Palimpsest: de oudste bekende kaart van de hemel ontdekken

Hoe Hipparchus en Ptolemaeus verwant waren, is niet met zekerheid vastgesteld. Sommige geleerden hebben beweerd dat de catalogus van Hipparchus helemaal niet bestond. Anderen, te beginnen met de 16e-eeuwse astronoom Tycho Brahe, waren ervan overtuigd dat Ptolemaeus de gegevens van Hipparchus had overgenomen en deze als zijn eigen gegevens doorstuurde. “Velen denken dat Hipparchus de echte grote ontdekker was”, zegt Gissemberg, terwijl Ptolemaeus een “opmerkelijke leraar” was die de werken van zijn voorgangers samenbracht.

Uit de fragmenten van de tekst concludeerden de drie geleerden dat Ptolemaeus de figuren van Hipparchus eenvoudigweg niet kon kopiëren. Maar misschien had hij dat wel moeten doen: want de aantekeningen van Hipparchus lijken veel nauwkeuriger dan die van zijn opvolger; De eerder bekende coördinaten zijn tot op de graad correct. Terwijl Ptolemaeus zijn eigen coördinatensysteem op de ecliptica bouwde, gebruikte Hipparchus de hemelevenaar, een systeem dat vaker voorkomt in moderne sterrenkaarten.

Wiskunde van de natuur begon met Hipparchus

Deze ontdekking “verrijkt ons imago” van Hipparchus, zegt Evans. “Het geeft ons een goed beeld van wat hij werkelijk heeft gedaan.” De ontdekking zal dus licht werpen op de belangrijkste ontwikkeling van de westerse beschavingen: de ‘wiskunde van de natuur’. Want in die tijd begonnen wetenschappers niet alleen het universum om hen heen te beschrijven, maar ook te meten, te berekenen en te voorspellen.

Hipparchus was een belangrijke figuur – “hij veranderde astronomie in een voorspelbare wetenschap”, zegt Ossendrijver. In zijn enige overgebleven werk bekritiseerde de Griek zijn voorouders op het gebied van astronomie vanwege hun gebrek aan bezorgdheid over de nauwkeurigheid van getallen.

Het wordt verondersteld te zijn geïnspireerd door het werk van Babylonische geleerden. Hipparchus heeft mogelijk toegang gehad tot hun eeuwenoude archieven. Hoewel de Babyloniërs niet geïnteresseerd waren in het weergeven van de lay-out van het zonnestelsel in drie dimensies, bracht hun idee dat voortekenen aan de hemel te zien waren, hen ertoe om zorgvuldige observaties te doen en wiskundige methoden te ontwikkelen om de timing van gebeurtenissen zoals maansverduisteringen te voorspellen. Met Hipparchus, legt Evans uit, versmolt deze traditie met de geometrische benaderingen van de Grieken – en dit is waar ‘echt moderne astronomie’ begon.

De onderzoekers hopen dat ze met betere beeldvorming en beeldvormingstechnieken in de toekomst meer stercoördinaten kunnen ontdekken. Sommige delen van de “Codex Climaci Rescriptus” zijn nog niet ontcijferd. Het is waarschijnlijk dat er meer sterrenindexpagina’s slapen in de bibliotheek van het Sint-Catharinaklooster, die meer dan 160 opschriften heeft. Daar ontdekten onderzoekers voorheen onbekende Griekse geneeskrachtige teksten, waaronder recepten voor medicijnen, chirurgische instructies en beschrijvingen van geneeskrachtige planten. Ik heb onlangs een werkgroep ontdekt in Wenen Een verloren geschiedenis van de goden uit de oudheid.