Astronomie: voor het eerst de aurora ontdekken die het gevolg is van een botsing tussen twee planeten buiten het zonnestelsel

Voor het eerst is een onderzoeksteam erin geslaagd de effecten van een gigantische botsing tussen twee exoplaneten rechtstreeks waar te nemen. Het team heeft dit nu bekendgemaakt in het wetenschappelijke tijdschrift Nature en legde uit dat uit de analyse bleek dat twee ijsreuzen mogelijk met elkaar in botsing zijn gekomen in de baan van de ster ASASSN-21qj, die op 1800 lichtjaar afstand staat. Er ontstond niet alleen warmte, maar er ontstond ook een stofwolk. Het zou de komende jaren wijdverspreider moeten worden, en de lichtverstrooiing die het veroorzaakt kan ook worden onderzocht met behulp van telescopen op de grond en de James Webb-ruimtetelescoop.

advertentie

We hopen dat je spannende inzichten krijgt

De ontdekking begon met de interesse van een amateurastronoom. Arto Saigno reageerde eerst op Twitter op een kort bericht van astronoom Matthew Kenworthy van de Leidse Sterrewacht waarin een zwakke ster te zien was, schrijft ScienceNews. Dus Kenworthy vermoedde dat dit te wijten zou kunnen zijn aan een of andere ring. Saenio ontdekte echter dat de ster ongeveer drie jaar geleden merkbaar helderder was geworden in het infraroodspectrum. Toen stortte de oorspronkelijke hypothese in, maar de ontdekking van planetaire botsingen was niet minder verbazingwekkend.

De specifieke temperatuur, de hoeveelheid gloeiende materie en de duur van de gloed komen overeen met de theorie van planetaire botsingen. Co-auteur Simon Locke van de Universiteit van Bristol legt uit. Ze voegde eraan toe dat de verzamelde gegevens en aanvullende waarnemingen een prachtige gelegenheid zullen bieden om meer te leren over de samenstelling van deze hemellichamen. Normaal gesproken zou het binnenste van deze planeten verborgen zijn door dikke lagen waterstof en helium, maar hier worden ze naar buiten geslingerd. Er is bijvoorbeeld al waargenomen dat een grote hoeveelheid waterdamp het resterende hemellichaam snel afkoelde tot ongeveer 1000 K. De hele analyse Het is nu gepubliceerd in Nature.

(bleh)