Sport – “Eerst met het oog om te huilen …”

Malz – Voormalig ASV Badminton Mals-coach, Henri Vervoort, verliet Mals na bijna zes jaar. Hij kreeg een aanbod om bondscoach te worden in zijn geboorteland Nederland. Vinschger praatte met hem, keek achterom en keek vooruit.

De VinschgerHenry, heeft dit aanbod je verrast?

Henry Fairfort: Ja, een grote verrassing. Maar het is de show. Ik ben nu 43, dus ik moest een beslissing nemen. Ik dacht er natuurlijk over na en accepteerde het.

Wat zijn de motieven?

Dit is het hoogtepunt van de coach om bondscoach te worden. Ik wilde deze baan in Italië, maar het aanbod kwam uit Nederland.

We zeggen dat je iets geliefd achterlaat met een lachend oog en huilend …

Voor het eerst huilen mijn ogen … Ik hou er niet van om Males te verlaten.

waarom niet?

Ik heb me hier altijd thuis gevoeld als hoofdtrainer bij de club en als coach voor het badmintonproject op de Sportschool in Males. Ik reis sinds 2003 in Italië, vooral Acqui Terme, en toen kwam Mals langs. In Italië, en dan ook hier, waren de trainingsomstandigheden heel anders dan in Nederland. Het was een meevaller voor mij. Ik speel tenslotte badminton sinds ik 10 was. De club van Mals is een familie, dus er zijn veel menselijke waarden die ertoe doen, niet alleen de uitstekende atletische prestaties. Dat is altijd belangrijk voor me geweest. Natuurlijk was ik ook heel blij met de grote sportieve successen van de afgelopen vijf jaar! Eigenlijk kan ik geschiedenis doceren aan een universiteit in Nederland, maar ik werk ook met jongeren bij mijn favoriete sport, maar op een heel andere manier. Als coach ben je in zekere zin een leraar, een mentale trainer en soms ook een “zielen-trooster”. Dit hoort er allemaal bij.

Hoe werd je ontvangen in Mannetjes?

Ik werd meteen goed begroet hier bij Mals en vond een zeer goed georganiseerde club. Nu zijn we allemaal vrienden, vooral Claudia en Hans, maar ook Steve en Jonah *. Het is dus erg moeilijk om afscheid te nemen. Ik hou ook niet van afscheid. Daarnaast leven we met Corona in een bijzondere, ongekende situatie. Misschien kan ik in de zomer een klein feestje organiseren, wie weet …

Betekent dit dat je de draad niet helemaal doorbreekt met Mals?

Zeker niet. Mijn partner Elena bleef hier toch en gaf Italiaanse les op de middelbare school in Sant Valentine. Dus ik zal proberen om in ieder geval tot juni vaak naar Mals te komen.

Wat verwacht je in Nederland?

Ik weet het nog niet precies, ik moet er eerst aan wennen, dan kom ik meer te weten. Nederland zit immers in het professionele veld van badminton in de eerste divisie. Dat zou een uitdaging voor mij zijn, en dat weet ik.

Nog een intrigerende vraag: ben je vegetariër: mode of overtuiging?

In ieder geval uit overtuiging. Hoe leg ik dit uit? Ik wil mij geen pijn toebrengen, dan wil ik anderen geen pijn toebrengen, zoals bijvoorbeeld dieren. Daarom zijn er goede alternatieven voor vlees, vis, eieren, melk, etc.

Terugkijkend, wat wil je tot slot nog zeggen?

We snappen vaak niet hoe geweldig het is om in Mals te wonen en te werken, om van zoveel vrijheid te genieten. Ik heb dat altijd erg gewaardeerd. Dat ga ik ook missen, ik wens de ASV Badminton Mals en het Badminton School Project veel succes! Een goede hand en een geweldige vaardigheid voor mijn opvolger, Roy Mulder!

* Claudia Nesta, Hans Meyer, Stefan de March en Jonah Horer (allemaal ASV Badminton Mals-leden met verschillende opdrachten). Claudia Nesta is ook vice-president van Fi.Ba (Federazione Italiana Badminton).