De Verenigde Staten kunnen het alleen

analyse

De toekomst van de NAVO staat centraal in de discussies op de Veiligheidsconferentie van München.

Volg mij

The Economist vat het verschil tussen Reagans conservatieven en de nationalistische MAGA-menigte samen: “Nationale conservatieven zien het Westen niet langer als een stralende stad op een heuvel (zoals Reagan ooit zei, noot van de redacteur), maar als een wijngaard op een heuvel.” ‘Op de rand van instorting – gedegenereerd, corrupt en op het punt in te storten midden in een barbaarse invasie.’

In zijn inaugurele rede als president sprak Donald Trump feitelijk over ‘Amerikaans bloedbad’. Deze onzin herhaalt hij nu regelmatig in zijn campagnetoespraken, vergezeld van een belofte om Amerika in zijn vroegere grootsheid te herstellen.

Isolatie heeft een traditie in de Verenigde Staten

Tegelijkertijd wil de voormalige president zijn burgers bevrijden van de ‘ontwaakte’ globalistische elite van de Davos-conferentie en hen terugbrengen naar een paradijselijke staat uit het verleden, een staat waarin de Verenigde Staten worden beschermd door twee oceanen en twee oceanen. Uitgerust met veel land en grondstoffen, draaide hij een lange neus naar de rest van de wereld en was hij, geïsoleerd en gelukkig, alleen bezig met zijn eigen zaken.

Dit idee heeft een lange traditie en wordt isolationisme genoemd. De laatste grote aanval van isolationisme vond plaats in de jaren dertig. De Amerikanen hadden spijt van hun betrokkenheid bij de Eerste Wereldoorlog en isoleerden zich van Europa. Er werden tariefhekken opgeworpen tegen de internationale handel. De verheven dromen van een Volkenbond die president Woodrow Wilson ooit voorstelde, werden stilletjes begraven.

Maar na de Tweede Wereldoorlog leek het Amerikaanse isolationisme eindelijk tot het verleden te behoren. President Harry Truman lanceerde het Marshallplan, een hulppakket om Europa weer op te bouwen. De NAVO werd opgericht tegen de communistische dreiging vanuit de Sovjet-Unie, en beide waren, zo bleek, zeer succesvol. De Verenigde Staten zijn zeker de politieagent van de niet-communistische wereld geworden, of zoals voormalig minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright zei: ‘de onmisbare natie’.

READ  Een brand in de historische beurs in Kopenhagen is onder controle NDR.de - Cultuur

Conservatief, maar niet isolationistisch: Ronald Reagan.

Reagans conservatieven waren niet van plan het wiel van de geschiedenis terug te draaien. Integendeel, in het tijdperk van het neoliberalisme zijn de tariefbarrières neergehaald en is de internationale handel zoveel mogelijk bevorderd. Reagan liet ook nooit enige twijfel bestaan ​​over de NAVO; Het doel was immers om het ‘kwade imperium’, de Sovjet-Unie, op de knieën te krijgen.

Met Trump maakt het isolationisme nu een comeback; Republikeinen – ooit de meest fervente voorstanders van de internationale vrijhandel – zijn protectionistische chauvinisten geworden. De oud-president doet zijn best om deze stemming aan te wakkeren, en heeft bovendien de nodige troeven in handen. Zoals Simon Cooper in de Financial Times zei: “De wereld heeft de Verenigde Staten van Amerika nodig, maar de Verenigde Staten hebben de vrije wereld niet nodig. Dit is de verschrikkelijke logica achter het wereldbeeld van Donald Trump. Als hij Oekraïne en andere democratieën als president in de steek laat, het zal de Verenigde Staten geen pijn doen.” Absoluut”.

Zelfs na dertig jaar neoliberalisme blijven de Verenigde Staten zelfs minder afhankelijk van handelspartners dan andere landen. De Wereldbank schat dat slechts 25% van het Amerikaanse bbp wordt beïnvloed door de internationale handel. Ter vergelijking: in Frankrijk en Groot-Brittannië bedraagt ​​dit percentage 70%, in Duitsland 100%.

Waarom kunnen de Verenigde Staten hun neus naar de wereld draaien?

Met andere woorden: in tegenstelling tot Groot-Brittannië, dat door de Brexit economisch inzinkt, kunnen de Verenigde Staten het zich wel veroorloven om hun neus op te halen naar de rest van de wereld. De oud-president profiteert hier ten volle van. Cooper nogmaals: “Trump realiseert zich dat een onoverwinnelijke Verenigde Staten het alleen kunnen doen. Ze kunnen van hun bondgenoten klanten maken. In zijn visie op de NAVO als een beschermende gemeenschap onder leiding van de Verenigde Staten ziet hij Rusland als de krachtpatser die Europa kan intimideren.

Met zijn opmerkingen over de NAVO heeft Trump opnieuw deze kaart gespeeld en daarmee Europa in chaos gebracht. Op de Veiligheidsconferentie van München – zoiets als een Economisch Wereldforum voor ministers van Defensie en Defensie – waren zijn dreigementen om de NAVO-leden indien nodig bloot te stellen aan Russische aanvallen het belangrijkste onderwerp. “Europa zal binnenkort geen andere keuze hebben dan zichzelf te verdedigen”, legt Norbert Röttgen, een vooraanstaand veiligheidspoliticus in Duitsland, uit.

De combinatie van Russische agressie en een potentieel nieuw Amerikaans isolationisme is een schokgolf. Voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen riep de EU-leden via de Financial Times op om hun defensie-uitgaven aanzienlijk te verhogen. “We moeten meer uitgeven, we moeten geld beter uitgeven, en we moeten het op een meer Europese manier uitgeven”, legt ze uit.

Von der Leyen zinspeelt op het feit dat de defensie-uitgaven binnen de EU nog steeds slecht gecoördineerd zijn en sterk afhankelijk zijn van nationale belangen. Volgens de voorzitter van de Europese Commissie zijn de gebeurtenissen verder gegaan dan dat. “De afgelopen twintig, dertig, veertig jaar hebben in het teken gestaan ​​van het veiligstellen van de vrede binnen Europa. “Voor het eerst komt de dreiging nu van buitenaf.”

Wil meer gecoördineerde defensie-uitgaven: Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie.Afbeelding: Hoeksteen

Steeds meer vooraanstaande militaire en defensie-experts waarschuwen voor Vladimir Poetins verlangen naar expansionisme, en wijzen erop dat de Russische president zijn land al in een oorlogseconomie heeft veranderd. Troels Lund Poulsen, de Deense minister van Defensie, gelooft bijvoorbeeld dat Rusland in staat is om de defensiewil van de NAVO in slechts drie tot vijf jaar op de proef te stellen. Er zijn soortgelijke waarschuwingen van zijn collega's in Zweden, Groot-Brittannië en Duitsland. Het is dan ook geen wonder dat bijna alle NAVO-landen hun defensie-uitgaven dramatisch verhogen.

Op politiek vlak is er een ontwikkeling die tot voor kort ondenkbaar leek. Terwijl het de conservatieven waren die de NAVO door dik en dun verdedigden en opriepen tot hogere militaire uitgaven, zijn het vandaag de dag de liberalen en de Groene Partij die de NAVO verdedigen. Conservatieven zijn nu nationale conservatieven geworden en proberen de contradictio in terminis te realiseren: nationaal internationalisme.

Soulmates: Donald Trump en Viktor Orbán.Afbeelding: Hoeksteen

Net als het Hongarije van Viktor Orbán willen ze een mondiaal front vormen tegen het liberalisme. The Economist citeerde Steve Bannon, de voormalige hoofdstrateeg van Trump, als volgt: ‘President Trump is momenteel de leider van deze beweging, maar die zal voortduren. We zijn nu bezig met het opbouwen van de noodzakelijke instellingen. De beweging verdwijnt niet. wordt sterker en groter.”

Vanuit dit perspectief wordt duidelijk waarom de NAVO een doorn in het oog is van Trump en de nationale conservatieven. Hoe ze de verschillende en soms tegenstrijdige belangen in een ‘nationale internationale’ willen verzoenen, blijft voorlopig echter een vies geheimpje.