Veroordelingen voor tieners wegens doodslag of moord met voorbedachten rade zijn de afgelopen jaren bijna verdubbeld

In een interview met RTL Nieuws slaat jeugdrechter Susan Temple aan de bel. “Ik vind dit erg verontrustend. In de beginjaren dat ik jeugdrechter was, kon ik enerzijds de gevallen tellen waarin dit gebeurde. Helaas heb ik het de laatste tijd steeds meer gezien.”

Nationale stijging

Na jaren van achteruitgang is nu voor het eerst een duidelijke stijging te zien. Zo werden in 2016 26 minderjarigen veroordeeld voor moord of poging tot moord. Dit is nu bijna verdubbeld, naar 49 in 2019. Dit jaar gaat het om 46 kinderen van 12-17 jaar, de cijfers van december moeten nog worden meegenomen.

Uitleg

In dit onderzoek hebben we gegevens van de Raad van Justitie, Volkstelling Nederland en de Raad voor het welzijn en de bescherming van kinderen vergeleken. Uit de gegevens blijkt een toename van het aantal minderjarigen dat voor deze ernstige levensdelicten wordt geïdentificeerd in de hele strafrechtketen.

Het betreft zowel incidenten waarbij wapens worden gebruikt als incidenten waarbij sprake is van ernstig fysiek geweld, zoals vorig jaar november in Gorincheim is gebeurd. Toen lieten drie 16-jarige jongens verschillende andere minderjarigen op de grond vallen. Vervolgens schopten de daders de hoofden van de slachtoffers. Er werden foto’s van verspreid op internet. Twee van de drie daders zijn veroordeeld voor poging tot moord.

Een ander bekend geval is het dodelijke steekincident van Drachten in december vorig jaar. De 15-jarige dader stak tijdens een ruzie een peer in de borst met een mes, wat later gebeurde Hij stierf aan zijn verwondingen. De rechtbank oordeelde dat de moord plaatsvond.

Minder criminaliteit en verhoogd risico

De toename is merkbaar, omdat de criminaliteit onder jongeren over het algemeen afneemt. Het aantal veroordelingen voor diefstal en mishandeling is zelfs afgenomen. Temple: “De groep minderjarigen die een misdrijf pleegt, neemt af, maar de misdrijven die worden gepleegd lijken ernstiger te worden.” Bekijk hieronder het interview met Jeugdrechter Susan.

De zorgen worden gedeeld door de Raad voor Kinderwelzijn en -bescherming, criminologen en jeugdreclasseringsambtenaren. Zoals Jeroen Hogsmans, die al meer dan 30 jaar werkzaam is als jeugdcontrolebeambte in Brabant, schrijft: “In het verleden waren er veel vermogensdelicten: strafbare feiten gericht op het verkrijgen van geld. Nu is vooral het geweld belangrijk.”

De eerste boosdoeners

Opvallend is ook de toename van het aantal minderjarigen dat nog geen strafblad heeft, de zogenaamde “first offenders”, die de eerste delicten zijn die de meest ernstige misdrijven plegen.

“Wat ik eigenlijk in het verleden heb gezien, is dat je jongeren een ‘carrière’ ziet maken in de criminaliteit”, zegt Huijsmans. Volgens hem is dat beeld nu anders. Het blijkt dat de pilotfase is overgeslagen. ‘Deze vroege boosdoeners doen dat meteen. Dit is meteen een gevaarlijk feit.’

De rondgang van onze onderzoeksredactie langs jeugdreclasseringsinstellingen in Nederland laat zien dat deze foto op veel plaatsen wordt herkend.

Verminderen

Een belangrijke reden voor de stijging zijn bezuinigingen op de jeugdzorg. “We zien al jaren een teruggang in jeugdzorg en jeugdwerk”, zegt criminoloog Jasper van der Kemp. “Je zorgt ervoor dat er meer jongeren met meer problemen rondlopen en de kans op ongelukken neemt toe.”

Als de jeugd eenmaal schuldig is bevonden aan moord of moord met voorbedachten rade, ziet jeugdrechter Temple een ander probleem: door lange wachtlijsten en een tekort aan voorraden is er niet altijd voldoende hulp beschikbaar.

Niet de juiste behandeling

Het kan nu gebeuren dat er wachtlijsten zijn voor zes maanden. “Of erger nog”, zegt Temple, “er is een daadwerkelijke behoefte aan behandeling A, maar dan is die niet meer beschikbaar, of is de wachtlijst te lang, en dan kiezen we in dit geval voor behandeling B.” Terwijl een behandeling de beste is. Zal zijn.”

Dezelfde frustraties leven ook bij de advocaten die deze jonge mensen helpen. Cindy Cole, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Jeugdrechtadvocaten: “We zijn erg gefrustreerd dat we niet kunnen pleiten voor de juiste behandeling van onze cliënten in een strafzaak, omdat het aanbod simpelweg niet direct beschikbaar is.”

Risico op herhaling

Volgens Juvenile Judge Temple is een goede behandeling vooral belangrijk voor jonge mannen. “Hoe jonger je bent, hoe groter je vermogen om je in de goede richting te ontwikkelen.” Temple heeft al aan de bel getrokken over de wachtlijsten, maar het probleem is nog niet opgelost.

Volgens jeugdcontrole-ambtenaar Huijsmans bestaat het risico dat je kinderen niet op de goede weg zet door een gebrek aan behandeling. “Mijn belangrijkste taak is om herhaling van crimineel gedrag te voorkomen. Als we dat niet aanpakken, blijft de kans op herhaling groot. Dat zouden we niet moeten hebben.”

Reactie van de politie

In een schriftelijke reactie bevestigde de politie dat jeugddelinquentie een zeer klein percentage jongeren treft. “Natuurlijk is elk incident te veel. En ja, na jaren van teruggang in 2019 is er voor het eerst een lichte toename van ernstige geweldsmisdrijven zoals (poging tot) moord en doodslag. Je hebt het over 49 veroordelingen in 2019, wat hetzelfde is als wat er gebeurde. In 2012. Het is voor de politie moeilijk om dit vast te stellen, dus nu zijn de aantallen weer licht gestegen. ”

Reactie van het ministerie

Minister van Rechtsbescherming Sander Decker schreef in zijn reactie: “Deze stijging is niet nieuw voor mij, maar het baart me duidelijk zorgen. Dit vraagt ​​om een ​​aanpak waarin zowel straf als preventie een belangrijke rol spelen. Deze aanpak richt zich onder meer op een betere afstemming op de ernst van het misdrijf.” Snellere reactie op strafbare feiten en schending van voorwaarden. “

De minister is zich bewust van het probleem van wachttijden in de jeugdzorg, zoals de jeugdpsychiatrie. “Staatssecretaris Blokhes en ik hebben sinds een jaar verkennende en constructieve gesprekken met verantwoordelijke organisaties als de Federatie Nederlandse Gemeenten (VNG), afdelingen jeugdzorg (BGZJ) en jeugdzorg in Nederland.”

Ten slotte ‘, schrijft de minister,’ denk ik, ‘houdt de ouderlijke verantwoordelijkheid niet op als hun kinderen strafbare feiten plegen. Daarom zal ik ervaringen onderzoeken met het Britse model waarin ouders beter kunnen worden aangesproken op het gedrag van hun kinderen. Dit betreft het opleggen van een boete en / of compensatie aan de ouders, namelijk Een maatregel van vrijwillige of door de rechtbank opgelegde ouderlijke ondersteuning.