Waar mensen graag pittig eten eten

Een typisch landgerecht proberen te eten, zoals een Midden-Europees land, op een vakantiebestemming ergens in Midden-Amerika of Zuidoost-Azië, kan letterlijk de aandacht trekken.

Nadat de tranen waren opgedroogd, de opvliegers verdwenen en de lokale bevolking niet langer kwaadaardig lachte, zouden sommige mensen de vraag kunnen stellen: waarom is er een keuken met warme gerechten en specerijen ontwikkeld in gebieden waar het weer al bovengemiddeld warm is?

Sterker nog, in veel warmere klimaten is zeer pittig en pittig voedsel gebruikelijk. Onervaren mensen waarschuwen menu’s in vakantieregio’s vaak met een “pittige” noot. In Midden-Amerika steken habanero-pepers een vuur aan, en in Thailand, Vietnam of Indonesië wordt het chilipeper genoemd, die vaak in gerechten wordt gebruikt.

En in India, de variëteit van Bhut Jolokia gevonden in Een scherpte schaal op meer dan een miljoen Scoville-eenheden kwam. Ter vergelijking: pepperoni bevat maximaal 500 stuks. Ook in Afrika worden gerechten vaak op smaak gebracht met een saus die peri-peri wordt genoemd. Het is ook gemaakt van hete peper. Er zijn ook veel andere populaire sterke en pittige ingrediënten. Peper, gember of citroen. Waarom?

Wetenschappers zijn ook geïnteresseerd in deze prangende vraag. Een populaire theorie is dat sommige culturen in warme klimaten dergelijke kruiden gebruiken vanwege hun antimicrobiële eigenschappen. Het is zelfs aangetoond dat capsaïcine, de stof die verantwoordelijk is voor het kruid van chilipepers, een antibacterieel en fungicide effect heeft. Voedsel moet dus beter worden bewaard – een voordeel in tropische streken waar gerechten gemakkelijk bederven.

“Maar we ontdekten dat deze theorie onhoudbaar was”, zegt Lindel Broomham. Een evolutiebioloog van de Australian National University in Canberra heeft een studie gepubliceerd in Fachmagazin “de aard van menselijk gedrag” Meer dan 33.000 recepten uit 70 regionale keukens werden geanalyseerd en links doorzocht. Er zijn 93 verschillende kruiden geïdentificeerd.

Biodiversiteit doet er niet toe

Allereerst benadrukten de onderzoekers dat warmere landen de neiging hebben om heter voedsel te eten. “Maar onze analyse geeft geen duidelijke reden om aan te nemen dat dit in wezen een culturele aanpassing is om het risico op infectie door voedsel te verminderen”, zegt ze.

Onderzoekers probeerden het probleem te benaderen met gedetailleerde statistieken en zochten daar naar links. Laat zien dat het gemiddelde aantal kruiden in een levensmiddel niets te maken heeft met de heersende lokale temperaturen. Biodiversiteit lijkt ook geen grote rol te spelen. Of het nu gaat om meer of minder aromatische planten die in een gebied worden gekweekt of dat het van nature groeit, er is geen doorslaggevende invloed op traditionele gerechten in de regio. Onderzoekers hebben ook een verband herkend als het om welvaart gaat: rijke landen gebruiken minder specerijen.

Meerdere redenen, er is geen duidelijk antwoord

Voor hun studie keken wetenschappers ook naar hoe nauw de geografische en culturele relaties tussen de verschillende keukens zijn. Maar ook hier waren er geen sluitende aanwijzingen.

De redenen voor het gebruik van de specerij lijken erg divers te zijn. Bromham schrijft dat het moeilijk is om de hoofdoorzaken te onderscheiden. Het onderzoek kan geen duidelijk antwoord geven. De onderzoekers zagen duidelijke gezonde verbanden. “Er is een belangrijk verband tussen de levensverwachting en gekruid voedsel”, zegt Bromham.

Studies hebben zelfs aangetoond dat mensen die Eet vaker pittig, leef langer​ Het bleef echter onduidelijk of specerijen zoals chili, waarvan wordt gezegd dat ze gezondheidsbevorderende effecten hebben, de reden waren voor hun lange levensduur. Of dat mensen die graag kruiden eten om andere redenen gezonder zijn.

Volgens Bromham zijn er, althans in statistieken, ook negatieve gevolgen geweest in de landen waar pittig eten het meest voorkomt. Daar sterven meer mensen bij auto-ongelukken. Maar ook hier stellen de onderzoekers dat het niet nodig is om de consumptie van meer kruiden te koppelen.

In het geval van chilipepers waren het de historische oorzaken die de plant hielpen om zich te verspreiden. Het stond bekend als de plant die in de Nieuwe Wereld werd gekweekt lang voordat Christoffel Columbus het naar Europa bracht. Tegenwoordig staan ​​Peru en Bolivia nog steeds bekend om hun grote verscheidenheid aan chilipepers. Portugese kooplieden brachten de plant aan het eind van de vijftiende eeuw via Europa naar India en Azië. Dat er in de keuken chilipepers worden gebruikt, is een recente trend.