Wetenschap – Zon, maan en sterren – Jupiter kijkt naar de zon – Wikipedia

Wetenschap – Zon, maan en sterren – Jupiter kijkt naar de zon – Wikipedia

Stuttgart (dpa) – In de afgelopen maanden is de avondhemel leeggelopen van heldere planeten – en nu verschijnen ze geleidelijk.

Eenmaal donker, kan de geringde planeet Saturnus worden gevormd tot het sterrenbeeld Steenbok aan de zuidoostelijke hemel. De ringvormige planeet trekt zich langzaam terug uit de ochtendhemel. Eind september staat er iets voor drie uur ’s nachts een afspraak gepland.

Kort na Saturnus verschijnt Jupiter als een heldere ster opvallend aan de oostelijke horizon. Op 26 september zal de reuzenplaneet recht tegenover de zon staan ​​- dat wil zeggen, tegenover. De ster daarentegen wordt de hele nacht aan de hemel weergegeven. In het uur na middernacht is Jupiter hoog aan de zuidelijke hemel te zien. Woont in het vage sterrenbeeld Vissen. Het is geweldig om de dans van Jupiters vier heldere manen Io, Europa, Ganymedes en Callisto van nacht tot nacht met een verrekijker te volgen. Jupiter is daarentegen 591 miljoen km van de aarde verwijderd. Dit komt overeen met vier keer de afstand tussen de aarde en de zon. Licht reist 33 minuten van Jupiter naar de aarde.

Jupiter, Mars en Venus

Een Jupiterdag duurt iets minder dan tien uur. Vanwege zijn snelle rotatie is Jupiter ernstig afgeplat. Daarom lijkt de schijf van planeten ovaal in de telescoop. Jupiter heeft twaalf jaar nodig om eenmaal om de zon te draaien. Op de avond van 11 september is ten zuiden van de reuzenplaneet een bijna volle maan te zien.

Mars verschijnt laat in de avond in het sterrenbeeld Stier in de richting van het noordoosten. Aan het begin van de maand komt de roodachtige planeet tien minuten na 23.00 uur op, eind september is het precies 21.00 uur. Vanaf de 9e passeert Mars de oranje Aldebaran, de hoofdster van Stier. In de nacht van 16 op 17 zal de afnemende halve maan ten noorden van Mars passeren. De helderheid van de moerassen neemt in de loop van de maand aanzienlijk toe.

READ  Onderzoekers hebben gewaarschuwd dat het Zika-virus slechts één mutatie is die verre van een wijdverbreide uitbraak veroorzaakt.

Venus is ’s ochtends nog laag aan de oostelijke hemel te zien. Het trekt zich langzaam terug uit de ochtendhemel en wordt eind september onzichtbaar. Hij passeert de zon op 22 oktober en verschijnt dan in december aan de avondhemel. Dit voltooit haar verandering van ochtend- naar avondster. Men zal in september tevergeefs naar Mercurius zoeken.

Neptunus en Uranus

De planeet die het verst van de zon verwijderd is, Neptunus in het sterrenbeeld Waterman, staat in de nacht van de zestiende op de zeventiende tegenover de zon. Het is 30 keer verder van de zon dan de aarde. Het duurt 165 jaar om één keer om de zon te gaan. Door zijn grote afstand is hij zo zwak dat hij alleen met een verrekijker of een telescoop te zien is. Op de dag van de oppositie scheidt Neptunus 4325 miljoen km van de aarde. Dit komt overeen met een goede lichtlooptijd van vier uur. In de telescoop verschijnt Neptunus als een kleine blauwachtige knikker.

In de nacht van 14 op 15 zal de afnemende maan de groene planeet Uranus tussen 23.00 uur en 12.30 uur bedekken. De exacte tijden zijn afhankelijk van de locatie. Deze gebeurtenis kan ook alleen met een telescoop worden waargenomen.

de maan

De 10e volle maan vindt plaats om 11.59 uur in het sterrenbeeld Waterman. Al op de zevende nadert de maan de aarde op 364.492 kilometer, terwijl het op de negentiende van ons scheidt op een afstand van 404.555 kilometer. De nieuwe maan wordt vijf minuten voor middernacht op de vijfentwintigste bereikt.

READ  Ideeën: religie en wetenschap moeten de grenzen van jurisdictie erkennen

De aarde bindt de maan aan zichzelf vanwege zijn aantrekkingskracht. Maar de zon trekt ook de maan aan met zijn enorme massa. Het is echter 400 keer verder van de maan dan de aarde. Door getijdenwrijving beweegt de maan elk jaar vier centimeter van de aarde. De maan is momenteel gemiddeld 384.400 km verwijderd.

Hoe ver kan het van ons komen voordat de zon het van de aarde rukt? De Amerikaanse astronoom George William Hill (1838 – 1914) stelde zichzelf deze vraag. In 1877 kwam hij tot de conclusie dat als de maan meer dan een miljoen kilometer van de aarde zou bewegen, we onze nachtster zouden verliezen. Het gebied waar de aarde natuurlijke en kunstmatige satellieten kan verbinden, wordt de hillball genoemd. Er is dus geen risico om de maan te verliezen. Je zult nog miljarden jaren bij ons zijn.

Een blik op de avondlucht laat zien: de hemelwagen daalde af naar het noordwesten, de hemelse W, Cassiopeia, maar steeg naar het noordoosten. Ondertussen is de zomerdriehoek met Wega, Deneb en Atair duidelijk naar het westen gedraaid. Vega is de heldere hoofdster van Lyra, vertegenwoordigd door een kleine maar gemakkelijk herkenbare sterruit. Tussen de twee sterren ver van Vega zie je een klein, rond lichtvlekje in de telescoop, wat een ring in de telescoop blijkt te zijn.

Deze ringvormige nevel is goed bekend bij sterrenvrienden. Hier stoot een oude ster een buitenste laag gas af, die uitzet in de ruimte. Wat overblijft is de oververhitte kern van de ster. De intense ultraviolette straling zorgt ervoor dat de Ringnevel gloeit. Vandaag ontvangen we het licht dat deze sterformatie 2200 jaar geleden uitzond.

READ  Het verlagen van de bloedsuikerspiegel via twee procedures

Herfst horoscopen

De mars van de herfststerrenbeelden begon aan de oostelijke hemel. Eerst en vooral is dat de leidende ster van de herfst: het sterrenplein in Pegasus, ook wel Herfstplein genoemd. In de noordoostelijke hoek hangt de sterrenketting van Andromeda. De held Perseus redt de ongelukkige prinses Andromeda op het laatste moment voordat ze wordt verslonden door het zeemonster Ketus. Perseus en Ketos, Cetus in het Latijn, worden ook weergegeven als sterrenbeelden aan de herfsthemel. In het Duits wordt de walvisachtigen een walvis genoemd. Maar hij is geen vis of walvis, maar een mythisch wezen met dolkscherpe tanden en klauwen.

In het sterrenbeeld Andromeda is het sterrenstelsel Andromeda te zien als een langwerpige lichtvlek wanneer de lucht erg donker en helder is. Het is ons naburige Melkwegstelsel. Meer dan 400 miljard zonnen zijn 2,5 miljoen lichtjaar van ons verwijderd.

De zon verandert in de vroege ochtend van de zeventiende van het sterrenbeeld Leeuw in Maagd. Op de drieëntwintigste dag kruist de hemelevenaar in zuidelijke richting om 03:04 uur, de herfst-equinox wordt bereikt. De dag- en nachtbogen van de zon zijn op deze dag even groot. De helft van het winterjaar begint met de herfst-equinox.

© dpa-infocom, dpa: 220819-99-442905 / 2

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *