Waarom zijn ze zo belangrijk voor monitoren?

De responstijd van het scherm wordt echter vaak verward met invoervertraging. Deze term wordt vaak gebruikt om de totale vertraging van een signaal te beschrijven. Dit komt omdat er geen standaarddefinitie of andere consistente definitie van input lag is. In de schermtest beschrijft de signaalvertraging het gedeelte tussen het volledig berekende beeld en de weergave op het scherm. Dit omvat de pixelresponstijd, maar is een indicatie van hoeveel een lijn objecten in beweging is, d.w.z. de lengte van de staart die ze slepen.

Op een scherm met een 8-bits kleurdiepte kan elk van de drie rode, groene en blauwe subpixels tot 256 kleuren weergeven (28). Met elke combinatie hiervan (256 graden) kan een tri-pixel 16,7 miljoen kleuren vertegenwoordigen. Onder de oneindige combinaties en variaties – dat wil zeggen ook de werkelijke reactietijden – moeten willekeurige monsters worden gekozen, waardoor de spanning uiteindelijk binnen de perken blijft. We kozen voor zwart, wit en drie grijsniveaus (25, 50 en 75 procent) voor een zinvolle reeks metingen. We meten de reactietijd om te veranderen voor alle 20 mogelijke combinaties van de vijf kleuren en leren zo over gedrag met zowel laag als hoog contrast.

De ervaring leert dat de responstijd doorgaans sterk wordt verkort bij een verhoging van de gemiddelde snelheid, waardoor het beeld duidelijk minder strepen vertoont. Het hogere niveau is zelden praktisch, omdat de beeldkwaliteit slechter is dan niet overklokken door overklokken. Bij reguliere schermtests gebruiken we de schaduwtest van testufo.com om het beste overklokcompromis te bekijken, en nu meten we er ook responstijden mee.