Er ligt een oceaan verborgen onder de ijskoude korst van Saturnusmaan Mimas

HoiB De manen Europa en Ganymede van Jupiter of de manen van Saturnus Enceladus, Dione en Titan – veel van de manen van ons zonnestelsel bevatten een oceaan onder hun oppervlak. Saturnus' kleine maan Mimas wordt al lang als een andere kandidaat beschouwd. Maar tot nu toe is er geen sluitend bewijs dat er een groot waterreservoir schuilgaat onder de ruwe ijskorst. Onderzoekers onder leiding van Valerie Linyi van het Observatorium van Parijs melden dit nu In het tijdschrift “Natuur”.

Wetenschappers analyseerden waarnemingsgegevens van de Amerikaanse ruimtesonde Cassin, die ook in een baan om Saturnusmaan Mimas draaide als onderdeel van zijn missie van 2004 tot 2017. Linney en zijn collega's geloven dat de oceaan van Mimas naar astronomische maatstaven nog steeds relatief klein is.

Tot nu toe leek de aanwezigheid van een oceaan met vloeibaar water op Mimas enigszins onwaarschijnlijk. Omdat hij in tegenstelling is tot zijn oudere zus Enceladus Mimas vertoonde geen tekenen van enige activiteit op of onder het oppervlak van de krater, wat wijst op de aanwezigheid van een subglaciaal waterreservoir. Bovendien is Mimas een maan met een bescheiden diameter van 400 km. Vanwege zijn omvang zou de satelliet de warmte, die wordt veroorzaakt door de vloeibare oceaan, niet lang kunnen opslaan. Om deze reden staan ​​veel planetaire wetenschappers welwillend tegenover het idee dat het binnenste van Mimas waarschijnlijk uit een rotsachtige kern bestaat. Maar Lenny en zijn team kwamen op basis van de analyses tot een andere conclusie.

Mimas is geen alleenstaand geval?

De onderzoekers onderzochten de rotatie van de maan tijdens zijn elliptische banen rond Saturnus. Ze concentreerden zich op de vreemde oscillerende beweging die wetenschappers van de Cassini-missie al hadden waargenomen. Ze ontwierpen een model van de baan van Mimas en vergeleken hun resultaten met waarnemingen van het Cassini-ruimtevaartuig.

Ze ontdekten dat de baan van Mimas beter kan worden verklaard als we aannemen dat er een mondiale vloeibare oceaan onder het oppervlak van Mimas bestaat, die heen en weer beweegt terwijl hij ronddraait. Dit sluit de mogelijkheid van een enorme rotsachtige kern voor onderzoekers uit.