Investeringen zijn nodig | Binnen/buiten sporten

Het EK-avontuur van Zwitserland is voorbij – na drie wedstrijden, een gelijkspel met Portugal en twee nederlagen tegen Zweden en Nederland. Eén punt was een onbevredigend resultaat, al was in de loting al duidelijk dat de opmars van de Zwitserse vrouwen een verrassing zou zijn gezien de derde klasse van Zweden op het WK en titelverdediger Nederland.

In het SFV-kamp werd er na de spelen veel gevochten. Tegen Portugal omdat hij achteloos de 2-0-voorsprong verloor. Tegen Zweden omdat het alleen genoeg was voor een gelijkspel. En tegen Nederland, omdat je in vergelijking met de wedstrijd tegen de Scandinaviërs weer beter kunt worden en met meer competitiegeluk, was in het toernooi blijven en de kwartfinale tegen Frankrijk aanstaande zaterdag heel goed mogelijk.

Na de groepsfase kan worden bevestigd dat het Zwitserse nationale team maandag om 14.00 uur op het vliegtuig naar Zürich zit. Met een wapenfeit tegen Oranje Lewinen, dat sinds het winnen van de titel in 2017 geen serieuze strijd tegen een Europees team heeft verloren, konden de Zwitsers hun avontuur op het eiland voortzetten. Ze waren dichter bij zo’n exploit dan voor de wedstrijd kon worden geraden.

Jonger en onervaren

Over het algemeen is het opmerkelijk hoe het team zich van wedstrijd tot wedstrijd heeft weten te verbeteren. Na een uitbraak van een gastro-infectieus virus dat negen spelers en verschillende stafleden besmette, leek het vanuit fysiek en gezondheidsoogpunt onmogelijk dat het Zwitserse team zou kunnen optreden op een niveau dat ook de grote Europese teams zou kunnen treffen. Maar het was een succes, wat het potentieel in dit team aantoont – indien opgeroepen, heeft Zwitserland, nog steeds zonder overwinning in 2022, onlangs niet genoeg gedaan.

Dat de selectie van SFV in dit opzicht geen consistentie heeft, ligt voor de hand, maar is ook verklaarbaar. Vergeleken met de première van EM in 2017, is de release van 2022 kleiner en minder ervaren. Voormalig spraakmakende speelsters als Martina Moser, Caroline Abbey en Lara Dickenman, die onlangs werden vervangen als de nationale platenspeler, zijn er niet meer. De leegte die ze achterlieten moet worden opgevuld door jonge spelers die dit niveau nog niet hebben bereikt. Dit zal tijd kosten.

Als topacteurs als Captain Lia Wälti en Ana-Maria Crnogorcevic door blessures of ziekte niet hun gebruikelijke niveau halen, kan een klein land als Zwitserland dat niet verbergen.

De X-factor voor jonge talenten promoten

Het gebrek aan breedte om deel te kunnen nemen aan een internationaal toernooi is een direct gevolg van wat al lang een groot probleem is in het vrouwenvoetbal in Zwitserland: het aanmoedigen van jong talent en infrastructuur. Hoewel het in andere Europese landen, zoals Engeland, Frankrijk, Duitsland, Spanje of Italië gebruikelijk is dat meisjes en vrouwen dezelfde voetbalopleiding en infrastructuur genieten als hun mannelijke tegenhangers, is deze gelijkheid op clubniveau in Zwitserland geenszins bereikt. .

Hetzelfde geldt voor het feit dat voetbal in Zwitserland vooral een tijdverdrijf is voor vrouwen, zelfs op het hoogste niveau, en dat ze hun brood moeten verdienen met een traditionele baan. Deze factoren vergroten de kloof tussen Zwitserland en andere landen. Het lijkt logisch dat deze ontwikkeling ook voelbaar is in de nationale ploeg.

Het mag in ieder geval niet vanzelfsprekend zijn dat het Zwitserse nationale team in de nabije toekomst deelneemt aan de grote toernooien, wat in ieder geval blijkt uit de lopende WK-kwalificaties. In september waren de laatste twee wedstrijden in Kroatië en thuis tegen Moldavië. Als Italië, met twee punten voorsprong, niet onverwachts hapert, en als Zwitserland ook onverhoopt Roemenië niet toelaat om ze van de tweede plaats te stoten, zullen ze met volley moeten proberen zich te plaatsen voor de kampioenschappen van 2023 in Australië en Nieuw-Zeeland.