Bezoek Active Mills: Vakantie in Nederland

’s Morgens maken de mannen hun windmolen rijklaar: molenaar Jeppe Kreuning, 30, en Sieurs van Leeuwen, ruim twee keer zo oud als hij, een vrijwilliger met een pilotenhoed. “We heffen onze machtige vleugels naar de wind zodat het werk kan beginnen”, zegt Kreuning.

Al snel draaien de wieken van de oliemolen de Ponte Hen (Gekleurde Hen) in de wind die vanuit de Noordzee over het vlakke land waait. Houten tandwielen malen samen, en de afbuigschachten brengen de kracht van de wind over op de twee ton zware molenstenen die het lijnzaad malen. Voor de plant wordt lijnolie geproduceerd, een grondstof voor olieverf. Zoals vroeger.

De molen werd herbouwd

De Bonte Hen heeft 330 jaar onder zijn brede bult gezeten en heeft veelbewogen tijden achter de rug. Tot 1926 werd er lijnzaad gemalen. Tien jaar later werd het trotse gebouw gedeeltelijk gesloopt en ingericht als opslagruimte.

Tegenwoordig wordt er weer gewerkt en kunnen bezoekers niet ver van Amsterdam kennis maken met een eeuwenoud ambacht. In de jaren zeventig was er een inzamelingsactie waaraan ook koningin Juliana deelnam en zij de molen weer kon herbouwen.

De Vereniging Zaansche Molen, in 1925 opgericht door de Zaanse leraar, schilder en molenvriend Frans Mars, stond achter de wederopbouw van de oliepers.

Lees hier ook over

De directeur wilde de oude windmolens aan de Beech River als monument behouden. Hij zag dat de gebouwen het gebied ten noorden van Amsterdam bepaalden en dat er ruim 600 windmolens waren geteld.

In deze fabrieken werken mensen

“Vandaag draagt ​​de vereniging zorg voor dertien monumentale molens in Zaandam, maar ook in buurland Wormer en Westzaan”, zegt kunsthistorica Catilini Prinsenburg, die het werk coördineert van vrijwilligers die bezoekers rondleiden door het aangrenzende molenmuseum of de gazons en hagen in de tuin maaien. molen tuinen. .

Ook helpen ze windmolens, bijvoorbeeld bij oliemolen De Bonte Henn. “Wij zijn geen museum, maar een werkende molen”, legt Van Leeuwen uit aan enkele bezoekers.

Het Schaapje ernaast (Het Jonge Schaap) ernaast is ook een werkende windmolen: ratel, ratel, op en neer beweegt het, kale zaagbladen vreten zich een weg door de lichtgekleurde dennenboomstam. “Wij maken panelen voor meubelwinkels, timmerlieden en timmerlieden. Maar ik kan niet zeggen hoe lang het duurt om de stengel te verspreiden. “Wij zijn afhankelijk van de kracht van de wind”, zegt Tim Doves, die al zestien jaar een windmolen aan de Zaan exploiteert.

De molen werd herbouwd

Het Lammetje heeft de toepasselijke naam omdat het pas in 2007 werd gebouwd als reconstructie van een historische molen met behulp van tekeningen en computerondersteuning in slechts 24 maanden. Dit maakt het de kleinste windmolen aan de Beech River.

60 toeristen van over de hele wereld zijn zojuist gearriveerd: zij willen in vijf uur een typisch Nederland beleven! Zou dit zelfs kunnen werken? Twijfelachtig! Op het drukke programma staan ​​naast de molens het naastgelegen openluchtmuseum de Zaanse Schans, een kaasmakerij, een klompenmakerij en het voormalige vissersdorpje Volendam aan het IJsselmeer, waarvan de bewoners zich hebben toegelegd op het massatoerisme.

De gouden eeuw van molens

Er waren ongeveer 300 houtzagerijen in de omgeving van Zaanstrück, legt Windmüller Doeves uit aan bezoekers. Zagerijen kregen een grote impuls in de 17e eeuw, de gouden eeuw van het land Holland.

Scheepswerven bestelden hout en honderden zeilschepen, waaronder die van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, werden op de Beech gebouwd. Naast zagerijen draaiden ook de wieken van graan-, olie-, specerijen-, papier- en verfmolens in de wind. De regio ontwikkelde zich snel tot de belangrijkste industriële regio van West-Europa.

En opnieuw hebben de Zaanse molens geschiedenis geschreven: De Schoolmeester, gebouwd in 1692, staat in de wijk Westzaan en volgens de Molenvereniging zou De Schoolmeester de laatste molen ter wereld zijn.