De Brexit heeft Scarborough niet geholpen

BAls je Scarborough vanaf de zuidelijke helling bekijkt, vanaf het park met de kenmerkende naam ‘Esplanade’, lijkt het te voldoen aan het typische beeld van een Engelse badplaats: een halvemaanvormige baai, aan de buitenkant gemarkeerd door het teken van kasteelruïne, onder de vissershaven, een oud stadje dat zich uitstrekt tegen de heuvel, en in het midden van de foto, als een gestrand oceaanschip, staat het Grand Hotel. Toen het meer dan 150 jaar geleden werd geopend, werd gezegd dat het het grootste hotel ter wereld was, een monument van baksteen en Belle Époque.

Nu doet het Grand Hotel dienst als onderkomen voor vluchtelingen. Scarborough, ooit de eerste badplaats van Groot-Brittannië en waar beurshandelaren van over de hele Britse eilanden, uit Scandinavië, Midden-Europa en het Oosten 500 jaar lang naartoe reisden, heeft Scarborough nu een nieuw record: het gebied rond de kasteelruïnes, de binnenstad, is het armste en meest ellendige gebied van heel Noord-Yorkshire. Veel etalages in het voetgangersgebied zijn blind en bijna elke vierde winkel staat leeg. Duiven nestelen in sommige raamgrotten in onbewoonde huizen en hun uitwerpselen vallen op de gevels van huizen. In Main Street beschermen draadpanelen het Bradley Court Hotel tegen steniging door jonge relschoppers; Het is niet eens meer geschikt als noodhuisvesting voor vluchtelingen. Schuin er tegenover is het voortuintje voor het verlaten verpleeghuis verwaarloosd.