Verkiezingen in Nederland tussen woede en lethargie | Europa | DW

Drie dagen lang trainden jonge Nederlanders eind januari voor de opstand, vochten straatgevechten met de politie en lieten hun woede op Corona-bases losbarsten. Was het de eerste avondklok sinds WO II die de woede van de relschoppers verergerde? Of is het een diepere ontevredenheid?

Werd geschorst en gesloten

“Veel jongeren zijn al hun perspectief kwijtgeraakt”, zegt studentenactivist Rudi van de Beek. Hij werkt als jonge werker bij opvangcentrum “Click Jongeren” in het centrum van Den Haag, waar hij en zijn team schoolverlaters en universiteitsuitval proberen op te sporen. “Er is geen normaal leven op universiteiten, mensen kunnen hun vrienden niet zien en ze verliezen hun motivatie bij online cursussen. We zien steeds meer drop-outs.” De pandemie vraagt ​​een hoge prijs, vooral van jongeren.

Deze frustratie bestaat in veel Europese landen. Gilles Van Buren zegt dat er ook in Nederland een groeiend wantrouwen in de politiek heerst. De sociaal onderzoeker van de Universiteit Leiden houdt zich bezig met geweld en complottheorieën en observeert de aura-rellen al lang: “Deze haat is door de jaren heen aangewakkerd door een reeks grieven. (…) Allerlei sociale problemen zijn sudderen: onstabiele werkrelaties, ongeorganiseerde arbeidscontracten, dure huisvesting, immigratiebeleid en multiculturalisme. ” Bovendien hebben de voortdurende bezuinigingen op het sociale netwerk de kloof tussen arm en rijk in de Nederlandse samenleving vergroot.

Vooral jongeren met een allochtone achtergrond worden getroffen, en velen vinden dat de Nederlandse politiek niet hun ding is. Anderzijds wil jongerenwerker Rudi haar aanmoedigen om politiek activist te worden. Daarom nam hij deel aan het “AfroNLstemt” -initiatief, dat tot doel heeft het percentage kiezers onder Nederlanders van Afrikaanse afkomst te verhogen. Je moet actie ondernemen in plaats van je woede te ontketenen door geweld, zegt Rudi, die erin slaagde de eerste zwarte man te zijn die werd gekozen tot voorzitter van de studentenvereniging van zijn universiteit. Maar op grotere schaal ontbreekt het simpelweg aan rolmodellen: “In het Nederlandse parlement is er geen enkele vertegenwoordiger die ons en zijn gezin vertegenwoordigt vanuit Suriname of het Caribisch gebied.”

READ  Corona in Nederland: De rechtbank trekt de nachtklok in

De rechtse populist Geert Wilders stond lang op de lijst van de partij

Deze verandering zal niet gemakkelijk zijn, omdat er voortdurend politieke tegenwind is. Twee decennia lang hebben rechtse populisten, van Pim Fortuyn tot Geert Wilders en meer recentelijk Thierry Paudette, een negatief beeld geschetst van immigranten die naar verluidt criminaliteit verspreiden, gedijen op luxe en niet bereid zijn zich aan te passen. Het blijkt dat xenofobie een magneet is geworden voor 10-20% van de Nederlandse kiezers.

Rudi van de Beek zegt: “Racisme ligt hier onder de oppervlakte, praat er niet over, het is een soort taboe.” Een andere persoon onder ogen komen wordt beschouwd als een persoonlijke aanval en een slechte stijl. Ook premier Mark Rutte mist morele begeleiding op dit punt. Velen zien zijn succesrecept doordat hij als een politieke kameleon alle kanten op kan. Het blijft niet bij het flirten met de slogans en gevoeligheden van extreemrechts.

Jonge vrouwen vechten voor hun plaats

Opkomend maatschappelijk werkster Nera (die haar achternaam niet wil geven) loopt stage bij Click Jongeren als onderdeel van haar opleiding. Nera zegt helemaal gefrustreerd te zijn door de Nederlandse politiek. “Vrouwen hebben nauwelijks een kans. Ze komen niet op in de gevestigde partijen.” Het zijn nog steeds mannenclubs, en hoewel Nederland er aan de buitenkant erg modern uitzag – “van binnen is het op de een of andere manier nog steeds traditioneel en wil het vrouwen niet horen in de politiek.” Hoewel twee van de kleinere linkse partijen nu vrouwelijke leiders hebben, zullen ze politiek niet veel veranderen, zegt Neira. Ze wil dringend een hoger percentage vrouwen in de Nederlandse politiek. In het huidige kabinet zitten zes vrouwen tegen elf mannen. Maar echt optimistisch lijkt ze niet.

READ  Nederland wint EK en vierde voor Duitsland na ongeval

Voor de klimaatactivist Janthi is de zaak duidelijk: vrouwen moeten, indien nodig, alleen meedoen

Een paar straten verderop zit Janthe moedig en uitsluitend op het trottoir voor het Binnenhof, zetel van het parlement en de regering, met haar protestposters tegen de klimaatramp. De wind waait koud en bijna niemand stopt om de berichten van de klimaatstaking voor te lezen. In Duitsland heeft de Groene Partij alleen belangrijke electorale successen geboekt. Waarom lijkt klimaatbeleid in Nederland secundair? Waarom staat de Milieupartij ergens in de peilingen met zeven procent?

“Mensen zijn bang voor wat er gaat gebeuren, ze willen het niet weten. De economie is hier erg belangrijk en niet veel mensen willen de beperkingen die het milieubeleid met zich meebrengt”, legt Janthe uit. Ze is betrokken bij de “Friday for the Future” -beweging en wacht al drie dagen voor het Government House. “Er zijn altijd grotere protesten met wel 30.000 mensen die de straat op gaan”, zegt ze. Maar ze wil in ieder geval tijdens de verkiezingen alles persoonlijk doen om voorbijgangers eraan te herinneren het klimaat te beschermen, dat is het allerbelangrijkste van allemaal.

Meer polarisatie door COVID

Verandering van locatie: Rootz Pub, tien minuten lopen van Parliament House, in het centrum van Den Haag. De stoelen staan ​​hier sinds oktober vorig jaar aan de tafels en alles ziet er een beetje stoffig uit.

Covid verdeelt het land: Pub-gastvrouw Kika Bormann klaagt over de economische en sociale gevolgen van de pandemie

Bedrijfsleider Kika Borman hoopt oprecht dat ze in april in ieder geval haar deuren in het buitenland kan heropenen: “We hebben vaste medewerkers. Maar na vele maanden verliezen we het contact met hen. We gaan graag weer aan het werk, ook als het koud is op het balkon. . ”Ze werkt hier meestal. Ongeveer 35 jongens met een nachtclub, dansvloer en bierbar. Als gevolg van de Corona-epidemie heeft Kika iedereen werkloos moeten maken. U en enkele honderdduizenden jonge werknemers in de horeca aan huis zijn voor de tweede keer in maanden gefrustreerd.

“In de winkel kunnen we alleen voorverpakt en flesjes bier serveren”, en dat doen ze alleen zodat de winkel niet helemaal hoeft te sluiten. Het zou het niet waard zijn: “De overheid steunt de horeca, maar op een gegeven moment moeten we het geld teruggeven.” Als je naar andere landen kijkt, willen ze niet klagen: “Maar het zal nog jaren duren voordat we financieel herstellen van de lockdown.”

Kika gelooft dat Corona de verkiezingscampagne in het land simpelweg heeft gesmoord: “Rota heeft tot op zekere hoogte geworsteld en niemand wil op dit moment aanwezig zijn.” Maar de epidemie heeft geleid tot verdere polarisatie in Nederland: “Links en rechts nemen steeds extremere standpunten in.” Jij en veel van je vrienden weten niet meer op wie je stemt. Mensen zitten vaak thuis en kijken de hele tijd naar het nieuws, maar alleen naar het nieuws dat bij hun wereldbeeld past. Dit duwt de samenleving nog verder.

De eigenaar van het huis zei verontwaardigd: “Een minister zei in de winter dat we geen essentiële tak van de economie zijn en dat restaurants gesloten kunnen worden gehouden.” Vooral jongeren wilden weer uitgaan, drinken, dansen en lachen – allemaal essentiële onderdelen van het sociale leven die de frustratie en woede van het land, de politiek en hun medemensen voor een paar uur helpen vergeten.