Verlaging van de bloeddruk voorkomt ook diabetes type 2

OXFORD – Een meta-analyse op basis van de evaluatie van individuele patiëntgegevens kwam tot de conclusie dat het verlagen van de bloeddruk (met sommige maar niet alle antihypertensiva) het risico op het ontwikkelen van diabetes type 2 vermindert. Lancet (2021; DOI: 10.1016 / S0140-6736 (21) 01920-6Gepubliceerde resultaten werden bevestigd door Mendeliaanse randomisatie.

Bijna elke tiende persoon wereldwijd zal in zijn leven diabetes type 2 ontwikkelen. Voor de meeste patiënten zijn een hoge bloedsuikerspiegel en insulinespiegels (aanvankelijk) niet het enige gezondheidsprobleem. Sedentaire levensstijl en slechte voeding zijn ook verantwoordelijk voor obesitas, stoornissen in het vetmetabolisme en hypertensie.

Een aantal epidemiologische onderzoeken hebben al aangetoond dat hypertensie een onafhankelijke risicofactor is voor diabetes type 2 en dat normalisatie van bloeddrukwaarden hiertegen kan beschermen. Bovendien worden sommige antihypertensiva (ACE-remmers en sartan) met succes gebruikt om microvasculaire en renale complicaties van diabetes te behandelen.

Epidemiologische studies kunnen het verband echter niet bewijzen. Nieuwe gerandomiseerde studies die oorzakelijk verband kunnen vaststellen, worden niet verwacht. Daar zouden patiënten gerandomiseerd moeten worden naar de bloeddrukverlagende of placebogroep om te onderzoeken of de medicijnen ook het aantal diabetes mellitus verminderen.

Deze onderzoeken worden niet alleen om ethische redenen verwacht. Er zijn in het verleden echter een aantal gerandomiseerde onderzoeken uitgevoerd om de effecten van verlaging van de bloeddruk op het risico op hart- en vaatziekten te onderzoeken.

Die ‘samenwerking van bloeddrukverlagende behandeldeskundigen’ (BPLTTC) Over Kazem Rahimi van de Universiteit van Oxford heeft de gegevens van 19 onderzoeken van 1973 tot 2008 opnieuw geëvalueerd in een meta-analyse. Omdat toen ook nieuwe gevallen van diabetes type 2 werden geregistreerd, konden de onderzoekers de effecten van antihypertensiva en individuele actieve ingrediënten op het diabetesrisico onderzoeken.

Het bijzondere van het onderzoek was dat de onderzoekers toegang hadden tot ruwe data van individuele patiënten. Dit voorkomt vooroordelen die kunnen voortvloeien uit verschillen in eindpunten voor individuele onderzoeken.

Van de 145.939 deelnemers aan de studie werden er 9.883 nieuwe diagnoses van diabetes type 2 over een periode van 4,5 jaar. Patiënten bij wie de bloeddruk met succes kon worden verlaagd, kwamen minder vaak voor: een 5 mm Hg lagere systolische bloeddruk verminderde het risico op diabetes type 2 in alle onderzoeken met 11%. De hazard ratio was 0,89 significant, met een 95% betrouwbaarheidsinterval (BI) van 0,84 tot 0,95.

De effecten van individuele antihypertensiva waren heel verschillend. Angiotensine-converting enzyme (ACE)-remmers en angiotensine II-receptorblokkers (sartan) verminderden het risico met 16%: relatief risico (RR) voor ACE-remmers 0,84 (0,76-0,93) en sartan 0,84 (0,76-0,92). Anderzijds verhoogden bètablokkers (RR 1,48; 1,27-1,72) en thiazidediuretica (RR 1,20; 1,07-1,35) het risico, terwijl calciumantagonisten (RR 1,02; 0,92-1,13) geen effect hadden.

Mendeliaanse willekeur bevestigde de resultaten. De studie vergeleek mensen met verschillende genetische risico’s voor hoge bloeddruk. Mensen die aan hoge bloeddruk werden blootgesteld, hadden minder kans om diabetes type 2 te ontwikkelen als ze een lagere bloeddruk hadden. Het effect was vergelijkbaar met dat in de meta-analyse. Een afname van de systolische kleurdruk van 5 mmHg was geassocieerd met een 12% verminderd risico op type 2 diabetes: RR 0,88 (0,84-0,92).

Het is niet duidelijk waarom individuele antihypertensiva (met dezelfde bloeddrukdaling) het risico op het ontwikkelen van diabetes type 2 anders beïnvloeden. Wat echter opvalt, is dat ACE-remmers en sartanen, die al bij diabetici worden gebruikt om de progressie van hart- en nierschade te vertragen, een beschermend effect hadden, terwijl andere middelen dat niet deden.

Volgens Rahimi kan de beschermende werking van groot belang zijn, aangezien veel hypertensieve patiënten ook diabetes type 2 ontwikkelen.Met alleen antidiabetica is het meestal niet mogelijk om de bloedsuikerspiegel op de lange termijn te normaliseren. Statines, die veel mensen gebruiken om een ​​hoog cholesterolgehalte te behandelen, kunnen het risico op het ontwikkelen van diabetes verhogen.

Zo kan het gebruik van ACE-remmers en sartanen naast bloeddrukverlaging ook een preventief effect hebben op diabetes. Bètablokkers zijn onlangs verlaagd als antihypertensiva (om andere redenen). Thiazidediuretica zijn echter nog steeds een belangrijk onderdeel van antihypertensieve therapie. © rme / aerzteblatt.de