Duitse handballers blikken terug op het WK

Op zich was het slechts een formaliteit. Houd stand in de verdediging, verover de bal met kracht, voer tegenaanvallen uit en maak hier en daar snelle schijnbewegingen. Na de kwalificatie voor het WK dat eind november begon, had het Duitse dameshandbalteam weinig moeite om zich te laten gelden tegen Griekenland in de terugwedstrijd in Chalkis. Uiteindelijk verklaarde het scorebord woensdagavond een solide 36:20 overwinning, nadat de heenwedstrijd drie dagen eerder al was beslist met 39:13.

“Het grootste doel was kwalificatie voor het WK, dat hebben we makkelijk gehaald”, aldus bondscoach Marcus Goges, die het een en ander op de grond heeft geprobeerd. Bijvoorbeeld 5:1-dekking in een verscheidenheid aan personeel, die in de toekomst beschikbaar moet zijn als alternatief voor de reeds gevestigde en compactere defensieve formatie. “We hebben frisse ideeën”, zei de 48-jarige.

Afgezien van de atletische uitdaging, die weliswaar beperkt was, zorgde de coach er ook voor dat hij alle 16 spelers speeltijd gaf. Aan de andere kant om de lasten te spreiden, aangezien de meeste van zijn spelers zaterdag weer aan het werk gingen bij hun clubs. Anderzijds om een ​​onderdeel van het team te ontwikkelen. Want hoewel je je kunt afvragen waarom de zevende spits zou moeten spelen tegen een land dat nog nooit eerder is vertegenwoordigd in een Europa Cup of een WK, zijn deze ontmoetingen voor een groeiend team als Duitsland niet zonder waarde.

Verloren ervaring kan juist door deze spellen worden opgedaan. Door elkaar beter te leren kennen, samen dingen te ervaren en geleidelijk begrip voor elkaar op het veld te ontwikkelen, kunnen kleine fouten worden voorkomen. “We hebben elke training nodig om op te warmen. De kern zit nu bij elkaar. We proberen een zo perfect mogelijke coördinatie te krijgen, zodat we klaar kunnen beginnen aan het WK” – ook wetende dat er in oktober nog maar één actie op het programma staat het grote toernooi.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat Gaugisch qua personeel grotendeels uitging van continuïteit. Het nomineerde ook vijf spelers, waaronder Annika Lott, Viola Leuchter, Meret Osenkop, Sarah Wachter en Maxi Molner die nog geen tien interlands hadden gespeeld, maar in een klein aantal.

Dit illustreert het netwerk tussen Team A en Team A dat DHB en Gaugisch nastreven. “Ons werk voor het vrouwenhandbal is gericht op het heden, maar ook op ontwikkeling op de lange termijn”, zei Goges onlangs, die een jaar geleden begon aan zijn baan om het vrouwenhandbal in Duitsland structureel te verbeteren. Een belangrijk proces, niet alleen met het oog op het komende WK en de bijbehorende Olympische kwalificatie, maar ook met het oog op het WK thuis dat in 2025 met Nederland wordt gehouden.

Tegen die tijd willen Duitse handballers zich een weg naar de wereldtop spelen, maar er is nog een lange weg te gaan. Wat dat betreft was de uitgelaten stemming van de spelers, die na het laatste fluitsignaal aandringen op een dansje, heel begrijpelijk. Ze hebben tenslotte net een van de 32 startplaatsen in het kampioenschap in Denemarken, Zweden en Noorwegen veiliggesteld en zetten daarmee weer een belangrijke stap op weg. Dan zullen de Duitse dameshandballers zich moeten bewijzen in een veeleisender veld dan de deelnemers, dan wordt het meer een formaliteit.