Effecten van het leven op de maan? “Dat zou heel spannend zijn”, zegt Alexander Gerst.

Vanaf: 11:12 uur| Leestijd: 3 minuten

AAstronaut Alexander Gerst hoopt dat missies naar de maan meer informatie over de planeet zullen opleveren De evolutie van het leven op aarde kan geven. ‘Misschien vinden we op de maan meteorieten die van de aarde kwamen, dat wil zeggen rotsfragmenten die ergens in het verleden als gevolg van een grote botsing van de aarde zijn weggeslingerd en vervolgens op de maan zijn geland’, zegt Gerst. De 47-jarige wordt beschouwd als een potentiële kandidaat voor de Amerikaanse missies “Artemis 4” en “Artemis 5” naar de maan, die binnen een paar jaar gepland staan.

READ  Mededelingen van onderwijs en wetenschap - Gecoördineerde behandelingsprocessen, Duitse vereniging voor werkstroombeheer in de gezondheidszorg (DGWMiG) eV, persbericht

Lees ook

In aardse rotsen op de maan kan dat wel Sporen van het vroege leven op aarde Net als microben,’ legde Gerst uit. “Dat zou heel spannend zijn.” Het is niet langer moeilijk om dergelijke sporen op aarde te vinden dankzij de platentektoniek. Aan de andere kant is de maan al miljarden jaren geologisch stil.

Het werd gegooid, omgedraaid, gesmolten

Door tektonische bewegingen worden rotsen op aarde, samen met hun artefacten, in een continu proces omhoog geworpen, omvergeworpen en gesmolten. ‘We hebben bijna niets gehad sinds de begindagen van de aarde, en het weinige dat we hebben is sterk geologisch beïnvloed’, zegt Matthias Neuenhaus van het Max Planck Instituut voor Onderzoek van het Zonnestelsel in Göttingen. “Maar op de maan gebeurt er niets.”

Lees ook

Volgens de huidige kennis is het oudste bewijs van leven op aarde ongeveer 3,5 miljard jaar oud. Volgens de huidige aannames werd de maan minstens 4,46 miljard jaar geleden gevormd uit puin dat voortkwam uit de botsing van de primitieve aarde met het hemellichaam Theia ter grootte van Mars. Dit zou het tot een waardevol archief van het vroege leven op onze planeet kunnen maken.

Materiaal van de aarde op de maan

Uit analyse was gebleken dat dit een van de astronauten was tijdens de Apollo-missies. De maansteen werd in 1971 naar de aarde gebracht Het kan materialen van de aarde bevatten. Nieuwenhuis legde uit dat de samenstelling van het kleine fragment typisch is voor de aarde, maar ongebruikelijk voor de maan. Volgens schattingen zou in de afgelopen 3,9 miljard jaar ongeveer 36 tot 61 kilogram aardgesteente per vierkante kilometer de maan kunnen bereiken. Op bepaalde plaatsen Tot een halve ton per vierkante kilometer.

READ  Dit is wat er gebeurt als je beerdiereiwitten in menselijke cellen stopt

Lees ook

De planetaire wetenschapper legde uit dat de botssnelheid van deze materialen vrij laag is, ongeveer drie kilometer per seconde. “Dit is de reden waarom er nog steeds fossielen uit de vroege geschiedenis van de aarde te vinden zijn.” Effecten van microben op de vroege aarde Mogelijk zijn ze tot op de dag van vandaag op de maan bewaard gebleven in de vorm van biologische en chemische markers.

Astronaut versus robot

Nieuwenhuis acht het realistisch dat een astronaut, en niet een robot, ooit de bijbehorende steen zou vinden. “Een goed opgeleide astronaut heeft een speciaal oog voor zijn omgeving: wat past hier niet, wat is ongebruikelijk?” Hij kan rechtstreeks op ongebruikelijke rotsen afgaan, waardoor de kans op een verrassende ontdekking groter wordt.

“Aha!” “Ten Minutes of Everyday Knowledge” is de eigen kennispodcast van WELT. Elke dinsdag, woensdag en donderdag beantwoorden we alledaagse vragen uit de wetenschap. Abonneer je op de podcast op onder meer Spotify, Apple Podcast, Deezer, Amazon-muziek Of rechtstreeks via de RSS-service.