Maysen: Over iemand die op zoek ging naar de vriendelijkheid van mensen

Meeuwen schreeuwen op de achtergrond als Klaus Dorschner vrijdag vanuit Travemunde belt. Hij heeft niet veel tijd. Zijn bestemming voor vandaag is Wismar, ongeveer 50 kilometer naar het oosten. Op zijn driewieler – een driewielig voertuig met elektrische cabrioletondersteuning – legde de man uit Meissen tijdens zijn omvaart door Duitsland iets meer dan 4.000 kilometer af. Onderweg komt hij files, barre weersomstandigheden tegen – en keer op keer de bevestiging dat mensen in wezen goed zijn.

“Duitsland heeft de slechtste fietspaden”

Maar vanaf het begin. Dorschner, 63, is al heel lang een fietsliefhebber. De dagelijkse rit van vijftig kilometer naar zijn werk in de riolering van Dresden legde hij met de fiets af – eerst op de racefiets, daarna na een hernia en vervolgens op de driewieler, waarmee hij nu lijkt te zijn opgegroeid. Vlak voordat hij in juni met vervroegd pensioen ging, zodat hij aan zijn enorme fietstocht kon beginnen, kreeg hij een noodlottige slag te verduren.

In maart 2022 kreeg Klaus Dorschner een beroerte. Gelukkig voor hem herstelde hij in het revalidatiecentrum en leek hij geen lichamelijk letsel te hebben opgelopen. Maar de gebeurtenis was nog steeds radicaal: na de aanval schakelde Dorschner over op een vegetarisch dieet en stopte hij volledig met roken en alcohol, volgens zijn vrouw Bettina Koelke, die werkt bij het Meissen Educational Media Center en op de Kautitz High School. Dorschner begon te trainen voor de tour. Oorspronkelijk was hij van plan om rond de Oostzee te varen, maar veranderde toen van gedachten. Volgens hem omdat de vooruitgang van Poetin hem zorgen baart. Zijn vrouw zei echter ook dat de familie hem had gevraagd een kleinere reis te maken.

Op 11 juni vertrok Klaus Dorschner vanuit het Urigebergte in Altenburg voor zijn rondreis door Duitsland. Tot nu toe heeft hij acht buurlanden (plus Liechtenstein) bezocht: Tsjechië, Oostenrijk, Frankrijk, Luxemburg, Nederland, België, Denemarken en Zwitserland, “en bezoekt mijn geld”, voegde hij er sluw aan toe via de telefoon. Waarschijnlijk zal hij binnenkort ook Polen aan de lijst kunnen toevoegen. Ook al wil hij niet per land gerangschikt worden, zegt Klaus Dorschner ronduit: “Duitsland heeft de slechtste fietspaden, zowel qua ondergrond als qua bewegwijzering.” Zijn favoriet in dit opzicht zijn frietjes. Paradijs België.

Geheime heldin

Een reis van deze omvang verloopt niet zonder problemen. Dorschner moest meerdere malen keren vanwege afgesloten wegen. Zo was de Arlbergpas in Oostenrijk totaal ontoegankelijk voor fietsers. Gelukkig voor hem wilde zijn vrouw hem op dat moment bezoeken en hem twee weken lang vergezellen op zijn reis, dus smokkelde ze hem en zijn voertuig voor een korte tijd bij zich in de auto, zegt Bettina Kölke glimlachend. Het echtpaar nam opnieuw afscheid in Hotel Eiffel, en na verloop van tijd veranderde het weer: koud en vochtig waren nu zijn metgezellen, zodat hij zelden de meegebrachte tent kon opzetten en steeds meer gedwongen werd in de herberg te blijven. Die zijn vrouw vaak voor hem boekte vanuit zijn geboorteplaats Meissen.

Toen stond Klaus Dorschner voor zijn dieptepunt in Emden en dacht erover om voor de eerste en enige keer op te geven. Bettina Koelke besloot al snel om hem op te zoeken (“de snelweg was leeg”) en hem aan te moedigen door te rijden. Kölke is de geheime heldin van Dorschners reis, en ze praten allebei elke dag aan de telefoon. Aanvankelijk vond ze zijn afwezigheid niet verontrustend. Ze kon veel dingen doen die nog nooit eerder waren gedaan. Nu, twee maanden later, begint ze zich een beetje onrustig te voelen.

Ook vrienden en kennissen belden hem tijdens zijn moeilijkste etappes en moedigden hem aan. Het is dit contact met mensen, zowel bekende als onbekende, die Klaus Dorschners overtuiging versterkte dat mensen fundamenteel goed zijn. Hij verwijst naar het boek ‘Basically Good’ van de Nederlandse historicus Rutger Bregman, waarin hij stelt dat mensen in de basis goed en behulpzaam zijn. “Het komt zelden voor dat je uit vrije wil hulp krijgt”, relativeert Dorschner zichzelf, maar als je met mensen praat, krijg je hulp.

De realiteit is anders

Zijn reis is vol van bewijs van zijn optimistische wereldbeeld. Mensen die aanbieden om het kapotte scherm van zijn mobiele telefoon of het kapotte telefoonhoesje in slechts enkele minuten te repareren. Vluchtige incidenten, zoals een Amerikaan met wie hij ruzieloos drie zinnen uitwisselde voordat het stoplicht op groen sprong. Een echtpaar uit Lörrach dat hij kende in de buurt van Salzburg verraste hem met een fles champagne toen hij door Lörrach fietste. Op de vraag of de reis zijn hoop voor het welzijn van de mensheid had hersteld, antwoordde Dorschner dat hij die nooit had verloren.

Ook het feit dat hij zijn mediaconsumptie tijdens de reis niet tot een minimum heeft beperkt, draagt ​​bij aan zijn opgewekte stemming. De media berichten vooral over negatieve gebeurtenissen, en hij weet dat dit bij het werk hoort. De werkelijkheid ziet er echter anders uit. Tijdens zijn reis wil hij deze realiteit leren kennen. Hij is niet geïnteresseerd in sportieve attracties, maar beschouwt ze eerder als een reis vol plezier en ontdekking. Een aanrader voor iedereen die openstaat voor het vreemde en het onbekende. Tolerantie tonen is het allerbelangrijkste, zegt Dorschner. Hij geeft toe dat ‘wij Duitsers’ soms niet weten hoe we dit moeten doen.

Klaus Dorschner zal naar verwachting zijn reis medio september voltooien. Tot die tijd kan iedereen die geïnteresseerd is het volgen Instagram: @dreiradfahrer63 Volg terwijl hij zijn reisvoortgang documenteert.