Noordelijke kale ibis: Geleerd om te overleven dankzij menselijke pleegmoeders

Noordelijke kale ibis: Geleerd om te overleven dankzij menselijke pleegmoeders

De eerste testvluchten met piloten zijn slechts 100 meter lang. Maar voordat de door mensen aangedreven migratie begint, zal het bereik ervan worden uitgebreid tot 60 tot 80 kilometer. Het team vliegt vervolgens in twee lichte vliegtuigen, elk met een piloot en een pleegmoeder. Net als in het trainingskamp dragen pleegmoeders gele T-shirts om ze te identificeren, en ook de zweefvliegtuigen zijn bedekt met gele stoffen. Het ene vliegtuig leidt de zwerm vogels, het andere heft de staart op. Sinds augustus documenteert het Northern Bald Ibis-team de vlucht op sociale media, waar je de formatie de zonsondergang tegemoet kunt zien vliegen.

Klimaatverandering brengt opnieuw het voortbestaan ​​van de noordelijke kale ibis in gevaar

De Britse etholoog Jane Goodall hielp het Northern Bald Ibis Project extra populariteit te verwerven. In 2023 verscheen de documentairefilm ‘Reasons for Hope’, waarin de Britse vrouw redenen voor haar hoop presenteert en de weg vrijmaakt voor succesvolle projecten op het gebied van natuur- en milieubescherming: een daarvan is het Northern Bald Ibis-project. Het geeft hoop, maar het is ook ontzettend tijdrovend. “We werken al meer dan twintig jaar voor een diersoort die volgens de modellen nog niet in staat is om op eigen kracht te overleven, ook al zijn we er dichtbij”, vat Fritz samen. Aan het begin van het jaar leefden er nu ongeveer 200 Noordelijke Kale Ibis in het Alpengebied. “Maar de gevolgen van de klimaatverandering treffen nu deze bevolkingsgroepen en brengen hun voortbestaan ​​in gevaar.”

Het Northern Bald Ibis-team heeft al 15 succesvolle migraties gemaakt, maar tot nu toe ging de reis via de Alpen naar Toscane. De laatste jaren hebben de vogels, die geleidelijk zelfstandig migreren, hun overwinteringsplaatsen echter later verlaten vanwege het gematigde klimaat en hebben ze steeds meer moeilijkheden ondervonden bij het oversteken van de Alpen. Tot nu toe zijn er alleen maar speculaties over de redenen. Fritz denkt dat veranderende temperaturen in de herfst een rol spelen: dit is cruciaal voor het drijfvermogen van de vogels.

© Helena Weiner (details)

Barbara Steininger met de Noordelijke Kale Ibis | Als pleegmoeder van een met de hand grootgebrachte noordelijke kale ibis neemt bioloog Barbara Steininger de rol van moedervogel op zich. Dit betekent ook dat ze moeten leren vliegen.

Als gevolg van klimaatveranderingen was het noodzakelijk een winterkwartier te vinden dat bereikt kon worden zonder de Alpen over te steken. En in Andalusië wordt al uitgekeken naar de noordelijke kale ibis, want partnerproject Proyecto Eremita werkt daar al twintig jaar aan het opbouwen van een stabiele populatie van specifieke soorten. De afstand van 2.300 km naar de nieuwe wijken is echter veel langer, en de duur van de reis hangt af van verschillende factoren: de conditie van de vogels, het weer, de logistiek. Een grondteam van tien personen reist over land en zet bij elke etappe een mobiele kooi en een klein kamp op.

“In Europa hebben we de leefgebieden van dieren al zo’n 500 jaar dramatisch veranderd. Vooral de landbouw heeft de natuur enorm teruggedrongen.”Volker Humes, algemeen directeur van de Zoo Association

Het herintroductieproject is geen oplossing voor het uitsterven van soorten, maar eerder een oplossing, benadrukt Volker Hummes, directeur van de Zoo Association. Allereerst is het belangrijk om bedreigingsfactoren te verminderen. “Soorten sterven uit omdat hun leefgebieden verdwijnen, omdat er overbejaagd of geëxploiteerd wordt, of vanwege de gevolgen van de klimaatverandering”, legt hij uit. De toekomstige vraag is dus: hoe kunnen habitats worden behouden?

READ  Drie maatregelen beschermen tegen ziekte op oudere leeftijd

“In Europa zijn we de habitats al zo’n 500 jaar dramatisch aan het veranderen: er worden uiterwaarden aangelegd, moerassen gaan verloren”, vervolgt Homes. “Vooral de landbouw heeft de natuur aanzienlijk teruggedrongen.” Habitats om lokale diersoorten en landbouweconomie te vinden. Pas in juli keurde het Europees Parlement de door de Commissie voorgestelde EU-natuurherstelwet goed, die alle EU-lidstaten verplicht om de vernietigde natuur in een goede ecologische staat te herstellen en zo de biodiversiteit te beschermen. Tegen 2030 moet minstens 30 procent van de habitats in terrestrische, kust-, zoetwater- en mariene ecosystemen hersteld zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *