Gorilla’s en Getir: Fietskoeriers zijn niet populair in Nederland – Maatschappij

Gorilla’s, Getir, Flink en Zapp: ook koeriersdiensten die wat je hartje begeert binnen tien minuten per e-bike naar Nederland bij je thuis bezorgen, zijn ook in opkomst. En daar passen ze niet echt in, in dit vlakke fietsminnende land, dat zichzelf ook graag noemt opkomend land Ingediend, open voor alles wat het kapitalisme te bieden heeft?

In feite krijgen ze flitsbezorgers (Blitz-koeriers), zoals ze worden genoemd, zetten in Nederland meer obstakels op de weg dan waar dan ook in Europa. De eerste was Amsterdam, dat in januari bedrijven verbood nieuwe distributiecentra te openen in binnenstedelijke woonwijken of winkelstraten. Bewoners klaagden dat vrachtwagens op het trottoir voortdurend nieuwe koopwaar binnenbrachten; Rondom de koeriers die het verkeer met elektrische racers verstoorden of ’s avonds voor het kamp stopten en lawaai maakten. Sommigen waren bang voor in het zwart geklede chauffeurs, er braken ruzies uit en er vlogen rauwe eieren in de lucht.

Rotterdam en andere steden volgden al snel het voorbeeld van Amsterdam. Dit legt het bedrijfsmodel voor diensten bloot, dat uiteindelijk nodig is in de kampen waar veel mensen wonen, en niet in de buitenwijken die gevaar lopen. Alleen al in Amsterdam staan ​​er al tientallen, maar de bedrijven willen – of moeten – uitbreiden. Begin mei reageerde de branche met een vrijwillige gedragscode: zo mogelijk geen magazijnen meer in winkelstraten, “minimale” opslag, duurzame verpakkingen, toiletten en andere verbeteringen voor chauffeurs – en slechts 25 km/u in de stad.

Dit deerde de gemeenten niet. Amsterdam heeft zojuist nieuw beleid ingevoerd dat zeker grenzen stelt aan verdere uitbreiding van diensten en zelfs bestaande locaties bedreigt. In de toekomst zullen bedrijven voor elk nieuw magazijn een aanvraag moeten indienen om het bestemmingsplan te wijzigen. De gemeente beoordeelt vervolgens of dit “wenselijk” is. Hoe zou het zijn als de branche geen “negatieve impact op kwaliteit van leven” zou hebben (kruiwagen) van een kwart.

Deze benadering, die tot nu toe ook door de rechterlijke macht wordt gevolgd, weerspiegelt het publieke debat over flitsbezorgers: In Nederland zijn de moeilijke werkomstandigheden voor koeriers minder belangrijk dan in Duitsland. De focus ligt meer op de vraag hoe dit nieuwe economische fenomeen het leven in de stad en de samenleving als geheel beïnvloedt. Het land is overbevolkt, je moet voor elkaar zorgen, de zeldzame gemeenschappelijke ruimte beschermen.

Kranten staan ​​vol met cultureel pessimistische observaties: wat moeten we doen, vragen ze, als elke hunkering naar bier, chips of ijs meteen gestild is? Wanneer mensen stoppen met winkelen en elkaar nauwelijks in het openbaar ontmoeten? Wanneer onze vertrekken meer en meer donkere winkels Opgelegd, als kampen, van buiten onzichtbaar, genoemd (een spektakel dat de afkerige Nederlanders instinctief vanaf de gordijnen haten)? a Volkskrant– Columnist roept op tot consumentenstaking: “Wees geen verwende en decadente idioot en koop niet van de snelle koeriers die de stad verwoesten!”