Nederlandse doelman sterft: rouw om Pete Schrejvers

De Nederlandse voetballers van de jaren zeventig werden vooral bewonderd in het krappe Duitsland. Velen van hen waren moedig geperfectioneerde karakters: geweldige spelers, goede activisten die wisten dat training niet alles was. Soms draagt ​​de grote regisseur Johan Cruijff zijn kameel zonder filter in de eerste helft, en er zijn geweldige foto’s van hem, hij was ooit een decoratie in gemeenschappelijke appartementen. En Peter “Pete” Schreivers, de keeper, droeg veel gewicht met zich mee, op 1.86 meter zou hij ongeveer honderd kilogram moeten zijn. Fotodocumenten bewijzen: u kunt er komen.

De bijnamen, waarvan hij er enkele kreeg, spreken er ook van. Hij was “de Beer van de Meer”, “de Bolle van Zwolle”, “de Corpulente van Twente” en later als coach “De Kolos van Oss”. Of zoals Rod Kroll SZ “Hij was niet op het perfecte gewicht, maar hij deed zijn werk”, zei hij als oude teamgenoot van verdediger Schrejvers, bij Ajax en het nationale team.

Goede administratie. Vijfvoudig kampioen met Ajax Amsterdam, in 1971/72, kreeg hij slechts 13 doelpunten tegen in het volledige seizoen bij Twente Enschede. ‘Niet slecht voor een bouwvakkertje’, zei hij, was geen slechte zaak voor een bouwvakker: Schrijvers zwoegde wel eens in een betonfabriek. Toen voetbal nog een arbeiderssport was.

Schrijvers was sterk in één confrontatie: stop

En doelman Shreijvers had het gezicht van een schurk, maar tegelijkertijd was hij een man van beton, sterk in een één-op-één confrontatie: hij stond alleen, en dan moest de tegenstander zich eerst omdraaien. In ieder geval was prestige geen belemmering in de carrière zolang alles onder controle bleef. Maar mama’s keuken gebruikt meer dan de ene en minder dan de andere, en het tellen van koolhydraten was niet zo wijdverbreid. Het was in alle opzichten rustieker. Schrejvers vertelde ooit aan Ajax FC magazine: “Mijn mede-keeper Jan van Beveren heeft vier gehaktballen op en alles was in orde – maar na twee gehaktballen was ik al erg dik.”

De jongen van de betonfabriek overtrof echter zijn rivaliserende keepers van zijn tijd, en Schrejvers kreeg 46 caps, meer dan van Beveren, meer dan Jan Jongbloed, de exorbitante nummer 8 doelman, die bij het WK in Duitsland in het strafschopgebied stond . In 1974 en ook in 1978 speelde Argentinië de voorronde, en zwakker.

Daarna leek het geluk weer toe te nemen in de carrière van doelman Shrevers, want in de middenronde mocht hij spelen, die in ieder geval vaak de nummer 1 op de gele trui droeg. Met Schrijvers klopten de Nederlanders de Oostenrijkers uit de weg, bonden 2-2 met Duitsland en waren op weg naar de finale tegen Italië, waarna verdediger Ernie Brandt in de redding van zijn keeper glipte bij een poging om te redden. De bal lag nog in het doel, Italië lag vooraan, maar Schrejvers raakte bij een aanrijding met zijn been zo zwaar geblesseerd dat hij vervangen moest worden en twee medici trokken hem op een brancard van het veld.

Jongbloed, die ook de finale speelde tegen Argentinië, keerde terug en verloor Oranje. “Misschien hadden we met Peet in doel het WK gewonnen”, zegt Rod Kroll.

Net als veel andere voetballers bleef Piet Schrijvers onvolmaakt. Net als veel andere voetballers kon hij zich op een gegeven moment niet meer herinneren wat het daarvoor was. De ziekte van Alzheimer overschaduwde zijn laatste jaren. Op donderdag, de sterfdag van de koningin, is Per van de Meer op 75-jarige leeftijd overleden.