt ​​hij zijn baard langer, soms korter. Hij speelt ook trompet, cello en keyboard. Hij heeft goede contacten met Dar Al-Adab. PhD thesis over muziek en transnationalisme in films door Jim Jarmusch. Beurshouder in Bamberg. Het gaat over optimalisatie, combo en subversie. Hij componeert liedjes voor zijn fictieve personages. Hij noemt zichzelf Penny. soms ook Tweet insluiten.

De effecten die mensen achterlaten in digitale ruimtes fascineren de schrijver. Ook een kwestie van hoeveel je ze kunt vertrouwen. “Wat niet gedocumenteerd was, is nooit gebeurd”, zegt Witten, de held van zijn nieuwe roman over het datamoeras van vandaag. Valerie Stetter is een forensisch computerwetenschapper die bij de politie werkt. Ze zegt: “Ik zie de hele dag veel dingen van andere mensen. Ik zeg je, op een gegeven moment zal het leven van andere mensen mijn leven verdringen.” In het verhaal zijn de anderen vertegenwoordigers van een netwerk van illegale uitzendkrachten. Een dode man in een villa in München (mobiele code, Feiten kon hem niet helpen: 1860) is de aanleiding voor onderzoeken die leidden naar Leiden in Nederland, naar Roemenië, naar het verleden van alle betrokkenen en naar een groot deel van de digitale ruimte .

Wat Feiten doet is echt slim

“Leiden Centraal” is Wittens derde roman, waarvoor hij een literaire beurs ontving van de Vrijstaat Beieren. Na de grappenmaker Giesinger “Hubsi Dax” (2016) en de loser-satire “So oder so ist das Leben” (2019), betreedt u nieuwe wegen door de literaire thriller te betreden. Het grootste gevaar schuilt in het centrale niet-zintuiglijke onderwerp: technologie en hoe deze het geheugen vormt. Feiten heeft natuurlijk veel onderzoek gedaan. Hij neemt zijn kennis van auto-simkaarten op in zijn verhaal met meerdere perspectieven en schrijft over patronen in hexadecimale getallen, “SQLite-databases” en opdrachten als “SELECT * FROM messages WHERE key_remote_jid LIKE%49153212476%” (sic).

Je zou de auteur ervan kunnen beschuldigen veel te willen: een detectiveverhaal, een thriller, een psychologisch plot, een familie- en sociaal drama, een artistieke studie en een verhandeling over de filosofie van het geheugen. Er zullen zeker ook lezers zijn die het onderwerp koud laten zoals het voor het eerst verscheen. Anderen zullen hier echter niet te laat voor zijn en zullen dit voorbeeld volgen en deze niche spannend vinden. Feiten beschrijft in detail wat mainstream formats als “Tatort” verbergen: het werk van forensische wetenschappers op het gebied van informatietechnologie. Bovendien blijft Feiten – de oude school van het vertellen van verhalen – altijd dicht bij zijn personages; Legt uit waarom technologie zo belangrijk is voor haar en haar leven. Wat Feiten doet is echt slim.

Tijdens het lezen in het Literaturhaus vindt de consistentie van de auteur speelse continuïteit. Ook hier willen de deelnemers veel als ze een ‘literair-muzikale show’ beloven die past bij het thema van het boek. In het midden: Benedikt Feiten (cello, trompet) en Elena Lukiganova (live orgel, elektrische viool). Het publiek moet de kans krijgen “de muziek niet als pure begeleiding of achtergrondmuziek te laten fungeren, maar fragmenten uit de roman als muzikaal materiaal te begrijpen en om te zetten in een algoritmische live-uitvoering, onder meer gebaseerd op het lezen van passages en het gebruik van tekst-naar-tekst-technologie.” Ook hier helpt misschien het oude schrijversgeloof: show, don’t tell!

“Leiden Centraal”, Literaire Muziekuitvoering met Benedikt Feiten en Elina Lukijanova, Equinox: Katrin Lange, dinsdag 29 maart, 20.00 uur, Literaturhaus, bibliotheek, info en tickets op Literaturhaus-muenchen.de