Mieren behandelen infecties met antibiotica
Diergeneeskunde: Mieren behandelen infecties met antibiotica
De Afrikaanse Matabele mier doet iets dat tot nu toe alleen via de menselijke geneeskunde bekend was. Hij ontdekt of de wond geïnfecteerd is en behandelt deze specifiek met antibiotica.
© Eric Frank / Universiteit van Würzburg (details)
Een mier zorgt voor een persoon wiens been is gebeten door een termiet.
Matabele mieren leiden een gevaarlijk leven. Soorten mieren gevonden in Afrika bezuiden de Sahara Megaponera analis Als roofdier is hij gespecialiseerd in de jacht op zeer defensieve prooien, termieten. Bij het plunderen van grote nesten worden mieren vaak getroffen door de krachtige termietenkaken. Gevaarlijke bacteriën dringen vaak deze wonden binnen, een vaak fataal probleem. Maar zoals een team onder leiding van Eric Franke van de Universiteit van Würzburg rapporteert, hebben Matabele mieren een oplossing ontwikkeld die enigszins doet denken aan de menselijke geneeskunde: ze kunnen geïnfecteerde wonden opsporen – en deze specifiek behandelen met lichaamseigen antibiotica.
In hun onderzoek, nu gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications. Het oeuvre laat zien hoe belangrijk dit vermogen is voor de levensstijl van de mieren. Van de mieren die opzettelijk besmet waren en waarvan de wonden besmet waren met bodembacteriën, stierf 90 procent binnen anderhalve dag aan infectie met ziekteverwekkers zoals: Pseudomonas aeruginosaDit zijn bacteriën die ook gevaarlijk zijn voor de mens. Maar alleen als ze geen contact hebben met andere dieren. Als er andere Matabele mieren in de buurt zijn, sterft slechts een vijfde van hen. Uit filmbeelden van de werkgroep bleek al snel de reden: de dieren gebruikten een soort antibiotische zalf.
Ten eerste maken mieren de wonden van hun medemieren schoon met hun monddelen. Vervolgens – en dit is de cruciale stap – gebruiken ze hun voorpoten om een kleverige vloeistof uit twee openingen in hun lichaam te schrapen, de hypothoracale klieren genoemd, en behandelen ze wonden met deze afscheiding. Zoals blijkt, doen ze dit vaker bij mieren met geïnfecteerde laesies, vooral bij mieren waarbij de infectie al vergevorderd is. Uit verdere analyses van het team van Frank blijkt dat mieren geïnfecteerde wonden kunnen ruiken: bij dieren die besmet zijn met de bacterie verandert de samenstelling van koolwaterstoffen op de schelpen van de mieren, die als signaalstoffen voor de dieren fungeren.
Het geheim van de klierafscheiding is dat het bacteriën doodt. Dit komt niet als een complete verrassing, aangezien de afscheiding van de cystoïde klier ook bij andere mieren een antibacteriële werking heeft. Maar verrassend genoeg is de afscheiding effectief genoeg om geïnfecteerde infecties effectief te behandelen. Volgens de analyses van de werkgroep bestaat de afscheiding uit meer dan 100 verbindingen, een veel groter aantal dan bij andere mieren wordt aangetroffen. Daarnaast bevat het 41 eiwitten, waarvan er 20 lijken op bekende stoffen met bewezen of potentiële antibacteriële werking. Dit maakt het gedrag van Matabele mieren vrij ongebruikelijk. Veel dieren behandelen wonden met antiseptisch speeksel. Maar het identificeren van geïnfecteerde wonden en het behandelen ervan met antibiotica was voorheen het domein van de mens.
Sta Javascript toe om de volledige functionaliteit van Spektrum.de te behouden.
“Analist. Schepper. Zombiefanaat. Fervente reisjunkie. Popcultuurexpert. Alcoholfan.”