Erwin Quinn was niet alleen geliefd bij de fans bij Paderborn vanwege zijn ‘linker joystick’.

Omdat Quinn niet alleen maar een paar geweldige doelpunten scoorde. Hij stond met alles wat hij had op het gras. Hij vocht voor elke bal en gaf in geen enkele wedstrijd op, hoe wanhopig het ook leek. “Daarom noemden ze mij Kampfsau in Paderborn”, herinnert Quinn zich. De spits was niet alleen een sportieve aanwinst voor Paderborn. Als SCP-speler probeerde Erwin Quinn zoveel mogelijk contact te maken met fans en was hij altijd in voor een praatje.

In het seizoen 2005/2006 vierde Erwin Quinn met Alemannia Aachen promotie naar de Bundesliga. Hij speelde nog één wedstrijd met Aken, verhuisde vervolgens op het laatste moment naar Paderborn en keerde terug naar de tweede divisie. “Aken heeft in korte tijd weer een spits gecontracteerd”, zegt Quinn. En kort daarna had hij voormalig SCP-clubvoorzitter Wilfried Finke aan de lijn.

“Ik hoefde niet lang na te denken.”

“Dinsdag ging de telefoon en woensdag sloot de transferperiode. Ik hoefde niet lang na te denken. We stapten meteen in de auto en reden richting Paderborn”, aldus Quinn. Het weekend daarop stond de spits al op het veld in een SCP-uniform.

Eén van de redenen waarom Erwin Quinn niet hoefde te aarzelen bij de beslissing om naar Pader te verhuizen was de grote aanvalsdrift die in het DNA van Paderborn zat onder voormalig SCP-coach Gus Luhukai. Kort na de transfer verliet Luhukay het SCP. Beetje bij beetje ging het bergafwaarts met de club. Quinn scoorde echter zijn eerste doelpunt in de eerste thuiswedstrijd van Paderborn in een 2-0 thuisoverwinning tegen FC Köln. “Dat was geweldig voor onze fans bij de nieuwe club. Dat is wat je nodig hebt als spits.”

Onvergetelijk dubbelpak

De man, die van zichzelf zegt niet het type te zijn dat als spits zijn benen in de knoop raakt, herinnert zich bijzonder goed een wedstrijd eind maart 2008. Hij scoorde het winnende doelpunt in een 4-1 thuiszege tegen St. Pauli. Ze kreeg haar enige dubbele pakket voor SCP. “Een van de doelpunten was een kopbal. Het was waarschijnlijk het eerste kopdoelpunt uit mijn carrière. “Het waren er zeker niet veel”, zegt Quinn en lacht. De tweede werd vanuit een krappe hoek gescoord uit een vrije trap – een tijdsbestek van 90 minuten. die de voormalige Paderborn-favoriet voor altijd zal herinneren.

Zelfs vandaag de dag onderhoudt Quinn nog steeds goede relaties met Paderborn, omdat zijn tijd bij Oost-Westfalen iets speciaals voor hem was, en niet alleen in sportieve zin. “In Paderborn was toen alles perfect. Ook mijn vrouw vond hier al snel werk en vrienden en voelde zich erg op haar gemak. Paderborn voelde zich gewoon op haar gemak.” Zo handig dat Quinn en zijn vrouw, die de zomer vóór de verhuizing trouwden, hun eerste zoon in Paderborn kregen. Maar hij werd pas geboren nadat de oorspronkelijke spits na twee jaar bij SCB naar SV Wihen Wiesbaden verhuisde.

Quinn’s laatste keer in Duitsland

In Wiesbaden nam Quinn vanwege een blessure dit seizoen slechts aan elf wedstrijden deel. Het zou zijn laatste jaar als profvoetballer in Duitsland zijn. Tien jaar later, op 31-jarige leeftijd, keerde hij terug naar Nederland. “Mijn vrouw wilde het ook en het jongetje was net geboren. Het was het juiste moment.” Een jaar later probeerde Quinn als prof in de Nederlandse tweede klasse bij SC Telstar. Vervolgens beëindigde hij zijn carrière in de amateursector voor twee jaar, totdat hij halverwege de dertig uiteindelijk zijn voetbalschoenen aan de haak hing.

Tegenwoordig werkt Erwin Quinn op het veld voor een wenskaartenfabrikant in zijn geboorteplaats, maar hij kon het voetbal nooit helemaal opgeven. Hij coacht het eerste elftal van VV Trekvogels in Nederland. “Qua prestatieniveau lijkt het op de nationale competitie in Duitsland”, legt Quinn uit. De voormalige Paderborn-speler coacht ook het onder-15-team van zijn zoon. “Ik hou echt van mijn werk, maar voetbal is nog steeds mijn leven.”

Altijd terug in Paderborn

Quinn omschrijft de ontwikkeling van Paderborn als voetbalstad als “zeer indrukwekkend”. “Als ik vandaag de dag aan mensen in Nederland vertel dat ik voor Paderborn heb gespeeld, weten mensen dat. Tegenwoordig is de Nederlandse Communistische Partij buiten Duitsland bekend, wat vijftien jaar geleden niet het geval was.” De 45-jarige geniet er nog steeds van om met zijn gezin weer in Paderborn te zijn. Bijvoorbeeld voor een maaltijd bij een Europese pizzeria. “Ik ken de eigenaar Franco heel goed. We gingen er altijd heen na thuiswedstrijden met een aantal leden van het team en de hele familie”, herinnert Quinn zich.

Quinn wil graag een paar woorden zeggen tegen de supporters van Paderborn. “Zonder jou zou mijn tijd bij Paderborn niet zo geweldig zijn geweest. Je was er altijd en gaf alles wat je kon. Ik weet dat het daarom voor veel concurrenten onaangenaam is om in Paderborn te spelen. Bedankt voor alles”, zegt Fighting. Links zelfklevend varken.