Paleontologie: de slagtand van de mammoet onthult de weg van zijn drager
Mammoeten zijn misschien wel een van de beroemdste bewoners van de laatste ijstijd. De mate waarin ze in hun leven rondzwierven, bleef echter een mysterie. Experts hebben nu de chemische samenstelling van de slagtanden gebruikt om te reconstrueren waar hun drager, een wolharige mammoet, tijdens zijn leven verbleef. Het team rapporteert over Matthew Waller van de Universiteit van Alaska in Fairbanks in het tijdschrift “Natuur Verbindingen”.
Waller en zijn team maten de verhoudingen van strontiumisotopen van verschillende gewichten over een slagtandlengte van 1,7 meter. Vervolgens vergeleken ze deze met isotopische proporties die in de natuur voorkomen en creëerden ze een soort reispad voor de mystieke ‘mammoet’.
De wolharige mammoet leefde 17.100 jaar geleden in wat nu Alaska is tijdens de laatste ijstijd en was ongeveer 28 jaar oud. Gedurende deze tijd heeft het voldoende afstand afgelegd om ongeveer twee keer rond de aarde te cirkelen: als een klein dier, voornamelijk als onderdeel van een binnenkudde, beginnend met seksuele rijpheid als een langreizende eenling, totdat het uiteindelijk stierf ten noorden van de Alaskan Brooks Range – misschien door hongersnood.
De aardalkalimetaal-strontiumisotopen komen in verschillende verhoudingen voor in planten en bodem, afhankelijk van de regio. Zoogdieren nemen strontium in kleine hoeveelheden op in plaats van calcium in hun tanden en botten. Dit is ook het geval met mammoeten, wiens tanden onderzoekers met een laser hebben onderzocht: omdat de slagtand gedurende het hele leven van een mammoet is gegroeid, hebben wetenschappers die met Wooller werken, verschillende concentraties strontiumisotopen aan het uiteinde van de tand gevonden dan aan de basis.
“Analist. Schepper. Zombiefanaat. Fervente reisjunkie. Popcultuurexpert. Alcoholfan.”