Sandra Oh met in de hoofdrol

eenOp de eerste dag is ze nog trots en vol motivatie. Dr. Ji Eun Kim, gespeeld door Sandra Oh, is het nieuw benoemde hoofd van Engelse literatuur aan de fictieve Pembroke University, de eerste vrouw die de functie bekleedde en de eerste persoon van kleur. Hoge verwachtingen zijn gevestigd op de frisse lucht die ze naar haar snuffelafdeling zou moeten brengen. Drie fossielen in het bijzonder staan ​​op Dean’s lijst: Joan Hambling (Holland Taylor), de ietwat excentrieke expert op het gebied van Chaucer; dr.. Elliot Rentz (Bob Balaban), wiens verouderde seminars over negentiende-eeuwse Amerikaanse literatuur niemand meer naar de collegezaal lokken, en nog eentje, maar hij slaapt het grootste deel van de tijd. Niets van dit alles zou zo erg zijn als Amerikaanse universiteiten niet afhankelijk waren van betalende klanten en goede recensies zoals elk ander dienstverlenend bedrijf.

Ji Yeon Kim’s hoop rust op de jonge onderzoeksassistent Dr. Yaz Makai, die populair is bij haar studenten vanwege haar onconventionele lesmethoden en frisse benadering. Het is geen onbekende voor moderne analysetools, en het neemt ook vragen van studenten over het privéleven en de koloniale verwikkelingen van de auteurs die ze bestudeerde zeer serieus. Haar lezing is officieus samengevoegd met die van Elliott Rentz, waar ze geen van beiden blij mee zijn, maar ze brengen elkaar wel bij elkaar.

Moeilijk te integreren is Bill Dobson (Jay Duplass), een sterprofessor van middelbare leeftijd die onlangs zijn vrouw heeft verloren, wiens dochter naar het buitenland is verhuisd en die alles in haar eentje volledig verliest. Zijn worstelingen dreigen uit te barsten in een mooi voorbeeld van een midlifecrisis, die soms een beetje slapstick wordt en die de serie helemaal niet nodig heeft. Omdat ze ook super grappig is, en ze neemt al haar personages heel serieus. Ook Fossil Joan Hambling, wiens kantoor is verhuisd naar een gat in de kelder naast de sportschool. De manier waarop ze haar waardigheid probeert te behouden in ongunstige omstandigheden, haar kantoor bijna verbrandt en openhartig vertelt over de ongebreidelde jeugd die ze heeft meegemaakt met iconische personages die bevroren zijn in betekenis, starend naar de muur als olieverfschilderijen, heeft veel basiskomedie.

“Ontwaakt” en de oude

Omdat de serie de ‘ontwaakte’ generatie studenten niet probeert af te zetten tegen grijze tolerantie, en dat is het goede eraan. In plaats daarvan, legde ze uit, spreken deze groepen nu in zulke verschillende talen dat ze eigenlijk een vertaler nodig hebben. En ze leven in totaal verschillende werelden. Professor Dobson, die in zijn lezing om illustratieve redenen een levendige nazigroet bracht, verwacht niet dat deze scène uit zijn verband wordt gerukt en op sociale media wordt verspreid. Zodra hij het merkt, worstelt hij met tanden en nagels tegen de gemaakte verkeerde indruk en weigert resoluut zijn excuses aan te bieden aan de crisis-PR-expert. ‘Het gaat er niet om of je een nazi bent’, zei voorzitter Kim ten slotte. “Het gaat erom of jij een van die jongens bent die denkt dat als zoiets zou gebeuren, ze zichzelf zouden kunnen afstoffen en weglopen zonder een greintje verdomde gevolgen.”

“The Professor” was niet het begin dat je zou verwachten van “Game of Thrones”-producenten D.B. Weiss en David Benioff bij Netflix. De streamingdienst betaalde $ 200 miljoen voor een exclusieve deal voor verschillende films en series, en een citaat uit Liu Zixin’s sciencefiction-trilogie “The Three Body Problem” zal volgen. Daarentegen is het lot van een lerares Engels die iedereen wil plezieren en worstelt met haar geadopteerde dochter en misplaatste genegenheid voor een klasgenoot die Hitlers groet brengt, misschien niet de meest opwindende soort.

De professor is echter goed geschreven. Sandra Oh mag haar komische talent ten volle beleven. De thema’s die aan bod komen, ‘politieke correctheid’, ‘de afschaffing van cultuur’ op de campus en het aandeel vrouwen op managementniveau, zijn de thema’s van het uur. Hier worden ze eerlijk en met aandacht voor de argumenten van beide kanten behandeld. Dat professor Kim het gevoel heeft dat hij aan de top van de faculteit staat als een tikkende tijdbom, en dat alleen een vrouwenhand hem toevertrouwt als die ontploft, een heel eigentijds fenomeen is. Het is echter niet echt mogelijk dat het na zes afleveringen voorbij is. De personages beginnen net vorm te krijgen, leven en diepte, en de Engelse literatuursectie is ook niet bewaard gebleven, dus breng alsjeblieft snel een tweede seizoen in productie.