Vissen: spooknetten als dodelijke val voor zeedieren

Vissen: spooknetten als dodelijke val voor zeedieren

Op spooknetten jagen met geluidsgolven

Netten worden niet altijd gevangen in scheepswrakken, sommige zinken gewoon naar de bodem. Dan wordt netonderzoek met duikers vervelend en duur. Daarom is het Wereld Natuur Fonds in zijn project “Herstellen van de spooknetten uit de Oostzee” Ze slaagde erin een meer kosteneffectieve methode uit te proberen: “Met een enkele drive erover kunnen we met sonar een 100 meter brede strook op de zeebodem scannen. Dankzij de hoge resolutie toont de echo van de geluidsgolven ons verdachte punten van rasters en lijnen, zodat een duiker daar op het gezicht van identificatie kan kijken”, aldus een rapport van natuurkundige en ecoloog Andrea Stolt, die het WWF-project leidt. Het WWF heeft al meer dan 24 ton netten gered bij Sassnitz op het eiland Rügen.

Veel spooknetten zijn reparatie-items of vervuilde locaties van de industriële visserij, sommige uit de Oost-Duitse tijd: nylon netten werden toen gebruikt zoals ze nu zijn. Omdat dit plastic zwaarder is dan water, zinken deze spooknetten naar de bodem van de zee. Tegenwoordig is het vissen met kieuwnetten vooral belangrijk in de Duitse Oostzee, vooral vanwege kleine familiebedrijven. Andrea Stolt legt uit dat het lichte plastic drijvers heeft aan de bovenrand van de drijver en kleine polyester-gecoate gewichten aan de onderkant van het zinklood. Als je rechtop in het water staat en meestal stevig vastzit, kunnen de fijne borstelharen worden verscheurd door stormen of onvoorzichtige wandelaars. Omdat ze vaak als spooknetten rechtop in het water blijven staan, kunnen ze dodelijke vallen worden, vooral voor platvissen en uiteenlopende zeevogels.

READ  Het optreden van apenpokken bij dieren - wat is de omvang van het risico? | Wetenschap

De Vliegende Hollander op de Oostzee

In de Oostzee zijn spooknetten voornamelijk bevestigd aan veel scheepswrakken of rotssedimenten uit de ijstijd, legt visbioloog Thomas Richter uit, hoofd visserijtoezicht in Mecklenburg-Voor-Pommeren. Hierdoor komt het herstel van het kabeljauwbestand, dat van groot belang is voor de economie, in gevaar. Kabeljauw verstopt zich in holtes tussen rotsen of in scheepswrakken, ze zoeken daar naar voedsel, en komen dan vaak met hun kieuwen vast te zitten in de webben van spooknetten en sterven.

Daarom is het Wereld Natuur Fonds in 2013 samen met zijn samenwerkingspartners het project “Ghost Nets in the Baltic Sea” gestart. Ervaren duiker en geoloog Wolf Wichmann ondersteunde deze planning, documentatie en soms ook de berging van verloren vistuig op vrijwillige basis. basis. Hij herinnert zich zijn eerste duik van de “Vliegende Hollander” bij Sassnitz (Rügen) nog goed: op een donkere dag in maart met temperaturen onder de 13 graden zag hij in het donkergroene water op een diepte van 20 meter wrakken gewikkeld in gaasfragmenten in het donkergroene water.

Omdat de mesh-sluier ons doet denken aan gehavende zeilen, noemen duikers het 20 meter lange wrak van de zeeën dat rond 1900 zonk voor de grap de ‘Vliegende Hollander’. Op zulke bewolkte dagen zonder zonlicht is het zicht in de Oostzee meestal minder dan vijf meter vanwege algen en ander zwevend materiaal, evenals sediment dat zich verzamelt tijdens het duiken. Witchman zegt dat spooknetten niet zonder risico’s zijn, omdat apparatuur snel verstrikt kan raken in netten. Dit is de reden waarom duikers zonder de juiste opleiding niet moeten proberen ze zelf te redden, maar hun waarnemingen moeten melden via de “ghost net-app” van het WWF.

READ  Geestelijke gezondheid: neuronen voorkomen de overdracht van negatieve emoties tijdens de slaap

Omdat familievissen in de Oostzee het zich niet kunnen veroorloven een kieuwnet van 100 meter te verliezen, herstellen ze het meestal zelf met GPS-ondersteuning. Met hun kennis helpen velen ook met het WWF-project, de langetermijneffecten van nettoverlies op het verminderen van zeeën en het elimineren van plastic afval in de Oostzee. Voor het eerst in de pilot ontvangen visserijbedrijven een onkostenvergoeding van de deelstaat Mecklenburg-Vorpommern om hen te helpen bij de kostbare redding en verwijdering van met spooknetten vervuilde locaties. Het verwijderen van zwerfvuil uit het mariene milieu is immers de verantwoordelijkheid van de staat.

De vaak doorzichtige mengeling van plastic en lood is op aarde echter moeilijk weg te werken: vervuilde plastics worden als afval verbrand, maar lood mag niet verbrand worden. “Na lang zoeken hebben we in Duitsland een afvalverwerkingsbedrijf gevonden dat veel moeite steekt in het handmatig demonteren en scheiden van de materialen”, legt Stolte uit. Dit betekent dat het hele proces nu in het project wordt behandeld: van het zoeken naar spooknetten met behulp van sonar om ze te inspecteren en te redden door duikers tot het opruimen van de netten. De deelstaat Mecklenburg-Voor-Pommeren ondersteunt het proefproject sinds 2021; Ook Sleeswijk-Holstein overweegt deel te nemen.

plastic zee tijdbom

Maar spooknetten zijn niet alleen een acuut gevaar voor het leven in zee, maar ook een gevaar voor de lange termijn: de plastic draden die sinds de jaren zestig in de visserij worden gebruikt, rotten heel langzaam. Andrea Stolt zegt dat het tot 500 jaar kan duren. De golven en stromingen vermalen deze weefsels echter tussen de stenen en het zand in steeds kleinere stukjes totdat ze uiteindelijk in de zee drijven als fijne deeltjes die voor ons onzichtbaar zijn of in sedimenten worden afgezet.

READ  Ons onbewuste gevoel voor leugens

Gerd Krause legt uit dat vislarven in plankton synthetische deeltjes verwarren met voedsel. Een expert in reproductieve visbiologie is geïnteresseerd in de effecten van microplastics op visbestanden: onverteerbaar plastic vult de maag en vermindert de groei en fitheid van vislarven of verhongert ze uiteindelijk zelfs, Studies uit andere zeegebieden hebben ook aangetoond:.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *