Nederland versus Engeland: een goed voorteken

Met enorme steun willen de Nederlanders hun voorname voetbalgeschiedenis op Duitse bodem in de halve finales voortzetten.

Nederlandse steden als Arnhem, Enschede en Maastricht zijn er al lang aan gewend dat Duitsers in het weekend de grens oversteken. Prachtige stadscentra, gezellige weekmarkten en zondags geopende winkels zijn bijzonder aantrekkelijk voor inwoners van het Ruhrgebied. Nu rolt de reisgolf de andere kant op. Hemelsbreed vanaf de grens ligt Dortmund slechts 143 kilometer verderop, waar de politie inmiddels verwacht dat 80.000 Nederlandse voetbalfans de halve finale van het EK tussen Nederland en Engeland zullen bijwonen (woensdag om 21.00 uur / ARD en Magenta TV).

Velen kunnen nog steeds kaartjes bemachtigen, die de afgelopen dagen met name zijn uitgerold naar houders van Duitse en Turkse afkomst. De mars van ‘Oranje’-fans door het landelijke gebied naar het stadion van Borussia Dortmund zou een van de meest opwindende scènes van het toernooi kunnen zijn – en dergelijke beelden bereiken uiteraard ook de kampioenen.

“We weten ook wat er thuis speelt, we kijken naar de video’s. Het is mooi om te zien dat voetbal een heel land bij elkaar kan brengen”, zegt verdediger Stefan de Vrij Op dat vlak heeft het land vrijwel niets te vieren; op het EK van 2016 en het WK van 2018 waren de mannen zelfs geheel afwezig, maar nu is de liefde eindelijk weer aangewakkerd.

Dat is verrassend omdat Al-Fatal al eerder grote namen heeft gemist. In de laatste halve finale van het EK tot nu toe in 2004 kwamen sterren als Edwin van der Sar, Edgar Davids, Clarence Seedorf, Arjen Robben en Ruud van Nistelrooy tekort tegen gastland Portugal. Nu kunnen Bart Verbruggen, Gerdy Schouten, Xavi Simons, Memphis Depay en Cody Jacobo nog meer bereiken. Minder indrukwekkend, maar succesvoller? Niet meer individueel uitblinken, maar sterker als groep?

Dit is de kans voor de huidige generatie, van wie sommigen in de Premier League werken. Met name de verdedigende hoekschoppen van Virgil van Dijk (Liverpool) en Nathan Aké (Manchester City) zouden tegen de Three Lions bijzonder belangrijk kunnen zijn. Engelse ervaring in het Nederlandse elftal kan zeker geen kwaad. Als het einde succesvol is, zal het historische segment onvermijdelijk verder worden verscherpt.

Tot het EK van 1988 in Duitsland, toen een groep wereldsterren Frank Rijkaard, Ruud Gullit en Marco van Basten zichzelf als sterkste team beloonden met hun enige titel tot nu toe, ervoer het land ook een deel van de schok van het toernooi. Redactie van de WK-finale van 1974 in München. In het land van kanalen en windmolens is het natuurlijk de vraag of kampioenschappen in Duitsland slechts een goed voorteken zijn. Het wordt de derde keer dat Nederland hier de finale speelt. Pas in 2006 was het buurland – dat in de achtste finales van Neurenberg verloor van Portugal – geen goed voorteken.

Met name Bond-coach Ronald Koeman, die tijdens de triomf van 1988 een uitstekende defensieve leider was, beschouwt vergelijkingen met het verleden als minder nuttig. Maar de 61-jarige leek de laatste tijd tevreden. In februari 2018 werd hij voor het eerst aangesteld als redder bij de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond (KNVB) en zette veel zaken op het goede spoor. Maar toen bezweek hij in 2020 voor de verleiding van FC Barcelona. Na amper vijftien maanden was de moeilijke fase voorbij.

In januari 2023 erfde Koeman coachinglegende Louis van Gaal, die eerder tekortschoot in een zeer emotionele WK-kwartfinale in Qatar tegen de uiteindelijke wereldkampioen Argentinië. Vergeleken met zijn charismatische voorganger is zijn praktische opvolger bijna bescheiden.

Comans beriep zich onlangs in Berlijn op het mantra dat het maar een klein land is dat er trots op kan zijn naast de grote jongens van Spanje, Frankrijk en Engeland te spelen. Zijn voormalige mentor Rinus Michels zag Nederland graag als mondiale voetbalmacht. Het land heeft ongeveer evenveel inwoners (17,7 miljoen) als Noordrijn-Westfalen.

Zo ver komen in het Europees Kampioenschap hadden we niet noodzakelijkerwijs verwacht, vooral niet na een zwakke groepsfase – met als dieptepunt een nederlaag tegen Oostenrijk (2:3), die zonder veel weerstand werd doorstaan. Maar de opgewekte vrijlating tegen Roemenië (3:0) en de gevechtsactie tegen Turkije (2:1) geven aanleiding tot hoop dat ‘oranje’ het beste van de afgelopen week heeft bewaard. Op het laatste veld afgelopen zaterdag danste de hele curve al “links, rechts”. Creatieve spelers als Simons, die bedriegt met een blik van lijden, Depay, die in alle opzichten onvoorspelbaar is, en de vloeiende spits Jacopo, voldoen aan alle eisen van het soort vermakelijk voetbal dat fans in een goed humeur altijd willen zien. wanneer ze hun unieke feestelijke liedjes zingen in hun monochrome outfits.