Wetenschap – Microplastics: Geen negatieve gevolgen voor vissen – Wikipedia

Bremerhaven/Hamburg (dpa) – Milieuactivisten waarschuwen herhaaldelijk voor de gevaren van plastic afval in de zeeën. Daarom deden onderzoekers van het Thunen Institute for Fisheries Ecology in Bremerhaven een onderzoek naar de effecten van microplastics op vissen.

Negen weken lang voerden ze de stekelbaars een dieet dat net zoveel microplastic vezels bevat als zeewater. Ter vergelijking: andere vissen kregen voer met natuurlijke katoenvezels. Een derde experimentele groep kreeg een vezelvrij dieet.

verrassende conclusie

De onderzoekers concludeerden dat “volgens de huidige wetenschappelijke kennis, kleine hoeveelheden microplastics die worden ingenomen door vissen in de Noordzee en de Oostzee geen schade toebrengen aan de gezondheid van vissen en geen gezondheidsrisico vormen voor de consument.” Zelfs met matig hoge concentraties plastic deeltjes in de zee verwachten wetenschappers geen significante schade aan vissen.

De studie van het team onder leiding van visecoloog Jörn Peter Scharsak werd gefinancierd door het federale ministerie van Voedsel en Landbouw en onlangs gepubliceerd in het tijdschrift Science of the Total Environment.

Volgens onderzoekers is de Noordzee meer vervuild met groot afval dan de Oostzee. In de onderzoeksgebieden van de Noordzee vonden onderzoekers 70,7 stuks afval per vierkante kilometer, in de Oostzee 9,6. Afval in de Noordzee bestaat voor 91,3 procent uit plastic en voor 62,2 procent in de Oostzee. Ongeveer 80 procent van het plastic afval wordt op de zeebodem gestort. Daar wordt het door omgevingsinvloeden opgedeeld in kleinere en kleinere delen, waarvan de meeste zijn gemaakt van polypropyleen.

Microplastics zijn te vinden in de lichamen van alle tot nu toe bestudeerde zeedieren, van plankton tot vissen tot grote zeezoogdieren. De onderzoekers bepaalden eerst de niveaus van microplastics in het spijsverteringskanaal van tweejaarlijks in het wild gesleepte vis uit de Noordzee en de Oostzee. Met name melasse – een soort platvis – en haring werden onderzocht. De onderzoekers konden in het spijsverteringskanaal van de druppeltjes deeltjes microplastics detecteren, maar minder dan tien deeltjes per vis.

In een ander experiment werden de nakomelingen van een driedoorn, gevangen aan de monding van de Wisser-rivier bij Bremerhaven, als proefdieren gebruikt. Onderzoekers bestudeerden het effect van microplastics op de bevruchtingssnelheid van visseneieren en de ontwikkeling van embryo’s en larven. De wetenschappers keken ook naar het immuunsysteem van de stekelbaars. Charsak legde uit dat het bloedbeeld van de dieren geen tekenen van infectie vertoonde.

Waar is het ingeslikte microplastic?

“Efficiënte verwijdering van vezels met uitwerpselen zal naar verwachting de schadelijke effecten van microplastics op vissen voorkomen – zelfs bij vezelconcentraties die veel hoger zijn dan de huidige milieumetingen”, legden de wetenschappers uit.

Volgens Charsak kunnen de resultaten van het onderzoek worden overgedragen naar andere vissoorten. “Ik zou zo ver willen gaan om te zeggen dat het in principe op alle gewervelde dieren kan worden toegepast”, zegt de visserij-ecoloog. De basisstructuren van het darmkanaal zijn bij alle gewervelde dieren vergelijkbaar.

Andere wetenschappers hebben herhaaldelijk hun bezorgdheid geuit dat microplastics dieren schaden. Aan het begin van het jaar legde Melanie Bergman van het Alfred Wegener Instituut uit dat bijna 90 procent van de onderzochte mariene soorten een impact had. “De gedocumenteerde effecten zijn zeer zorgwekkend”, zei Bergman destijds bij de presentatie van een onderzoek in opdracht van de milieuorganisatie WWF.

“Onze studies tonen niet aan dat toenemende plasticvervuiling van de zee geen probleem is. Er zijn niet alleen concrete aanwijzingen gevonden dat de inname van microplastics schadelijk is voor de gezondheid van vissen of hun groei belemmert.”

© dpa-infocom, dpa: 220821-99-463484 / 2