Discussie: Een oproep voor “compliant science”

De immigratieonderzoeker zei dat onderzoekers “zich moeten bezighouden met de problemen van de wereld, oplossingen moeten bieden, retoriek niet moeten schuwen en een houding moeten hebben ten opzichte van de grote vragen op basis van wetenschappelijk bewijs.” Judith Kolenberger Tijdens een persconferentie in Wenen, “Web of Science-toespraak” werd gehost.

Wetenschappers worden afgebeeld als toast

Kohlenberger zei dat hoewel de wereld voor velen steeds verwarrender lijkt en in crisis verkeert en dus om categorisering vraagt, wetenschappers steeds meer worden gezien als losgekoppeld van de realiteit van het leven, van de wereld buiten de ivoren toren. Omdat wetenschappelijke objectiviteit als kernwaarde vaak wordt ervaren als een ‘stille afstand tot het punt van elitaire onthechting’, is het voor populistische bewegingen dus gemakkelijker om wetenschappers af te schilderen als elites.

Politici zullen weinig hulp hebben bij uitspraken als “Wetenschap is één ding, feiten zijn iets anders”. “Het wantrouwen van de wetenschap en zelfs de vijandigheid tegenover de wetenschap in Oostenrijk is niet toevallig als het niet wordt ingegeven door de hoogste autoriteit”, zegt Kollenberger.

Oostenrijk, een pionier op het gebied van klimaatbescherming: slechts een sprookje

in het debat over de klimaatcrisis Reinhard Storer, hoogleraar klimaatbeleid aan de University of Natural Resources and Life Sciences (BUKU) Wenen, “veel onzin die het politieke discours bepaalt” en waar wetenschappers constant moeten corrigeren als er sprake is van “klimaatoverbescherming” die “leidt tot de Stenen Tijdperk”, Van “doomsday madness” of van het feit dat “de klimaatcrisis alleen met technologie kan worden opgelost”. Dit alles ontkent de wetenschappelijke consensus en het is “een directe ontkenning van de wetenschap wanneer iemand pleit tegen het verbod op redeneren en openheid voor technologie en gezond verstand. Dit is een poging om de wetten van de fysica te ondermijnen.”

Als wetenschapper is het moeilijk om boodschappen over te brengen omdat politici “leuke sprookjes vertellen, bijvoorbeeld dat Oostenrijk toonaangevend is op het gebied van klimaatbescherming, we kunnen dit allemaal oplossen met technologie, enz. – wie hoort dat nu niet graag. Wij zijn opgeroepen om erop te wijzen dat dit leugens zijn. “Gedeeltelijk, gedeeltelijk zelfbedrog”, zegt Storer. Wanneer wetenschappers dit proberen tegen te gaan, “Laten we van onszelf geen volk maken – het is momenteel een ongemakkelijke baan, want wat we zeggen zijn ongemakkelijke feiten – en de gemakkelijkste manier om daarmee om te gaan is scepsis.” Hierdoor wenden steeds meer wetenschappers zich niet meer tot de politiek: “Dat heb ik al opgegeven. Daarom gaan we de straat op, gaan we achter klimaatactivisten staan ​​en zien hierin meer potentie om een ​​heroverweging van samenleving’, zegt Storer.

Meer “wetenschappelijke geletterdheid” vereist

Virus wetenschapper Andreas Berthaler van de Medische Universiteit van Wenen waarschuwde er echter voor om het zichzelf niet gemakkelijker te maken en alleen politiek en politici uit te schelden, omdat men in een democratie leeft. “We zijn er tot nu toe niet in geslaagd deze onderwerpen zo breed bekend te maken dat geschikte politici die deze opvattingen vertegenwoordigen, worden gekozen”, ziet hij ook als de verantwoordelijkheid van de wetenschap. Er is genoeg om het beleid te bekritiseren, “maar in feite zou ons doel moeten zijn hoe om te gaan met opvattingen die op de lange termijn sterker rationaliseren. Om dat te doen, moeten we vooral jongeren bereiken.”

En landen met een hoger niveau van ‘wetenschappelijke geletterdheid’, dat wil zeggen wetenschappelijke basisopleiding, zullen het gemakkelijker vinden om dit te doen. “Als bewoners al heel vroeg rationeel met complexe situaties proberen om te gaan en oplossingen niet alleen in groot water of homeopathie zien”, zegt Bergthaler, “kan men complexe situaties veel beter aan.”

Portugal, dat tien jaar geleden nog net als Oostenrijk eindigde op de laatste plaats in de Eurobarometer-enquête over wetenschappelijke belangstelling, slaagde er in korte tijd in om deze “wetenschappelijke kennis” aanzienlijk te vergroten door science centra uit te breiden en deelname aan scholen te vergroten. “Wetenschapscommunicatie als bolwerk tegen wetenschappelijk scepticisme heeft middelen nodig,” merkte Kohlenberger op, “net zoals wetenschapsjournalistiek in dit land middelen nodig heeft.”