Commentaar: Een Ministerie van Economische Zaken zonder een Minister van Economische Zaken

De sfeer was luxueus en de groep deelnemers was van hoge kwaliteit. 200 CEO’s van over de hele wereld Emanuel Macron Ze waren vorige week uitgenodigd in het paleis van Versailles om hen voor te stellen om in te investeren Frankrijk Inspireert. De president organiseert al een aantal jaren dergelijke reizen – met succes. Een Taiwanees bedrijf bouwt een enorme batterijfabriek in Duinkerken, een Chinese investeerder plant een windmolenpark in het Engelse Kanaal en een Nederlands-Frans consortium bouwt Europa’s grootste zonne-energiecentrale in Lotharingen.

De Amerikaanse president Joe Biden doneert meer dan 300 miljard dollar om investeerders aan te trekken

Dankzij forse belastingverlagingen, snelle goedkeuringsprocedures en snelle opleiding van specialisten ging Frankrijk uitgerekend voor het vierde jaar op rij in staking en was het Europese land met de hoogste investeringen door buitenlandse bedrijven. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan gaat het verder Jo Biden geen probleem. Investeringssubsidies, belastingvoordelen en afschrijvingen van meer dan 300 miljard euro zijn bedoeld om investeerders aan te trekken voor de productie van elektrische auto’s of de ontwikkeling van een moderne waterstofindustrie in Verenigde staat lonkt.

En Duitsland? De controverse over oliekachels en warmtepompen.

In een fase waarin de wereldeconomie wordt gereorganiseerd, dreigt de Bondsrepubliek Duitsland de communicatie en belangrijke delen van haar industriële productie te verliezen in de race tussen locaties. Maar dat komt niet alleen door bekende problemen zoals verslechterende infrastructuur, hoge belastingen, trage digitalisering of uitgestrekte bureaucratie. Met de overname van het Verkeerslichtbureau kwam er nog een smet op de site: Duitsland had namelijk geen ministerie van Economische Zaken meer.

Robert Habeck Hij beschouwt zichzelf in de eerste plaats als minister van klimaatbescherming en niet als pleitbezorger van het kabinet. Hij wil bedrijven niets laten doen, hij wil ze (her)opvoeden. Zelfs na het vertrek van zijn goede vriend Patrick Gration worden bijna alle hogere functies in het ministerie bekleed door mensen die sociaal-politiek actief zijn geweest in de milieubeweging. Zo werkte de vertegenwoordiger van het midden- en kleinbedrijf, staatssecretaris Michael Kellner, als officemanager voor Claudia Roth en algemeen directeur op het partijhoofdkwartier van Green. U zult tevergeefs zoeken naar economische expertise van hem of Habeck.

Lees hier ook over

Verlaging van de vennootschapsbelasting? Niet met de Groenen en de Sociaal-Democratische Partij

Niemand eist dat de nieuwe meesters van het Erhard-huis Frankrijk of de Verenigde Staten als rolmodel nemen – beide landen staan ​​op de rand van protectionisme met hun industriebeleid, zo niet hoger. Maar beide landen geven bedrijven ook het gevoel dat ze nodig zijn, dat ze behouden moeten worden en dat ze op hun regeringen kunnen rekenen. Voor veel Groenen en sociaal-democraten in Duitsland is er daarentegen nog steeds iets berucht aan een actief economisch beleid: je helpt als het ware de klassenvijand. Verlagingen van de vennootschapsbelasting, zoals minister van Financiën Christian Lindner momenteel van plan is, zijn bijvoorbeeld geen argument in de logica van zijn coalitiepartners in de werfconcurrentie, maar een onnodige remedie voor wie al genoeg heeft.

Het is een paradox: de minister van groene economie wil van Duitsland een rolmodel maken in groene industrieën – en nu moet hij toekijken hoe Frankrijk hem overtreft. Bij twijfel nemen de managers van deze wereld snelle beslissingen. Ze wachten niet tot Olaf Scholz hen uitnodigt voor de investeerdersbijeenkomst in Schloss Sanssouci.