Politieke bijwerkingen van goud

Voormalig asielzoeker Sifan Hassan wint de marathon voor Nederland. Geert Wilders is niet de enige die zijn standpunt moet toelichten.

De Spelen van Parijs zijn nu geschiedenis. De sport zal zich opnieuw kunnen bevrijden van alle (politieke) overnamepogingen. Frankrijk viert het al een tijdje met een twee weken durend zelfdrama dat indruk heeft gemaakt op de overgrote meerderheid van het publiek.

Maar Frankrijk staat hierin niet alleen. Ook Nederland viert feest. Premier Dick Schoff vierde dit: “We eindigden deze Spelen op een opmerkelijke zesde plaats in de medailleklasse – zoals een klein land groot kan worden.” Deze dinsdag verwelkomt iedereen die medailles heeft gewonnen voor zijn land en voor zijn land. Onder hen is Sifan Hassan, die in Parijs de laatste titel voor Nederland won met marathongoud.

Schoff zelf had de 31-jarige uiteindelijk ontmoet. De slungelige premier loopt zelf ook een marathon, beste tijd: 3.30 uur. Dat is indrukwekkend voor een amateurloper, maar niets vergeleken met de 2:22.55 uur die Hassan nodig had in Parijs. “Het is bijzonder dat ik indruk heb kunnen maken op premier Schoof”, zei Hassan voorzichtig.

Grote woorden zijn sowieso niet hun ding. Het laat de tijden spreken. Hassan heeft grote dingen bereikt in Parijs. In negen dagen tijd nam ze daar deel aan drie onderdelen: brons op de 5.000 meter, brons op de 10.000 meter en daarna goud als kroon op de medaille. In totaal, inclusief latentie, 62 kilometer en 195 meter. Dit doet ons denken aan de Tsjechische hardloper Emil Zatopek, die in Helsinki driemaal goud won op alle drie de afstanden. Dat was 1952. 72 jaar geleden.

“Ik denk dat het goed is om een ​​rolmodel te zijn, zodat anderen kunnen zien dat je meer kunt dan je denkt”, zei Hassan. Jouw pad is ongebruikelijk. In 2008 kwam zij vanuit Ethiopië als ‘amv’ naar Nederland. De 15-jarige woonde aanvankelijk in vluchtelingenopvang en woonde later bij een gastgezin in Leeuwarden. In 2011 werd ze opgemerkt tijdens een oudejaarstour. De rest is sportgeschiedenis. Ze heeft al drie medailles gewonnen op de Olympische Spelen in Tokio. Goud op de 5.000 meter en 10.000 meter, en brons op de 1.500 meter. “Dat zijn 42 gouden medailles”, vatte Hassan samen na haar overwinning in Parijs. Het is echter een succes met bijwerkingen.

Hassan is een ster in sportief Nederland. Schoof, het onafhankelijke hoofd van een rechtse regering, was niet de enige die haar feliciteerde na haar marathonoverwinning. Maar ook Geert Wilders, voorzitter van de rechts-populistische Partij voor de Vrijheid. “Een ongekende prestatie Sifan Hassan, van harte gefeliciteerd, echt geweldig! goud!” Wilders twitterde. Online werd hierover veel gelachen.

Het is een waarheid dat pogingen om sport en politiek samen te brengen of over te nemen nooit zullen slagen. Maar in het geval van Wilders wordt dit bijzonder ironisch. De nieuwe regering onder leiding van hem, die niet onder zijn leiding zou hebben gestaan, verlaagde niet alleen de sportfinanciering met vijftig miljoen euro. Wilders brengt ook een verandering door in het asielbeleid. “Ons land zit vol met jam. Nul concessies”, zegt Wilders nu in zijn taal, naar het voorbeeld van de elfjarige Mikael, die op het punt staat met zijn moeder te worden gedeporteerd naar het land Armenië. hij weet het helemaal niet. De jongen draagt ​​een Ajax-shirt. Maar hij wint geen medailles, pech.

Wilders kwam onlangs in opstand tegen Asma Lahlah. De leider van de Rode en Groene fractie draagt ​​de hijab – zelfs in het parlement. Ze prees ook Hassan. Lahlah beweert een moslim te zijn, net als Hassan. Maar ze onthield zich van het afleggen van politieke uitspraken – en vervolgens legde ze een verklaring af in Parijs: ze verscheen zondagavond bij de prijsuitreiking tijdens de slotceremonie in het Stade de France, gekleed in een hijab. Gastland Frankrijk wilde zoiets eigenlijk niet zien. Dat vond Wilders bepaald niet leuk. Voor iedereen was het een individuele overwinning van de sport op de politiek.