Vrouwenvoetbal: Duits monument stort in
Londen Zes wedstrijden zonder ook maar één doelpunt tegen te krijgen, een gedurfde en boze prestatie. Uiteindelijk versloegen ze Brazilië met 2-0. Birgit Prinz hief haar armen in de lucht en klemde de smalle gouden trofee van het WK stevig vast. Om hen heen Nadine Angerer, Ariane Hengst, Annick Crane – ze dansten allemaal in de kleurrijke regen. Een beeld dat nog steeds bij je opkomt als je denkt aan de successen van Duitse vrouwelijke voetballers. Identificatienummers voor damesvoetbal. De laatste wereldtitel was 15 jaar geleden.
Vandaag is Birgit Prinz er weer. Als sportpsycholoog ondersteunt ze het team op het veld en vooral als mentor naast het veld. Het winnende gen moet worden gekweekt in DFB-Elf. “Dat Duitsland altijd heeft gewonnen, is geen natuurlijke vraag”, zei bondscoach Martina Voss-Tecklenburg bij de bekendmaking van de selectie eind juni.
Het succes van het Duitse nationale team voor een lange tijd
De successen van het Duitse vrouwenelftal waren lang geleden. In het verleden had ik titels gewonnen bijna voordat het toernooi werd gehouden. Het was geen echte hit, maar de DFB-vrouwen behoorden altijd tot de sterkste teams. Tweevoudig wereldkampioen (2003, 2007), achtvoudig Europees kampioen, meest recentelijk in 2013. In 2016 werden ze Olympisch kampioen, een titel die niet zo belangrijk is in het voetbal als in andere sporten.
De landing was al in volle gang. Voormalig bondscoach Sylvia Neid, wereldkampioen sinds 2007, benadrukt de neerwaartse trend. “Het is waar dat we onze voorsprong na de kwartfinales in 2017 en 2019 zijn kwijtgeraakt”, zei ze in een interview met het Duitse bureau voor sporthulp. Het team kwalificeerde zich niet voor de Olympische Spelen in Tokio. Ned zei dat ze altijd tegen haar team zei: “We mogen niet verliezen. Ze hebben veel respect voor ons, en dat moeten we houden.”
Tijden zijn veranderd. Teams als Engeland en Spanje, Denemarken, Noorwegen en Nederland hebben de achterstand ingelopen en behoren tot de favorieten om de Europese titel te winnen. Doelman Almuth Schulte, die in de zomer van kampioen Wolfsburg naar Angel City in de VS verhuisde, is enthousiast. “In Engeland spelen ze op grote werven, en er is een geest van optimisme”, zei ze tijdens een mediatour door het trainingskamp in Herzogenaurach.
Finale Women’s Cup: 50.000 fans in Wembley Stadium
Er waren bijna 50.000 fans in het Wembley Stadium voor de Engelse Women’s Cup Final, terwijl meer dan 90.000 toeschouwers het Camp Nou tegen Real Madrid en Wolfsburg bijwoonden. In de Duitse Bundesliga spelen teams soms voor een paar honderd fans. Terwijl in Engeland de BBC, d.w.z. de openbare omroep, competitiewedstrijden uitzendt, is dat in Duitsland de omroepdienst MagentaTV.
Opmerkelijke vrouwelijke voetbalsterren – Ada Hegerberg, Pernell Harder, Alexia Putillas, Wendy Renard, Lauren Hemp – Ze komen uit andere landen. “Als andere landen beseffen dat Duitsland zwak en ontembaar is, lijken ze zelfverzekerder”, zegt Silvia Neid, die het gebrek aan succes van Duitsland in de afgelopen jaren uitlegt.
Ook de huidige bondscoach vindt mentale kracht cruciaal Als het om teamsucces gaat. “Ik denk nog steeds dat wij ook een heel goed team zouden zijn in het EK als onze spelers een innerlijke overtuiging hadden van hun potentieel”, zei ze. Misschien zijn andere landen een beetje voor ons.” Het werk van Birgit Prinz, die grote successen heeft geboekt in het Duitse vrouwenvoetbal en ongeëvenaard is aan hun zijde, is nog belangrijker.
“Slechte koffienerd. Analist. Ongeneeslijke baconbeoefenaar. Totale twitterfan. Typische voedselliefhebber.”