Vaarwel Brussel: de Timmermans grijpen de macht in Nederland – Politiek

Frans Timmermans, de architect van het Europese klimaatbeleid, wil kabinetschef worden. Donderdag vertelde de Nederlander Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, dat hij Brussel zou verlaten. Hij richt zich op de leidende kandidaat van de sociaal-democraten-groenen-coalitie bij de vervroegde parlementsverkiezingen op 22 november en zal deze hoogstwaarschijnlijk krijgen. Von der Leyen moet nu de verantwoordelijkheid voor de Green Deal, het centrale project van haar ambtstermijn, opnieuw afstemmen vóór de Europese verkiezingen in juni volgend jaar.

Timmermans is tweede in het panel als Executive Vice President en Commissioner for Climate Action. Hij deed mee aan de Europese verkiezingen van 2019 als de favoriete kandidaat van de sociaal-democraten en werd tweede achter EVP-man Manfred Weber. Omdat Weber als voorzitter van de commissie voor de staatshoofden en regeringsleiders onbereikbaar was, kon Timmermans zijn hoop even koesteren. Maar toen viel de keuze op Ursula von der Leyen. De Nederlander werd als gedeputeerde beloond met grote macht, die hij met vertrouwen gebruikte. Critici beschuldigen hem ervan overmoedig te zijn.

De Timmermans brachten een enorme reeks wetten uit genaamd “Fit for 55”. Het doel: de Europese Unie moet haar CO2-uitstoot in 2030 met 55 procent hebben verminderd ten opzichte van 1990, als mijlpaal op weg naar klimaatneutraliteit in 2050. De belangrijkste projecten, zoals de hervorming van de emissiehandel of de invoering van een klimaattarief, hebben al besloten. Maar sinds de Russische aanval op Oekraïne wordt hij er steeds meer van beschuldigd een milieutheoreticus te zijn die de economie en de samenleving overbelast en zelfs hongersnoden doorstaat. Voor de christen-democraten en de Whigs in het parlement werd hij een vijand.

Hij spreekt zes talen, waaronder Russisch en onberispelijk Oxford Engels

Timmermans voerde altijd aan dat hij handelde uit verantwoordelijkheid voor het nageslacht. Hij combineert deze overtuiging met een instinct voor opmerkelijke kracht. Vorige week vierde hij een verbluffende overwinning in de strijd voor de Natuurherstelwet. Een rechtse coalitie onder leiding van Manfred Weber wilde het project in het parlement stopzetten omdat het de landbouw in Europa zou uitputten, maar Timmermans wist een meerderheid voor zich te krijgen.

In Nederland gaan alle waarnemers in Den Haag ervan uit dat Frans Timmermans inderdaad koploper zal zijn. Er was onmiddellijke steun van alle kanten van de GroenLinks-coalitie. In een recente peiling zei 39 procent van de respondenten dat een democratisch socialist een “betrouwbare premier” zou zijn. Timmermans zei donderdag in een videoboodschap dat hij er alles aan wil doen om Nederland zelf te verzoenen. Het land moet “samen groeien in plaats van uit elkaar groeien”. Er wordt gezocht naar de opvolger van Mark Root, wiens centrumrechtse coalitie is ingestort.

Enerzijds is Timmermans een ideale kandidaat. Hij is bekend, maar zit al lang niet meer in de lokale politiek, wat een voordeel is. Voordat hij naar Brussel ging, was hij een populaire minister van Buitenlandse Zaken. Bijzonder gedenkwaardig is zijn emotionele optreden bij de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties na het neerhalen van vlucht MH17 boven Oekraïne in 2014. Timmermans is een fervent Europeaan en anti-nationalist, beschouwd als een intellectueel die alle belangrijke boeken lijkt te hebben gelezen en films en series heeft bekeken als iemand die bijna met humor en charme over elk onderwerp kan spreken.

De 62-jarige spreekt vloeiend zes talen: vlekkeloos Oxford Engels, Frans, Italiaans, Duits, Russisch en Nederlands. Als je wilt, kun je het originele Limburgse dialect toevoegen. Wat spreekt Timmermans nog meer: ​​onder zijn leiding hebben de sociaal-democraten in Nederland hun enige succes van de afgelopen jaren behaald, namelijk het winnen van de Europese verkiezingen van 2019.

Ondanks zijn verdiensten is Frans Timmermans in eigen huis omstreden. Right ziet hem als een haatfiguur, een hypocriet en een nerd. Jarenlang hebben conservatieve media en Twitter de spot gedreven met zijn demonstratieve internationalisme en de ijver waarmee hij altijd het goede wilde doen en het goede wilde doen. Timmermans’ enthousiasme voor de Europese Unie wordt ook niet gedeeld door delen van het centrum en verder links. Hij zou ook erg gevoelig zijn voor harde persoonlijke kritiek.