Verkiezingen in Catalonië: de overwinning van de socialisten, de mars van de separatisten
Dr.De sociaaldemocratische kandidaat Salvador Illa slaagde er niet in om de zaken bij de regionale verkiezingen in Catalonië om te buigen. Volgens eerdere tellingen won de Catalaanse PSC 33 zetels in het regionale parlement, maar het is onwaarschijnlijk dat Ella de positie van premier zal winnen.
De drie grootste separatistische partijen vormen samen de absolute meerderheid en hebben samen 74 van de 135 zetels. Het lijdt geen twijfel dat ze, ondanks hun vele verschillen, samenkwamen om een regering te vormen.
Voor Catalonië betekent deze optie: het land is nog steeds zo verdeeld als voorheen, en de kloof kan nog groter zijn. Omdat het met Vox in de eerste plaats een extreemrechtse partij is in het Catalaanse parlement.
De loopgraaf kon deze keer ook niet worden gevuld, zelfs niet een paar centimeter: bijna 51 procent stemde voor partijen voor afscheiding uit Spanje. Dat de zetelverdeling in het regionale parlement dit niet precies weerspiegelt, is te wijten aan het kiesstelsel: het waardeert de stemmen van landelijke gebieden meer dan die in stedelijke gebieden – een voordeel voor de separatisten, die veel aanhangers hebben in het platteland.
Het is waar dat de Spaanse premier Pedro Sanchez zichzelf als zeker kan beschouwen op zijn pad van dialoog en verzoening. Zijn strategie om minister van Volksgezondheid Salvador Illa als beste kandidaat naar Catalonië te sturen, leidde tot een overwinning: de socialisten wisten het aantal PSC-zetels bijna te verdubbelen.
Aan de andere kant vielen de machtige liberale Ciudadanos-partij en de conservatieve Volkspartij, die voorstander waren van hard-line beleid, aanzienlijk in verval. Je bent nu de enige parlementslid in het Catalaanse parlement, Ciudadanos is gekrompen van 36 naar zes zetels. Kiezers, die geen amnestie met de separatisten aanvaarden, emigreerden naar de rechtse nationalistische Fox-partij. Het won onmiddellijk elf zetels en is nu de vierde grootste krachtpatser in het Catalaanse regionale parlement. Alleen genoeg om de hoge herhaalsnelheid van de gebruikelijke luide scènes daar te garanderen.
De oude problemen blijven bestaan
De socialist Alla, die zichzelf tijdens de verkiezingscampagne heeft afgeschilderd als vredestichter, zal ondanks zijn overwinning weinig verzoening kunnen bereiken. Hij wil de eerste ministerverkiezingen onder ogen zien. Maar hij zal zeker verliezen. Hij heeft de steun van het onafhankelijke kamp nodig, maar daar wil niemand op hem stemmen. Premier Sanchez heeft misschien tevergeefs zijn minister van Volksgezondheid opgeofferd.
En de oude problemen blijven bestaan: de twee separatistische partijen die tot dusverre de regering hebben gevormd en hen hopeloos hebben gebroken op weg naar onafhankelijkheid, zullen wellicht moeten blijven samenwerken. De kiezers hebben hen niet gestraft of geprezen, ze behaalden een vergelijkbaar resultaat als bij de laatste verkiezingen in 2017: linkse republikeinen (ERC) wonnen één zetel op 33, terwijl de meer radicale Junts per Catalonië een zetel verloren in afscheidingskwesties.
Terwijl Junts er nog steeds op gokten zich af te scheiden van Spanje en Catalonië zo snel mogelijk onafhankelijk te maken, toonde de ERC zich meer bereid om enige tijd met Madrid te onderhandelen. De economische en sociale problemen die Catalonië hebben geteisterd sinds de mislukte onafhankelijkheidsverklaring in het najaar van 2017, lijken de ERC ertoe te hebben aangezet zijn koers enigszins te corrigeren.
Dat is de reden waarom de socialisten, samen met de Equity and Reconciliation Commission en een kleine groep linkse alternatieven, hoopten een absolute meerderheid in het Parlement en een driepartijencoalitie te winnen om een manier te vinden om zich te verzoenen met Spanje voor de omwille van Catalonië.
In feite zal dit nu mogelijk zijn, en de verkiezingsuitslag zal een dergelijke opstelling mogelijk maken. Maar het blijft een vrome wens uit Madrid. Kort voor de verkiezingen kwamen alle separatistische partijen, inclusief de Equity and Reconciliation Commission, schriftelijk overeen om geen alliantie met de socialisten te vormen: “Als je onze mensen in de gevangenis zet, zullen we geen deal met je sluiten.” Prominente separatisten werden in 2019 veroordeeld tot lange gevangenisstraffen, slechts enkelen, zoals Junts-leider Carles Puigdemont, vluchtten op tijd in ballingschap.
Het wordt ingewikkelder
De andere centrale regering hoopt dat de enigszins toegankelijke Equity and Reconciliation Commission met meer kracht zal ontstaan dan de verkiezingen dan in de Gunts. Maar meer verzoenende tonen konden van Barcelona niet worden verwacht, integendeel: de radicale separatistische Union and Progress Party, die tot dusverre de alliantie van ERC en Junts, Catalonië, regeert, heeft meer dan twee keer zoveel zetels.
Dat is de reden waarom de strijdende groep, die de Catalaanse Republiek liever vandaag dan morgen verkondigt, misschien twee keer zoveel zeggenschap wil hebben in de regeringszaken als voorheen.
Over het algemeen wordt het dus ingewikkelder in Catalonië. Het lijkt erop dat de fase van rust en ontspanning is verplaatst naar de verre toekomst van de regio. En de regering in Madrid, die zich inzet voor de-escalatie van het conflict in Catalonië, heeft een nieuwe strategie nodig.
“Totale ninja voor sociale media. Introvert. Maker. Tv-fan. Bekroonde ondernemer. Webnerd. Gecertificeerde lezer.”