Schlichting: het vrijkomen van luchtstromen in het zand

Zelfs voordat ik energiebruggen in meer detail verkende als onderdeel van de fysica van korrelige materie, leerde ik ze onbedoeld kennen tijdens het spelen met mijn zoon in de zandbak. Proberen een kanaal in het droge zand te drijven, vergde extreme inspanning. Het kloppen en schudden hielp niet veel. Bij een andere gelegenheid zag ik tot mijn verbazing hoe mijn zoon op dezelfde manier zonder veel moeite een drinkbeker met een vergelijkbare diameter in het zand dompelde. Komt het door het feit dat glas vanwege zijn fysieke eigenschappen gemakkelijker over de vloer glijdt dan PVC-buis? Maar toen ik die laatste goed dichtdeed met een bijpassend deksel, ging het er makkelijker af.

Dit is contra-intuïtief omdat lucht tijdens beweging wordt opgesloten en gecomprimeerd. Je zou gemakkelijk kunnen veronderstellen dat dit een extra tegenkracht zou creëren, zoals wanneer je een ondersteboven glas in een plas water duwt. In plaats daarvan maakt het luchttype het gemakkelijker.

Het raakte in het ongewisse totdat ik enige tijd geleden een nichepost tegenkwam. In deze Een groep natuurkundigen van de Universiteit van Paris VII heeft metingen gerapporteerd die kunnen worden beschouwd als een kwantumvoortzetting van onze sandbox-games..

Het team bereidde dergelijke zandexperimenten op een reproduceerbare manier voor en voerde ze uit in onsamenhangende, uniforme lagen. De wetenschappers brachten een kracht over op hun cilinder door deze met een container te laden. Ze verhoogden systematisch zijn gewicht. Als maatstaf voor het penetratiegemak van de cilinder bepaalden ze telkens de bereikte diepte.