Verspreiding van tyfusresistente pathogenen – wissenschaft.de

Verspreiding van tyfusresistente pathogenen – wissenschaft.de

De besmettelijke ziekte tyfus veroorzaakt door bacteriën doodt elk jaar ongeveer 100.000 mensen, voornamelijk in Zuid-Azië en Afrika. Genetische analyses van meer dan 7.000 monsters van ziekteverwekkers van over de hele wereld hebben nu aangetoond dat tyfusbacteriën in toenemende mate nieuwe antibioticaresistentie ontwikkelen. Alleen al in de afgelopen 30 jaar zijn resistente stammen van deze ziekteverwekkers 197 keer over de landsgrenzen overgedragen, met als vertrekpunt vooral India. Het onderzoeksteam vindt het bijzonder zorgwekkend dat er de afgelopen jaren zoveel bacteriestammen zijn ontstaan ​​die, als hun resistentiegenen samenkomen, alle gangbare orale behandelingen tegen tyfus ineffectief zouden kunnen maken.

Tyfus is een besmettelijke ziekte die vooral voorkomt in arme landen of onder slechte hygiënische omstandigheden. De veroorzaker, Salmonella enterica serovar Typhi, wordt meestal overgedragen via besmet water of voedsel. De infectie veroorzaakt hoge koorts, hoofdpijn, buikpijn en vertroebeling van het bewustzijn, en kan in ernstige gevallen leiden tot gastro-intestinale bloedingen en overlijden. Elk jaar krijgen ongeveer 11 miljoen mensen over de hele wereld tyfus en sterven er ongeveer 100.000 mensen aan. Tyfus komt het meest voor in Zuid-Azië, Zuidoost-Azië en Afrika bezuiden de Sahara. Tot nu toe kon de infectie gemakkelijk worden behandeld met antibiotica, maar de eerste stammen die resistent waren tegen oudere antibiotica, circuleren sinds de jaren zeventig. Het kan echter meestal nog worden bestreden met nieuwe klassen actieve ingrediënten zoals cefalosporines, fluoroquinolonen en macrolide-antibiotica.

Verschillende nieuwe weerstanden

Kesia Esther da Silva van Stanford University en collega’s hebben nu de prevalentie van resistentie onder tyfuspathogenen wereldwijd onderzocht. Voor hun onderzoek analyseerden ze bacterieel DNA van 3.489 monsters van ziekteverwekkers uit Zuid-Azië die tussen 2014 en 2019 zijn genomen en nog eens 4.169 monsters van de afgelopen 100 jaar en uit meer dan 70 landen over de hele wereld. Uit de analyses bleek dat ruim een ​​kwart van de isolaten resistentiegenen vertoonden tegen ‘klassieke’ antibiotica. De concentratie van deze multiresistente pathogenen bevindt zich grotendeels in India. Van daaruit is deze bacterie alleen al sinds 1990 meer dan 197 keer in andere landen en regio’s geïntroduceerd. “De meest voorkomende routes voor internationale transmissie waren binnen Zuid-Azië en van Zuid-Azië naar Zuidoost-Azië, Oost-Afrika en Zuid-Afrika”, zegt het team. Uit hun gegevens blijkt echter ook dat het aandeel van deze klassieke resistentie in Zuid-Aziatische landen nu iets is afgenomen.

READ  Eetbuien, geslacht bepaalt hersenstructuur, wetenschappelijke focus op patiënten is ontoereikend, jongens en mannen worden ook getroffen

Aan de andere kant zijn er de afgelopen jaren verschillende nieuwe resistenties tegen de tyfusziekteverwekker ontstaan ​​die zich sindsdien snel hebben verspreid. Al in de jaren negentig ontwikkelden bacteriën verdedigingsmechanismen tegen modernere fluorochinolonen. In 2010 vormden deze resistenties 95 procent van de tyfusmonsters uit India, Pakistan en Nepal, rapporteren da Silva en collega’s. Sinds 2010 bevatten monsters steeds vaker varianten met een drievoudige mutatie die bacteriën minder vatbaar maken voor chinolon-antibiotica. In de afgelopen 20 jaar hebben ten minste zeven bacteriestammen resistentie ontwikkeld tegen azithromycine, een veelgebruikt macrolide-antibioticum. Het onderzoeksteam identificeerde ook verschillende stammen die resistent zijn tegen cefalosporines. Net als bij vroege multiresistente tyfusbacteriën, zijn de meeste van deze nieuwe stammen ontwikkeld in India.

‘Echte reden tot zorg’

“De snelheid van evolutie en prevalentie van zeer resistente Salmonella typhi-stammen in de afgelopen jaren is een echte zorg”, zegt senior auteur Jason Andrews van Stanford University. “Dit onderstreept de dringende noodzaak om preventieve maatregelen uit te breiden en te intensiveren, vooral in de meest kwetsbare landen.” Het is dringend nodig om dat nog dringender te doen. “Het feit dat resistente tyfusbacteriën zich internationaal zo veel hebben verspreid, bevestigt ook dat de beheersing en resistentie van buiktyfus als een wereldwijd probleem moeten worden gezien, niet als een lokaal probleem”, zegt Andrews.

Wetenschappers beoordelen het risico van tyfuspathogenen die nieuw verworven resistentiegenen met elkaar uitwisselen als bijzonder gevaarlijk, wat resulteert in stammen die ongevoelig zijn voor zowel gewone actieve ingrediënten als nieuwe chinolon- en macrolide-antibiotica. “Dergelijke organismen zouden elke behandeling met orale antimicrobiële middelen vermijden”, schrijven da Silva en collega’s. Dit zou leiden tot meer ziekenhuisopnames en hogere morbiditeit en mortaliteit.

READ  Drie maatregelen beschermen tegen ziekte op oudere leeftijd

Bron: Kesia Esther da Silva (Stanford University) et al., The Lancet Microbe; doi: 10.1016/S2666-5247 (22) 00093-3

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *