Digitaal gebruik van werken in onderzoek: wetenschappelijke belemmeringen in het auteursrecht definitief wegnemen! – weet het

Deze gastbijdrage is geschreven door wetenschapspolitici van de Groene Partij: Theresia Bauer is de minister van wetenschap in Baden-Württemberg, Angela Dorn is de minister van wetenschap in de deelstaat Hessen en Katarina Väbmank in Hamburg. Anna Christman en Kai Gehring zijn lid van de Bondsdag.

De pandemie van het Coronavirus heeft geleid tot een forse toename van de digitalisering in onderwijs, onderzoek en onderwijs. Hoewel onderzoekers, docenten en studenten willen terugkeren naar collegezalen en laboratoria, zal de post-pandemische wetenschap blijven profiteren van veel van de resultaten van deze batch. Het dagelijkse gebruik van digitale tools en media is natuurlijker dan ooit in het wetenschappelijke systeem, maar het lijkt nog steeds het beruchte “nieuwe territorium” voor de federale overheid te zijn.

Met de ontwerp-wijziging van de auteursrechtwet introduceerde de federale regering onpraktische en onbeheersbare verwarring van voorschriften voor digitaal gebruik, voornamelijk van auteursrechtelijk beschermde werken in onderwijs en onderzoek, die te zijner tijd door de Bondsdag zal worden aangenomen. Het ontwerp dateert uit de tijd dat kopieën werden geteld, seminarautomaten werden gecontroleerd en teksten in de rechtbank werden opgesplitst in individuele procentpunten.

Dit helpt de rechthebbenden in de regel nauwelijks. Maar de schade door rechtsonzekerheid is enorm. Tegenwoordig hebben we een idee van het auteursrecht nodig dat het internet in de wetenschappelijke sfeer niet langer als onbekend terrein beschouwt, maar als een basis. Het vorige ontwerp is in tegenspraak met het standpunt van wetenschappelijke organisaties en het standpunt van de Federale Meerpartijenraad over het wetsvoorstel.

Eerlijke styling is iets natuurlijks

Sinds de introductie van de eerste digitale regeling twintig jaar geleden is er discussie geweest over de voorwaarden waaronder tekst en beeld kunnen worden gebruikt voor onderzoek en onderwijs op de manier waarop internet dat toelaat – in tegenstelling tot boekenplanken en kopieerapparaten. Sinds het begin van de debatten eisen federale staten en wetenschapsexperts het auteursrecht dat digitaal wordt toegepast, zodat de kansen die digitalisering biedt, kunnen worden gebruikt voor onderzoek en onderwijs.

De belangrijkste eis in discussies is altijd geweest dat de regelgeving eerlijk is, zodat de auteurs niet met lege handen staan, en dat is terecht de status quo via de verzamelaarsgemeenschap.

In 2018 zette de federale overheid een stap in de goede richting en verbeterde de regelgeving. In plaats van het netwerk van regels, dat de Alliantie van Wetenschappelijke Organisaties destijds omschreef als “een juridische tekst die nauwelijks begrepen kon worden” die “alleen beschikbaar zou kunnen worden gemaakt met behulp van geïnterpreteerde literatuur”, waren er meer expliciete regels.

Tot dan toe voldeden deze verzoeken echter niet aan de eisen van wetenschappelijke experts en de Federale Raad. Grootste probleem: de regelgeving was beperkt tot vijf jaar en de onbeperkte duur ervan werd geëvalueerd. Zelfs daarvoor was de regelgeving nog maar een beperkte periode van kracht sinds het begin van het eerste decennium – het vermogen om te plannen voor digitalisering ziet er anders uit.

Verwijder de tijdslimiet van de vlag definitief en volledig

De huidige wijziging van het auteursrecht in lijn met het wetsvoorstel om het aan de Europese DSM-richtlijn aan te passen, biedt een kans om de huidige digitale boom echt een impuls te geven. In plaats daarvan neemt het wetsvoorstel van de regeringsparlementaire fracties afscheid van zijn constructieve visie op het auteursrecht voor de wetenschap en stelt alleen dat de door Brussel opgelegde minimumverplichtingen vervallen met de DSM-richtlijn.

Veel tekortkomingen: de ontwerpwijziging biedt toegang tot tekst- en gegevensextractie (op algoritmen gebaseerde analysemethoden voor kleine of ongeorganiseerde hoeveelheden gegevens) en opent zo geheel nieuwe mogelijkheden voor de wetenschap voor onderzoek via AI. Tegelijkertijd is de toegestane opslag van deze gegevens- of tekstset echter erg smal.

De juridische basis voor grote projecten kan worden weggelaten

Tijdslimiet bedreigt de veiligheid van investeringsplanning: federale staten hebben al aanzienlijke bedragen geïnvesteerd in het digitaliseren van wetenschap en onderzoek om digitale kennis beschikbaar te maken. Verdere investeringen zijn gepland om universiteiten en bibliotheken geschikt te maken voor het digitale tijdperk. Volgens de huidige plannen van regeringsgroepen zal de juridische basis voor deze projecten waarschijnlijk vanaf 2023 komen te vervallen. Dit maakt meer investeringen riskant en vertraagt ​​de voortgang van wetenschap en onderzoek.

De epidemie heeft aangetoond dat we de grote crises van onze tijd alleen kunnen beheersen met uitstekend onderzoek, solide wetenschap en uitstekend onderwijs. Het beleid moet hiervoor het best mogelijke kader scheppen. Daarom moeten de regeringsfracties zich nu in ieder geval permanent en volledig terugtrekken uit de vlaggenmuur. We moeten onze inspanningen bundelen om eindelijk het auteursrecht in het digitale tijdperk te introduceren. Het is tijd voor een land dat stimulansen creëert om in digitalisering te investeren in plaats van het af te remmen vanwege ondoorzichtige regelgeving.