Astronomen observeren voor het eerst een ‘extragalactische’ stellaire schijf!

Mechanismen die leiden tot de vorming van een ster met zijn stellaire schijf, het is bekend. Dit zijn fysieke processen die universeel geldig zijn. Dus Als deze processen plaatsvinden tijdens de vorming van sterren in ons sterrenstelsel en zijn schijven, wordt aangenomen dat dezelfde processen ook in andere sterrenstelsels plaatsvindenWaar nieuwe sterren worden geboren.

inderdaad Tot nu toe zijn er geen stellaire schijven waargenomen in andere sterrenstelsels. De prestatie van ALMA is de eerste waarneming van een extragalactische sterschijf.

Hoe een ster wordt geboren

Tijdens de ontwikkelingsfase Sterren, stof en gas (de componenten ervan) die bewegen als gevolg van rotatie Maak het plat in de schijf. Het resultaat is een nieuwe roterende ster met een roterende protostellaire schijf.

De galactische moleculaire wolken waaruit sterren worden gevormd, hebben een roterende beweging. Terwijl de wolkendelen zich splitsen en elk deel instort om een ​​ster te vormen, blijven ook deze delen hun rotatie behouden. Dit gaat steeds sneller naarmate het gas condenseert in de nieuwe ster.

Gemiddeld Na 10 tot 15 miljoen jaar na de geboorte van de ster smelt de schijf volledig. Sinds een deel ervan op de ster viel, is een groot deel ervan verdampt in de interstellaire ruimte als gevolg van de opwarming van de ster, en een deel ervan is weggeblazen door de winden van de ster.

Uiteindelijk blijft het De ster met zijn planetenstelsel en misschien wel de asteroïdengordel.

Wat Alma opmerkte

Alma Het is een telescoop, of beter gezegd een netwerk van 66 telescopen, Ze worden antennes genoemd omdat ze millimetergolven waarnemen die niet zichtbaar zijn voor het menselijk oog. Zijn naam staat voor Atacama grote millimeterarray Het ligt in de Chileense Atacama-woestijn in het Andesgebergte.

De door elke antenne opgevangen straling wordt met behulp van interferometrische technieken naar het station verzonden Produceert een enkel beeld van het waargenomen objectMaar alsof ze door één enkele telescoop zo groot zijn als het hele netwerk.

ALMA heeft de mogelijkheid om de afstand tussen antennes te variëren, tot een maximale afstand van 16 km. Het lijkt alsof de waarnemer een telescoop is met een spiegel met een diameter van 16 kilometer, en de hoeveelheid opgevangen straling is de som van de straling opgevangen door de 66 antennes.

De ALMA-telescoop kan dat Het detecteren van de aanwezigheid van een gasvormige structuur die rond de ster draait, met hogere snelheden naar het centrum en lagere snelheden naar buiten; Met andere woorden: Roterende sterschijf. Bovendien was het zo Hij ontdekte de aanwezigheid van gas dat zich geleidelijk op de ster afzette en de massa ervan toenamBevestiging dat hij een nieuwe ster is.

De ontdekte ster heet HH1177 en bevindt zich in de Grote Magelhaense Wolk. Naast de Kleine Magelhaense Wolk draaien er nog twee sterrenstelsels rond onze Melkweg, daarom worden ze ook wel satellietstelsels genoemd. Het bestaan ​​van stervormingsgebieden in deze wolken was al bekend.

de ALMA’s ontdekking van de schijf rond de ster HH1177 is geen toeval. In feite zijn de eerdere waarnemingen gedaan met behulp van een instrument genaamd contemplatie, Dat is op VLT (zeer grote telescoop) Zo (Europese Zuidelijke Telescoop) dat De aanwezigheid van twee dipooljets die uit de ster stromen (vergelijkbaar met de omslagafbeelding), is ontdekt. Deze stralen zijn een kenmerk van stervorming, dus werd aangenomen dat de ster een protostellaire schijf had.

Dankzij de hoge ruimtelijke resolutie was ALMA degene die deze schijf heeft gedetecteerd.

De ster HH 1177 wekt nieuwsgierigheid Vergeleken met pasgeboren sterren in onze Melkweg. Terwijl laatstgenoemde volledig verborgen is in zijn atmosfeer van gas en stof en nauwelijks zichtbaar is in infrarood licht, is de ster HH1177. Al zichtbaar in het visuele bereik.

Er wordt aangenomen dat dit verschil te wijten is aan het feit dat Ze zijn ontstaan ​​in een ander milieu dan het onze, juist omdat ze arm waren aan mineralen en stof. Dit bewijs levert nuttige informatie op om beter te begrijpen hoe stervormingsprocessen afhankelijk zijn van de eigenschappen van de omgeving waarin ze ontstaan.