Innovatievermogen: Onderzoek heeft niets van zijn innovatieve kracht verloren

De ontdekking van mRNA in de jaren zestig was baanbrekend. Plotseling ontstonden er compleet nieuwe inzichten die tot nieuwe ontwikkelingen leidden. Zoiets heet ‘disruptief’. Aan de andere kant worden onderzoeksresultaten ‘verbeterd’ als ze voortbouwen op bestaande kennis. Wat ook belangrijk is, zoals het voorbeeld van mRNA-vaccins laat zien: ze hebben geholpen de Covid-19-pandemie te overwinnen – maar zonder het eerdere fundamentele werk op het gebied van mRNA zouden ze niet bestaan.

Het vereist daarom zowel subversie als eenwording. De relatie tussen beide is echter niet langer in evenwicht, blijkt uit een onderzoek dat in 2023 in het tijdschrift ‘Nature’ werd gepubliceerd. Daarna neemt de productie van baanbrekende dingen door het wetenschaps- en innovatiesysteem af.

De stroom citaten als indicator voor het “niveau van creativiteit”

Amerikaanse onderzoekers analyseerden miljoenen wetenschappelijke publicaties van 1945 tot 2010 en patenten van 1976 tot 2010 met behulp van de CD Index. Deze index kent waarden toe tussen 1 (volledig ontwrichtend) en -1 (volledig uniform). De evaluatie is gebaseerd op hoe sterk een bepaald wetenschappelijk werk wordt geciteerd samen met andere eerdere werken.

Voor een patent betekent dit het volgende: Als volgende patenten alleen dit patent noemen – laten we het Patent C noemen – maar niet de patenten die aan Patent C voorafgaan, dan wordt Patent C als disruptief geclassificeerd – om zo te zeggen aan het begin van de patentperiode. citatiestroom. Het betreffende octrooi C behoort echter tot de fuserende klasse als latere octrooien (D, E, F) ook verwijzen naar eerdere octrooien (A, B). Patent C is dus niet geheel nieuw.

Kunstmatig gecreëerd subversief

Als gevolg hiervan daalde het disruptieve onderzoek sterk Studie van de natuur Het Amerikaanse onderzoeksteam zet vraagtekens bij het vermogen van het hele wetenschappelijke systeem om te innoveren: “We merken dat papers en patenten steeds meer loskomen van het verleden op manieren die wetenschap en technologie in nieuwe richtingen duwen. Dit patroon is universeel van toepassing op alle vakgebieden en is robuust voor velen. verschillende op tekst gebaseerde maatregelen.”

De onderzoekers van de Universiteit van Basel, Dr. Christian Rutzer van het Centre for International Economics and Business (CIEB) en econoom professor Dr. Rolf Feder was vanaf het begin sceptisch, controleerde de berekeningen en ontdekte een fatale fout in de meting. Samen met professor dr. Jeffrey Masher (Georgetown University), die in het voorjaar van 2023 gasthoogleraar was aan de School of Economics, startte een eigen project. analyse Voor patenten. Dit werd onlangs gepubliceerd in het tijdschrift Research Policy.

Wat is meetfout bij natuuronderzoek? Dit omvatte alleen citaten naar patenten vanaf 1976 en negeerde alle citaten naar eerder gepubliceerde patenten. “Deze tijdsbeperking heeft een sterke impact op de resultaten”, zegt Christian Rutzer. “De meeste patenten uit het begin van de jaren tachtig citeren patenten die vóór 1976 zijn gepubliceerd. Als je die citaten verwijdert, worden veel van deze patenten vervelend. Maar niet omdat ze dat echt zijn, maar omdat veel citaten naar eerdere patenten worden genegeerd.”

Later, in de jaren negentig, waren er vóór 1976 minder verwijzingen naar patenten. Ook het aantal patenten dat ten onrechte als lastig werd geclassificeerd, nam af. Sinds 2005 is de meetfout bijna nul.

Correctie van meetvervormingsfouten

Macher, Rutzer en Wieder tonen aan dat de tijdsbeperking het resultaat aanzienlijk vertekent door in hun berekeningen rekening te houden met citaten uit patenten van vóór 1976. De waarden veranderden meteen: de gemiddelde patentonbalans in 1980 was niet meer 0,39 zoals in het Nature-onderzoek, maar veel lager op 0,09. Vervolgens daalde het licht tot 0,04 in 2005. De auteurs laten ook zien dat het aantal zeer variabele patenten op de lange termijn juist toenam.

Medeauteur Rolf Feder categoriseert de correctie van een natuurstudie als volgt: “Wetenschappelijk werk bevat altijd fouten of eenzijdige interpretaties. Het is belangrijk dat terechte kritiek snel wordt verspreid.” Dit laat zien dat zelfbeheersing in de wetenschap werkt.