Gezondheidszorg: Handel nu niet zo

Er is nauwelijks onderzoek gedaan naar hoe vrouwen in Duitsland zich voelen als ze naar de dokter gaan

Daarom kan worden aangenomen dat vrouwen vanwege hun geslacht serieuzer worden genomen als ze een arts bezoeken. Het enige wat ontbreekt zijn de bijbehorende nummers: Federaal Antidiscriminatiebureau Zij hebben schriftelijk verklaard dat zij over dit onderwerp zeer weinig vragen hebben ontvangen. Discriminatie in de gezondheidszorg wordt echter niet regelmatig onderzocht in grote onderzoeken. Daarom kan een groot aantal niet-gemelde gevallen worden verwacht. Momenteel loopt er echter een onderzoeksproject naar initiatiemogelijkheden en klachten over ervaringen met discriminatie in de gezondheidszorg; De resultaten worden naar verwachting in januari 2024 gepubliceerd. En ook in een onderzoek uit 2021Dat werd uitgevoerd namens de Autoriteit, en er wordt gezegd dat Duitsland in internationale vergelijking geen onderzoek naar deze kwestie doet.

Naast het gebrek aan gegevens weten getroffen vrouwen vaak niet hoe ze hun ervaringen moeten classificeren en weten ze niet waar ze terecht kunnen. Het eerste aanspreekpunt is Onafhankelijk patiëntenadvies in Duitsland (UPD). De vzw geeft juridisch en medisch advies en verwijst u vervolgens door naar de bevoegde autoriteiten. Dit zijn meestal medische verenigingen van de staat, die vervolgens aanvullende stappen ondernemen. “Als een patiënt zich gediscrimineerd voelt, kan dat een overtreding zijn van de medische code”, zegt Anja Lehmann, juridisch adviseur bij UPD. “Dan leggen we de vrouwen uit hoe de klachtenprocedure werkt.” Zelfs als je niet veel kunt doen of patiënten niet verder willen gaan: “Het is nuttig als meerdere mensen er in een beschermde omgeving over kunnen praten en het gevoel hebben dat ze niet alleen zijn”, zegt Lehmann. “Dit is niet altijd alleen strikt juridisch advies.”

Zij en haar collega’s komen er meestal niet achter of de klacht succesvol is. Het is echter vaak moeilijk te bewijzen wat er is gebeurd. Patiënten zijn vaak alleen in de behandelkamer, waardoor de ene stelling tegenover de andere staat en bij twijfel de procedure wordt stopgezet. Dit geeft niet veel hoop. “De getroffenen denken dat ze sowieso geen kans hebben”, zegt Lehmann. “Dan zeg ik: misschien waren er echt anderen die klaagden.” Een klacht zou ervoor kunnen zorgen dat de arts op zijn minst gedwongen wordt om met de medische vereniging in zee te gaan en zijn gedrag te heroverwegen, ook als er geen sancties volgen.

Er is meer tijd, bewustzijn en moed nodig

Adviesdiensten alleen zijn echter niet voldoende. Structurele veranderingen zijn noodzakelijk. Het Antidiscriminatiebureau eist dat… Huidig ​​vierde rapport Vergroot het bewustzijn van discriminatie onder medisch personeel. Het roept ook op tot alomvattende wettelijke bescherming tegen discriminatie. Volgens Christian Gross zou het ook nuttig zijn als patiënten zich realiseerden dat zij soms andere symptomen hebben dan mannen en dit ook bij hun behandelend arts zouden navragen. “De getroffenen mogen niet zwijgen uit pure angst”, zegt Gross.

Bovendien is er in het dagelijkse leven in het ziekenhuis vaak geen tijd voor langere gesprekken, wat de slechte communicatie tussen de medische staf en de patiëntenkant vergroot – een probleem dat alleen op een hoger niveau kan worden aangepakt. “Er zou een ander personeelsbeleid moeten komen in klinieken”, zegt ze. Er zal ook politiek engagement nodig zijn om het aanbod van hulp beter te communiceren. Patiënten zouden ook profiteren van regelmatige uitwisseling tussen medische verenigingen en UPD – dit bestaat nog niet. “Dat zou leuk zijn”, zegt Anya Lehmann.

Valerie Hofmeister heeft geleerd haar eigen initiatief te nemen. De ervaringen moedigden haar aan om rechtstreeks naar haar intuïtie te luisteren: “Als ik een probleem heb, sta ik nu aan op een afspraak en behandeling.”